Μέχρι αύριο, που θα γίνουν γνωστές από τον ίδιο τον πρωθυπουργό οι σκέψεις της κυβέρνησης για ένα ριζικό εκσυγχρονισμό του εκλογικού συστήματος, συνεχίζονται οι αντιπαραθέσεις στο επίπεδο των εντυπώσεων, με τη Ν.Δ. να επιμένει ότι δεν προτίθεται να πάρει μέρος στον διάλογο που επιθυμεί η κυβέρνηση, γιατί θεωρεί εκ του πονηρού προεκλογικά τερτίπια τις σχετικές κινήσεις της κυβέρνησης, λίγους μήνες πριν από τις εκλογές, και την κυβέρνηση να κατηγορεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για συντηρητισμό και… έμφυτη αντιπάθεια στις αλλαγές και τον εκσυγχρονισμό. Δόσεις αλήθειας βρίσκει κανείς και στις δύο κομματικές απόψεις – δόσεις, όμως, μόνο. Γιατί, όντως, είναι σαφές ότι το κυβερνών Κίνημα ξεκίνησε σε ουσιαστικά προεκλογική περίοδο τον «προβληματισμό» του για την ανάγκη εκσυγχρονισμού του εκλογικού συστήματος της χώρας, αποσκοπώντας στη δημιουργία κλίματος που σε μεσομακροπρόθεσμη βάση το εξυπηρετεί και βάζει σε ουσιαστικότερες βάσεις όλες αυτές τις κουβέντες που γίνονται για τη δημιουργία ενός συνεκτικότερου «κεντροαριστερού χώρου», κάτι που το συμφέρει γιατί από έναν τέτοιο χώρο μπορούν να προκύψουν στο μέλλον (όταν θα ισχύει ο νέος εκλογικός νόμος) κυβερνήσεις συνεργασίας, μια προοπτική σαφώς δυσκολότερη για τη Ν.Δ. που δεν έχει «δίπλα» της συγγενή κόμματα…
Και από την άλλη πλευρά, ακούγεται λογική η απορία που εκφράζει η κυβέρνηση για την αρνητική στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης «μα, γιατί δεν έρχεστε στον διάλογο να δούμε όλοι μαζί πώς μπορούμε να φτιάξουμε ένα δημοκρατικότερο εκλογικό νόμο, προσαρμοσμένο στις σημερινές ανάγκες;», από τη στιγμή μάλιστα που αυτός ο νέος νόμος όχι μόνο δεν θα ισχύσει (εκ του Συντάγματος!) στις αμέσως επόμενες εκλογές, αλλά (σε αυτό δεσμεύεται η κυβέρνηση…) ούτε και στις «πιθανές» (λόγω αδυναμίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από την επόμενη Βουλή) μεθεπόμενες εκλογές που ίσως γίνουν το 2005! Θα μπορούσε να δεχθεί κανείς την άρνηση της Ν.Δ. σε μια προεκλογική αλλαγή (επί το δυσμενέστερον για την ίδια…) του εκλογικού νόμου, αν επρόκειτο να ισχύσει «εδώ και τώρα» – αλλά το να αρνείται και τον διάλογο καν για ένα νέο εκλογικό σύστημα που θα εφαρμοστεί το… 2008, ακούγεται εντελώς απαράδεκτο!
