Τα κοινά γνωρίσματα του ΠΑΣΟΚ και του ΠΑΟ δεν εξαντλούνται στο πράσινο χρώμα. Και οι δύο «οργανισμοί» ταλανίζονται από χρόνια σοβαρότατη κρίση, το δε γόητρό τους είναι εξίσου πληγωμένο. Το μεν ΠΑΣΟΚ, που σπαράσσεται από τις εσωτερικές συγκρούσεις, απειλείται με ήττα στις εκλογές, ο δε Παναθηναϊκός -όπου επίσης μαίνεται ο εμφύλιος ανάμεσα σε οπαδούς και διοικούντες- μετράει πολλά «πέτρινα χρόνια». Κοινό το όνειρο, η πρωτιά (η διατήρηση ή η κατάκτησή της) αλλά κοινά και τα προβλήματα.
ΠΑΣΟΚ και ΠΑΟ επιχείρησαν πρόσφατα, με ανασχηματισμούς και μετεγγραφές, να αλλάξουν το κλίμα, εξ ού και η εξύψωση του ευπειθούς M. Χρυσοχοΐδη και η πρόσληψη του επίσης ευπειθούς I. Σουμ. Επιπλέον, και οι δύο «παρατάξεις» απέπεμψαν ιστορικότατα στελέχη τους (το ΠΑΣΟΚ τον K. Λαλιώτη, τον «ιδεολογικό ηγέτη», ο ΠΑΟ τον N. Λυμπερόπουλο, τον «συναισθηματικό ηγέτη»), και μάλιστα με το ίδιο πρόσχημα: ο εκ Δολιανών πολιτικός κατακρίθηκε σαν «διαχειριστής της ήττας», ο δε εκ Φιλιατρών ποδοσφαιριστής σαν «μοιρολάτρης» και «ηττοπαθής».
Για να καλύψουν τα κενά, οι υπεύθυνοι των δύο ομάδων επιδόθηκαν στη μέθοδο της ανακύκλωσης, απογοητεύοντας τους οπαδούς τους: Στο ΠΑΣΟΚ ανέσυραν από την εφεδρεία στελέχη που ουδέν το λαμπρόν έπραξαν σε προηγούμενες υπουργικές θητείες τους (τον K. Κουλούρη και τον A. Ακριβάκη), ενώ στον ΠΑΟ επανήλθαν οι δανεικοί που είχαν δοθεί «για να ψηθούν» (όπως ο Ντ. Μπόατεγκ) και επιστρατεύτηκαν παίκτες ελαφρώς ανώτεροι του μετρίου, ανήμποροι να δημιουργήσουν «παράσταση νίκης»? ανάμεσά τους και ο Τούρκος E. Μπουλούτ, ένας «αιώνιος εχθρός», η μετεγγραφή του οποίου ισοδυναμεί με την υφυπουργοποίηση από τους Πράσινους ενός πρώην Βένετου, ενός επίσης «αιώνιου εχθρού», δηλαδή, του B. Κοντογιαννόπουλου. Οσο για την υφυπουργοποίηση του N. Μπίστη της «εξωτικής» AEKA, εντυπωσίασε όσο και η μετεγγραφή στον ΠΑΟ του P. Ζουτάουτας από την ποδοσφαιρικώς εξωτική Λιθουανία. Με τέτοια «προπόνηση» το πιο πιθανό είναι ότι ούτε για το ΠΑΣΟΚ ούτε για τον ΠΑΟ αναμένονται θρίαμβοι. Οπότε θα συμπέσουν και πάλι, καταγγέλλοντας αμφότεροι την «παράγκα» αντί να κακίζουν τον εαυτό τους.