Εχουμε συνηθίσει οι Νεοέλληνες (ακριβέστερα: μας ανάγκασαν με τις πρακτικές τους οι πολιτικοί ταγοί μας!) να δίνουμε πολύ μικρότερη σημασία στο «τι» λέγεται, εξαγγέλλεται, εφαρμόζεται ως μέτρο από το «ποιος» και «πότε» το λέει, το εξαγγέλλει, το εφαρμόζει, ή έστω… υπόσχεται να το εφαρμόσει! Και αυτή η καχυποψία πως κάθε πολιτική ενέργεια κρύβει πίσω της… μικροπολιτικές σκοπιμότητες, πονηριές, ανομολόγητους στόχους, όσο κακή, ακόμη κι άδικη μπορεί να είναι στη γενικότητά της, εν τούτοις εδράζεται και δικαιολογείται στη… συσσωρευμένη «εκ του αποτελέσματος» πείρα του κόσμου – άσχετα τώρα με το γεγονός ότι πολύ συχνά αυτός ο ίδιος κόσμος τού… αρέσει να «παραμυθιάζεται», να ζει με υποσχέσεις και ελπίδες. Μέσα από αυτήν την ιδιότυπη σχέση κοινωνίας και πολιτικών, φθάνουμε σε πολλές περιπτώσεις ακόμη και σοβαρές εξαγγελίες και μέτρα να υποβαθμίζονται και να περνούν σχεδόν απαρατήρητα, απλώς και μόνο γιατί «ο τάδε» το αποφάσισε «τότε» που κατά την εκτίμηση του κόσμου (αλλά και των πολιτικών αντιπάλων του…) είχε συμφέρον να τα πει για να «παραπλανήσει», να «κοροϊδέψει», να «γοητεύσει», να δημιουργήσει ελπίδες πως «να, αυτήν τη φορά κάτι πάει να γίνει…».
Πολύ φοβούμεθα ότι αυτήν την τύχη θα έχουν και οι τελευταίες εξαγγελίες του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη για τον εκσυγχρονισμό του πολιτικού μας συστήματος, την ουσιαστική ενίσχυση των θεσμικών πυλώνων του, τόσον σε ό,τι αφορά το επίμαχο (κι όχι μόνο ευκαιριακά τον τελευταίο καιρό…) «πολιτικό χρήμα» και τη διαφάνεια, όσο και την «εκλογίκευση» του εκλογικού συστήματος και των δομικών αλλαγών που σχετίζονται με αυτό. Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν για τον έλεγχο του πολιτικού χρήματος (πόθεν έσχες ουσιαστικό και αναδρομικό, με ταυτόχρονη επέκτασή του σε όλην την γκάμα των κρατικών λειτουργών, καθιέρωση «ασυμβίβαστου» σε συγκεκριμένες «επίμαχες» δραστηριότητες για βουλευτές και πολιτικό προσωπικό κ.λπ.), καθώς επίσης και οι διοχετευόμενες στον Τύπο «σκέψεις» της κυβέρνησης για τον εκσυγχρονισμό του γενικού πλαισίου του εκλογικού νόμου (λεπτομέρειες και συγκεκριμένες προτάσεις θα ανακοινωθούν την άλλη εβδομάδα – γιατί, άραγε; Υπάρχουν τόσο διαμετρικά αντίθετες απόψεις στο κυβερνών Κίνημα;), δεν χωράει καμιά αμφιβολία ότι κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση.
Στην… τούρλα της κάλπης!
Δυστυχώς, όμως (κυρίως για τον ίδιο τον κ. Σημίτη και τις διαφημιζόμενες αγνές εκσυγχρονιστικές προθέσεις του…), φρόντισε… ο πρωθυπουργός να υποβαθμίσει και να απαξιώσει την εμβέλεια και την ορθότητα αυτών των πρωτοβουλιών! Οχι μόνο για το αυτονόητο, πως δηλαδή τέτοιες σημαντικές κινήσεις σε διαπιστωμένες «ατέλειες» του συστήματος έπρεπε να έχουν γίνει ήδη πριν από χρόνια, και όχι να περιμένουμε να «σαπίσει» το πράγμα, αλλά και επειδή ο κ. Σημίτης με την ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του (που μεταδόθηκε ζωντανά από τηλεοράσεως…) φρόντισε να τους δώσει, πέρα από κάθε πιθανή αμφιβολία, εντονότατο και σαφέστατο προεκλογικό χαρακτήρα σκοπιμότητος και πολιτικής εκμετάλλευσης!
