Με την «αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού», που υποτίθεται ότι επιχείρησε ο πρωθυπουργός, να θεωρείται… λήξασα μετά την ανακοίνωση του ανούσιου κυβερνητικού ανασχηματισμού, είναι πλέον σχεδόν βέβαιο ότι ο τόπος θα πορευθεί μέχρι τις εκλογές με το γνωστό από ετών κυβερνητικό σχήμα. H πίεση του χρόνου, ενόψει και των αναγκών της Ολυμπιάδας, αλλά και η μειωμένη σοβαρότητα που θα έδειχνε μια νέα «αναμόρφωση», πείθουν ότι οι συνήθεις κυβερνητικοί πρωταγωνιστές θα διατηρήσουν τους ρόλους τους. Το μόνο που αλλάζει είναι ότι στο κομματικό επίπεδο το Εκτελεστικό Γραφείο δεν αναμένεται να διατυπώσει ενστάσεις στις κυβερνητικές επιλογές? αυτό, όμως, δεν προεξοφλεί ανάλογη συγκατάβαση από τις συλλογικές οργανώσεις, συνδικαλιστικές και μη, που έχουν τις δικές τους προτεραιότητες και δεν είναι βέβαιον ότι θα υποχωρούν σε όσα θα τους υποδεικνύουν οι «άκαπνοι» του νέου Ε.Γ.
Καθώς, λοιπόν, όχι μόνον δεν έγινε ανανέωση, αλλά και η όποια εντύπωσή της έσβησε, η μόνη προοπτική ανάκαμψης του κ. Σημίτη και της κυβέρνησής του εξαρτάται από τον βαθμό, στον οποίο θα δυνηθούν να παρουσιάσουν έργο – και μάλιστα εμφανές και «μετρήσιμο». Τα προβλήματα είναι γνωστά, με την οικονομία να αποτελεί το πρωτεύον και την ανάγκη καταπολέμησης της διαφθοράς να εμφανίζεται ως προέχον ζήτημα ηθικής. Μένει να κριθεί αν η κυβέρνηση, σχεδόν αναλλοίωτη από άποψη σύνθεσης, είναι σε θέση να προσδιορίσει λύσεις και να τις επιδιώξει με σύστημα και συνέπεια, εξερχόμενη από τον λήθαργο και διαψεύδοντας την εντύπωση ότι έχει περιπέσει σε συβαριτική νωθρότητα.
Για τον κ. Σημίτη, οι ευχάριστες στιγμές των επαινετικών τελετών για την ευρωπαϊκή προεδρία παρήλθαν, όπως παρήλθαν πλέον ανεκπλήρωτες και οι προσδοκίες ριζικών μεταρρυθμίσεων, που είχε στομφωδώς καλλιεργήσει. Μένει μόνον η πρόκληση για σοβαρή δουλειά, μια πρόκληση στην οποία η κυβέρνηση καλείται να ανταποκριθεί μέσα σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια και υπό το προδιαγεγραμμένο βάρος της αποπεράτωσης των ολυμπιακών έργων. Αν η κυβέρνηση, βοηθούντος του «πολιτικού διευθυντηρίου» ως συντονιστικού οργάνου, πετύχει να παρουσιάσει σοβαρό έργο, ώστε τα εγκαίνια των ολυμπιακών έργων να συμπέσουν με μία ευρύτερη θετική εντύπωση, μπορεί να ξεπεράσει τη σημερινή περίοδο κάμψης. Μπορεί, όμως; Και αν μπορεί, γιατί δεν το είχε πράξει μέχρι σήμερα; Ασφαλώς δεν ήταν ο κ. K. Λαλιώτης το κώλυμα…