Θα έλεγε κανείς και «κουτό»: αν επαληθευτούν οι πληροφορίες, ο κ. Σημίτης μετά την αυριανή σύσκεψη της κυβερνητικής Επιτροπής θα «προτείνει» στη Ν.Δ. να μετάσχει στον διάλογο για τον νέο εκλογικό νόμο, δεσμευόμενος (θα περάσει και στον σχετικό νόμο – υπάρχει, λένε, η δυνατότητα αυτή…) πως ο νέος αυτός εκλογικός νόμος θα ισχύσει META το 2006, όποτε γίνουν εκλογές, και αν η Ν.Δ. επιμείνει στην άρνησή της, τότε ο νέος νόμος θα εγκριθεί από τη Βουλή με την κυβερνητική πλειοψηφία, αλλά σε αυτήν την περίπτωση θα ισχύσει όπως ακριβώς ορίζει το Σύνταγμα: στις μεθεπόμενες εκλογές, δηλαδή, πολύ πιθανόν σε πρόωρες εκλογές το 2005! Κάτι τέτοιο τη συμφέρει τη Ν.Δ., που πιθανότατα το 2005 θα είναι κυβέρνηση, και ενδεχομένως θα αναγκασθεί να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές, πριν καλά-καλά συμπληρώσει έναν χρόνο στην εξουσία, και μ’ έναν εκλογικό νόμο «δυσμενέστερο» για την ίδια;
Δεν υποστηρίζουμε ότι αυτό το σενάριο, το λεγόμενο της «δεξιάς παρένθεσης», θα υλοποιηθεί. Και διότι πολύ δύσκολα, το όποιο κόμμα (το ΠΑΣΟΚ, εν προκειμένω) σύμφωνα με τις πιθανότητες όπως διαγράφονται σήμερα από… τις δημοσκοπήσεις!) θα θελήσει να μετατρέψει την προεδρική εκλογή σε μικροκομματικό μοχλό επιδίωξης άλλων σκοπιμοτήτων, αλλά, κυρίως γιατί ο κόσμος δεν… τρώει κουτόχορτο, και δεν θέλει τέτοια «κόλπα», με αποτέλεσμα, άσχετα με το ποιος εκλογικός νόμος θα ισχύει τότε, να «θυμώσει» και να τιμωρήσει, δίνοντας συντριπτική πλειοψηφία στο «πληττόμενο» κόμμα, εκείνο το κόμμα που θα παίζει εν ού παικτοίς…
Με το πρόσθετο αυτό επιχείρημα, μάλιστα, καθίσταται ακόμη πιο… ακατανόητη η άρνηση της Ν.Δ. να προσέλθει στον διάλογο (τον διάλογο λέμε – δεν πιέζει κανείς σώνει και καλά να συμφωνήσει με τις κυβερνητικές προτάσεις!) για την αλλαγή του εκλογικού συστήματος, που όντως εδώ που τα λέμε χρήζει κάποιου εκσυγχρονισμού και μεγαλύτερης «αναλογικότητος», με δεδομένο μάλιστα ότι και η εκπροσώπηση των λεγόμενων «μικρών» κομμάτων στη Βουλή μπορεί και πρέπει να γίνει δικαιότερη και υπάρχει τρόπος να εξασφαλισθεί η ανάδειξη αδύναμων κυβερνήσεων…
Εχουμε την αίσθηση, ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ., επηρεαζόμενος από τον κύκλο των συμβούλων του, έχει εγκλωβισθεί σε μια αρνητική στάση, σε ό,τι αφορά τα εκλογικά, που φέρνει το κόμμα του σε «αμυνόμενη» θέση και απομονωτισμό, χωρίς μάλιστα (όπως τουλάχιστον εμφανίζονται σήμερα τα πράγματα) να έχει και κανένα ουσιαστικό όφελος! Ενας, ας πούμε, «δυσμενής» σε προοπτική, για το κόμμα, νέος εκλογικός νόμος μπορεί να περάσει με ή χωρίς τη «συμμετοχή» της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και μάλιστα θεωρητικά μπορεί και να ισχύσει σε «χρόνο» που δεν τη συμφέρει καθόλου, ενώ αντίθετα συμμετοχή της στον πολιτικό διάλογο, και δημοκρατικά σωστή την εμφανίζει και απομακρύνει χρονικά τις αρνητικές επιπτώσεις…
Αντίθετα, στο ζήτημα του ελέγχου των χρηματιστηριακών συναλλαγών των βουλευτών και του «ανοίγματος κωδικών», η Ν.Δ. έχει σαφώς ευθύτερη και καθαρότερη στάση από αυτήν της κυβέρνησης, και εδώ πιέζει αυτή με τη σειρά της και υποχρεώνει σε «αμυντική» στάση το κυβερνών Κίνημα: ο κ. Σημίτης ανεκοίνωσε ότι θα «επιβάλλει» στους κυβερνητικούς βουλευτές τη «διαφάνεια» και (πάλι για τις εντυπώσεις…) καλεί την Ν.Δ. «να τολμήσει να πράξει το ίδιο!» – και η «απάντηση» της Ν.Δ. (σωστή, πειστική, ευκολοχώνευτη από τον κόσμο!) είναι «γιατί… εθελοντικά, κι όχι με νόμο που θα φέρουμε στη Βουλή, ώστε να επιβάλλεται η υποχρεωτικότητα, να αποσαφηνίζονται οι όροι και να διασφαλίζεται η ειλικρίνεια και ο έλεγχος…»!