«Από εδώ και εμπρός, είπε ο κ. Σημίτης, ό,τι κάνουμε και ό,τι σχεδιάζουμε πρέπει αποκλειστικά να εξυπηρετεί ένα συγκεκριμένο στόχο και μόνο αυτόν: πώς θα… ξανακερδίσουμε στις επόμενες εκλογές! Και ό,τι δεν λειτουργεί για την επίτευξη αυτού του στόχου, πρέπει να το αφήσουμε…»! Πώς, λοιπόν, περιμένει ο κόσμος αλλά και οι πολιτικοί του αντίπαλοι να «εκτιμήσουν» αυτόνομα και απαλλαγμένα από πολιτικές προεκλογικές σκοπιμότητες αυτές του τις πρωτοβουλίες, όταν ο ίδιος έχει φροντίσει να τις αναδείξει ως τέτοιες;
Το ότι αυτό το… κουρελόχαρτο του «πόθεν έσχες» ήταν απλώς και μόνο για τα μάτια του κόσμου και τη… «χαμένη αξιοπιστία» των πολιτικών μας, ήταν συνείδηση όχι μόνο του συνόλου της κοινωνίας, αλλά και των ίδιων των πολιτικών (θυμηθείτε μόνο τα όσα κατά καιρούς έχει πει και έχει προτείνει για θωράκιση και ουσιαστικοποίηση του «μέτρου» ο πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης…). Μια απλή καταγραφή του «έσχες», με το «πόθεν» (και σε αυτό φυσικά βρίσκεται το «ζουμί»!) στο απόλυτο απυρόβλητο, μια εκ των πραγμάτων «επισημοποίηση» των όποιων συναλλαγών και «περίεργου» πλουτισμού είχαν επισυμβεί κατά τη διάρκεια της πολιτικής δραστηριότητος μελών του Κοινοβουλίου, ένα γρήγορο κουκούλωμα, αφού ουσιαστικός έλεγχος, ακόμη και αυτού του τυπικού «χαρτιού», δεν έγινε όλα αυτά τα χρόνια, που ισχύει το μέτρο, ποτέ…
Περσινά ξινά σταφύλια…
Με όλην αυτήν την περιρρέουσα φημολογία (να δεχθούμε την… αγνότερη εκδοχή) για διαπλοκή, αδιαφάνεια, σκάνδαλα, χρηματισμούς, εξαγορές συνειδήσεων, συμμετοχή βουλευτών σε υψηλόμισθα «πέι-ρολ» επιχειρηματιών, «κοινοβουλευτικές ομάδες» (και δη διακομματικές!) που ελέγχουν πολυλάλητα «συμφέροντα» ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ πρωθυπουργός, αρχηγός κόμματος δεν εξερράγη σε τέτοιο σημείο ώστε να ζητήσει αυτό που… καθυστερημένα και μετά τον τεράστιο θόρυβο που ξέσπασε τον τελευταίο καιρό, εξήγγειλε χθες ως «μέτρο» ο πρωθυπουργός; Το ίδιο κλίμα δεν επικρατούσε και πέρυσι τέτοια εποχή που ψηφιζόταν το αναθεωρημένο Σύνταγμα, όταν υποτίθεται ότι προσαρμόστηκε στις επιταγές του και το «πόθεν έσχες»; Γιατί δεν αποφασίσθηκε «τότε» η αυστηρότατη και δη συνταγματικά κατοχυρωμένη ουσιαστική λειτουργία του και ο εις βάθος και πέραν πάσης αμφιβολίας έλεγχός του;
Φυσικά και να υλοποιηθούν οι πρωθυπουργικές πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση της διαφάνειας και της κάθαρσης του «πολιτικού χρήματος» (σωστά και τα αφορώντα στον έλεγχο των χρηματιστηριακών συναλλαγών – να δεχθεί η Ν.Δ. να ισχύσουν και για το δικό της πολιτικό προσωπικό…), έστω και καθυστερημένα. Αλλά για να μη μείνει η αίσθηση του «προεκλογικού εντυπωσιασμού» (και του φημολογούμενου «στριμώγματος» της αντιπολίτευσης…), επιβεβλημένο θα ήταν ο ουσιαστικός και «συγκριτικός» έλεγχος του «πόθεν έσχες» των βουλευτών (που ακούσαμε έκπληκτοι τον Τηλέμαχο Χυτήρη να διατείνεται ότι δεν έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια λόγω… «φόρου εργασίας» – να σοβαρευθούμε!) να αφορά όχι μόνο τα χρόνια από το 1990 μέχρι σήμερα, αλλά για ΟΛΟΥΣ τους βουλευτές που διατηρούν και σήμερα το αξίωμα, ο έλεγχος να διαταχθεί από τότε που ΠΡΩΤΟΕΞΕΛΕΓΗΣΑΝ. Δεν είναι πια τόσο πολύ… μεγάλος ο «όγκος» των προς έλεγχο δηλώσεων – κι αν είναι, ας προσλάβουν περισσότερο προσωπικό!
