H ΔΑΚΕ, δηλαδή η συνδικαλιστική παράταξη της Ν.Δ., «κατέλαβε» ύστερα από χρόνια το προεδρείο της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαιδεύσεως (ΟΛΜΕ) και η ΠΑΣΚ, δηλαδή η συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΣΟΚ, «ανακατέλαβε» μετά δύο χρόνια το προεδρείο της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (ΔΟΕ). Αυτά από την ειδησεογραφία του τελευταίου διημέρου με την προσθήκη ότι ο επί χρόνια πρόεδρος της ΟΛΜΕ, κ. N. Τσούλιας, δεν έθεσε υποψηφιότητα για το προεδρείο, επειδή θα πολιτευθεί στις προσεχείς εκλογές. (Προφανώς με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο μέχρι σήμερα ευόρκως υπηρετούσε ως συνδικαλιστής.)
Το φαινόμενο να χρησιμοποιείται ο συνδικαλισμός ως εφαλτήριο μεταπηδήσεως στην πολιτική είναι συνηθέστατο στην τριακονταετία της μεταπολιτεύσεως και ιδιαίτερα διαδεδομένο στον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Σαφέστατα, δε, συνιστά μία από τις βασικές αιτίες απαξιώσεως και εκφυλισμού του συνδικαλιστικού κινήματος στη χώρα μας.
Εκπροσωπώντας και εκφράζοντας τον εργαζόμενο, τον συνταξιούχο, τον αγρότη, ο συνδικαλισμός είναι φύσει διεκδικητικός και «αντίδικος» προς την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική. Εν τινι μέτρω, δηλαδή, δικαιολογείται η μεταπήδηση ενός αντιμαχόμενου την κυβερνητική πολιτική συνδικαλιστού στα βουλευτικά έδρανα της αντιπολιτεύσεως. Χωρίς αυτή η «επιβράβευση» να είναι απολύτως ηθική και έντιμη, αφού ο συνδικαλιστής είναι ταγμένος να υπηρετεί το όφελος του εργαζομένου και όχι το συμφέρον ενός κόμματος? δύο στόχοι οι οποίοι σπάνια συμπίπτουν.
Η παραπάνω «επιβράβευση», όμως, προσλαμβάνει τη μορφή της απροκάλυπτης εξαγοράς, όταν ο μεταπηδών στην πολιτική «παλαίμαχος» συνδικαλιστής ανήκει στην κυβερνώσα -και μάλιστα επί χρόνια- παράταξη. Διότι, ευλόγως τίθεται σε αμφισβήτηση η ειλικρίνεια, η μαχητικότητα και η εντιμότητα, με την οποία αντιτάχθηκε στην κυβέρνηση, υπερασπιζόμενος και προάγοντας τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Το ΠΑΣΟΚ, ίσως γιατί κατέχει την εξουσία πάνω από τα 2/3 της περιόδου της μεταπολιτεύσεως, έχει δημιουργήσει σχολή κυβερνητικού συνδικαλισμού, διαθέτοντας πλειάδα «αποφοίτων» στα βουλευτικά του έδρανα, αλλά και σε υπουργικούς θώκους. Το μόνο, δε, ερώτημα που ανακύπτει για τους «αποφοίτους» αυτούς είναι τι έβλαψαν και βλάπτουν περισσότερο. Την ιδέα και τις αρχές του Συνδικαλισμού; ΄H το κύρος και την αξιοπιστία της πολιτικής;