Και πώς αντιμετωπίζει αυτήν την «ντρίπλα» της Ν.Δ. στη… δική του «ντρίπλα» το κυβερνών Κίνημα; Με α(κατα)νόητες «εξηγήσεις» από πλευράς κυβερνητικού εκπροσώπου (τ’ ακούσαμε χθες και… δεν πιστεύαμε στ’ αυτιά μας!) του τύπου «τι χρειάζεται ο… νόμος, αφού μπορούν να κάνουν αυτήν την ενέργεια οικειοθελώς οι πολιτικοί – εμείς τολμήσαμε, ας τολμήσει και η Ν.Δ.!». Δηλαδή, «απορία ψάλτου, βηξ» – γιατί με τη «λογική» που κλήθηκε να υπερασπίσει ο κ. Πρωτόπαπας, δεν χρειάζεται καν νόμος που να καθιστά… παράνομη την κλοπή και να θεσπίζει ποινές, αφού «οικειοθελώς» όλοι μπορούμε να επιλέγουμε να μην κλέβουμε!
Ενθουσιασμός εντυπώσεων…
Οσοι ήταν μέσα στο στάδιο, στη Θήβα, και παρακολούθησαν την αθλήτρια δρόμων αντοχής Καλλιόπη Αστροπεκάκη να τερματίζει τα 5.000 μέτρα κυριολεκτικά «σερνόμενη» στα τέσσερα και μόλις πέρασε τη «γραμμή» να σωριάζεται, ενθουσιάσθηκαν μέχρι δακρύων για τη δύναμή της, την επιμονή «στον αγώνα» και την αποφασιστικότητά της και όρθιοι την επευφημούσαν και την καταχειροκροτούσαν. H ίδια συγκίνηση κατέλαβε και όσους είδαν την όντως συγκινητική στιγμή από την τηλεόραση, που μάλιστα με τα «ριπλέι» και τα «ζουμ» μπορεί να κάνει την πραγματικότητα ακόμη πιο «εντυπωσιακή»…
Ακούσαμε χθες την κ. Αστροπεκάκη να δίνει συνέντευξη σε κάποιο ραδιόφωνο, στην οποία εξηγούσε γιατί απέκρουσε τη βοήθεια που έσπευσαν να τις προσφέρουν κριτές και γιατροί, όταν έπεσε στα 4, λίγα μέτρα πριν από τον τερματισμό: «Θα ακυρωνόταν η συμμετοχή μου, και ήθελα οπωσδήποτε να πετύχω τον στόχο του τερματισμού!», είπε, προκαλώντας (όπως και ζωντανά, αλλά και από τηλεοράσεως…) τον θαυμασμό του κόσμου…
Μόνο που πέρα από τον ενθουσιασμό των εντυπώσεων, υπάρχει και μια άλλη πραγματικότητα, σίγουρα λιγότερο «συγκινητική», αλλά πολύ πιο ουσιαστική: σε τέτοιες περιπτώσεις οι γιατροί και οι κριτές πρέπει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ να επεμβαίνουν και να παρέχουν επιτόπου βοήθεια στους «λυγισμένους» αθλητές – για το καλό τους! H κ. Αστροπεκάκη είχε πάθει υπερκόπωση, λένε, ή απότομη αύξηση του σακχάρου – και αν είχε υποστεί έμφραγμα, και η «συγκινητική» προσπάθειά της να περάσει τη γραμμή τερματισμού απέβενε μοιραία, τι θα έλεγαν σήμερα όλοι όσοι «συγκινήθηκαν» και καταχειροκρότησαν το θάρρος, την αγωνιστικότητα και το πείσμα της αθλήτριας;