Ακόμη κι αν δεχθεί κανείς πως η αντίδραση της Ν.Δ. στην πρωτοβουλία Σημίτη σε κάποιο βαθμό αποσκοπεί στο να μειώσει την όποια απήχηση (και δημιουργία καλής εντύπωσης στον κόσμο…) της, δεν έχει δίκιο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που με τη συνήθη ευκολία του χαρακτήρισε την πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για έλεγχο των «πόθεν έσχες» από το 1974 μέχρι σήμερα ως «παρελκυστική» και αποσκοπούσα (λόγω, δήθεν, του απαιτούμενου χρόνου για να γίνει ο έλεγχος…) «στο να παραπεμφθεί το θέμα στις ελληνικές καλένδες». Αν πρόκειται να γίνει μια ουσιαστική προσπάθεια «ξεκαθαρίσματος» του τοπίου με λεπτομερή σύγκριση των δηλώσεων «πόθεν έσχες» με τα στοιχεία των προηγουμένων ετών (και ας ελπίσουμε, επιβολή αυστηρών κυρώσεων σε όποιες περιπτώσεις επισημανθούν «κενά» και «ασάφειες»…), αυτός ο έλεγχος είναι επιβεβλημένο να ισχύσει για ΟΛΟΥΣ τους εν ενεργεία πολιτικούς, αλλά και για όσους μπορεί σήμερα να μη βρίσκονται στη Βουλή, αλλά να πέρασαν από την εξουσία από τη μεταπολίτευση και μετά!
Αν στ’ αλήθεια θέλουν, μπορούν…
Μόνο έτσι (και με την προϋπόθεση ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί που θα αποφασιστούν θα είναι πέραν πάσης υποψίας…) θα πάψουν οι «σκιές» και η αναξιοπιστία του πολιτικού κόσμου – τυπικά, τουλάχιστον, και στο μέτρο του δυνατού. Γιατί, βεβαίως, ο κόσμος που επιμένει στο «αν ξέρεις να κλέβεις, ξέρεις και… να κρύβεσαι!», δεν βρίσκεται και πολύ μακράν της… «γκρίζας καθημερινότητας» περί το πολιτικό χρήμα! Και οι όποιες «κάτω από το τραπέζι» συναλλαγές, φυσικά και δεν… αναφέρονται στις φορολογικές δηλώσεις ούτε στις δηλώσεις «πόθεν έσχες»! Αυτός που είναι αποφασισμένος να… διαπράξει τη λοβιτούρα, θα τη διαπράξει και θα φροντίσει να σβήσει πίσω του τα όποια ίχνη…
Αλλά, τουλάχιστον, τα πράγματα θα δυσκολέψουν. Κι αυτό, σε κάποιο βαθμό θα μειώσει και τη διαφθορά, θα περιορίσει τον αριθμό των «ευεπίφορων» και με την απειλή (που κάποτε πρέπει να υλοποιηθεί και σε πράξη!) επιβολής ΑΥΣΤΗΡΟΤΑΤΩκυρώσεων (πρώτης τάξεως ιδέα η δήμευση της περιουσίας όσων θα αποκαλυφθούν «διαπλεκόμενοι»!) θα λειτουργήσει στο μέτρο του… ανθρώπινου αποτρεπτικά. Κι αν, μάλιστα, πάψουν οι κατά καιρούς ένοικοι της εξουσίας να καμώνονται (λες και δεν ξέρουν…) πως «το υπάρχον σύστημα στις δημόσιες προμήθειες και στα έργα είναι επαρκές και να εγγυάται τη διαφάνεια…», και ΟΛΑ TA KOMMATA συμφωνήσουν στην καθιέρωση ενός κατά το δυνατόν διαφανέστερου και αντικειμενικότερου συστήματος που θα περιορίζει «τρύπες» και «παράθυρα», τότε και μόνον τότε οι πολιτικοί μας θα πείσουν τον κοσμάκη πως, σαν τη γυναίκα του Καίσαρα, «και είναι και φαίνονται τίμιοι…»!