Οι πολεμιστές του Ιουλίου ’74
Διπλά έπρεπε να τιμάει μεγαλοπρεπώς η ελληνική πολιτεία κάθε χρόνο τον Ιούλιο τη μνήμη των στρατιωτικών, όλων των βαθμών, που σκοτώθηκαν πολεμώντας μαζί με τους Ελληνοκύπριους, στη διάρκεια της τουρκικής εισβολής το 1974. Διπλά, πρώτον, διότι πολέμησαν με ηρωισμό, δεύτερον, διότι πολέμησαν γνωρίζοντας ότι ήταν προδομένοι από την πρώτη ώρα των μαχών.
Οσοι σκοτώθηκαν τότε στην Κύπρο πολεμώντας, θυσιάστηκαν κυριολεκτικώς για την υπεράσπιση της τιμής της Ελλάδας και της Κύπρου. Είναι γι’ αυτό εθνική ντροπή το ότι κάθε χρόνο μόνον παλαιοί συναγωνιστές τους στρατιωτικοί και πολύ ολίγοι πολίτες, πανεπιστημιακοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, προσπαθούν να φέρνουν στη δημοσιότητα εκείνον τον, για τους πολλούς, «άγνωστο πόλεμο» που διεξήχθη, όταν ο «Αττίλας» πάτησε την Κύπρο και να μιλήσουν για τους ηρωικούς, κακά εξοπλισμένους, προδομένους μαχητές, οι οποίοι χάθηκαν, όχι πριν προκαλέσουν στον εχθρό ζημιές σοβαρές, δυσανάλογες με τη δική τους μικρή δύναμη πυρός.
Γιατί τα κρύβουν;
Γνωρίζουμε όλοι τι χάθηκε τότε στην Κύπρο, γνωρίζουμε το μέγεθος της ήττας, το άθλιο παιχνίδι της προδοσίας που οργανώθηκε από τη χουντική Αθήνα, με τη συμμετοχή φανατικών ακροδεξιών στη Λευκωσία, γνωρίζουμε ότι είναι οδυνηρό να θυμάται κανείς πως είναι η ελλαδική πλευρά εκείνη που έδωσε με την εγκληματική βλακεία της το «πράσινο» στην Τουρκία για στρατιωτική εισβολή.
Ολα αυτά, όμως, πρέπει να οδηγούν και στην ΑΠΟΚΡΥΨΗ από την πολιτεία του τι ακριβώς ΣΥΝΕΒΗ στα πεδία των μαχών που δόθηκαν εκεί; Για πόσον καιρό ακόμη θα κρύβει η επίσημη Ελλάδα το γεγονός ότι στην Κύπρο, τον Ιούλιο του 1974, διεξήχθησαν φονικές μάχες μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στρατιωτών; Οτι, δηλαδή, είχαμε και ελληνοτουρκικό πόλεμο τότε στο νησί; Το ότι ο πόλεμος αυτός ήταν περιορισμένος σε έκταση (λόγω της προδοσίας και για το καλό της «συνοχής» του NATO), σημαίνει ότι ΔΕσυνέβη; Για κάτι που δεν υπήρξε ποτέ σκοτώθηκαν στρατιώτες και αξιωματικοί στην Κύπρο;
Εστω και τώρα…
Δεν αμφιβάλλουμε ότι η υπόθεση αυτή είναι η τελευταία με την οποία θα ήθελαν σήμερα να ασχοληθούν γνωστοί «αστέρες» της εύπορης πολιτικής τάξης της χώρας μας. Οι «σινιέ» μακάριοι, που προτρέπουν από τις ξαπλώστρες τους τους Ελληνες πολίτες να «προσαρμοστούν» στη «νέα εποχή», σίγουρα δεν θα συγκινούνται στη σκέψη εκείνων που έπεσαν, σκληρά μαχόμενοι το 1974 «για την Ελλάδα και την Κύπρο ρε γαμώτο». Κάτι πρέπει να γίνει, όμως, για να παρακαμφθούν οι καλοπερνώντες διδάσκαλοι της «προσαρμογής» ώστε, έστω και με 30 χρόνων καθυστέρηση, να τιμηθεί όπως πρέπει η μνήμη των πεσόντων το 1974. Για να μη μεγαλώνει άλλο και η πίκρα των οικογενειών τους.
Πάλι «αντανακλά»;
Σαν αστεία κακόγουστα ακούγονται κάποιες δηλώσεις πολιτικών της συμπολίτευσης, οι οποίοι αναφέρουν πολύ σοβαρά ότι θα πρέπει «να μείνει το Χρηματιστήριο εκτός πολιτικής» (τώρα που σημειώνει άνοδο ο δείκτης…).
Ας ελπίσουμε εμείς ότι δεν θα βρεθεί πλέον κανένας από τους γνωστούς «σινιέ» υπουργούς της καλοπέρασης για να δηλώσει περιχαρής ότι η άνοδος του δείκτη «αντανακλά την υγεία της εθνικής οικονομίας», ότι δείχνει «την εμπιστοσύνη των αγορών στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης» και άλλα τέτοια.
(Οχι, βεβαίως, πως έπαθαν τίποτε οι ειπόντες οδυνηρές ανοησίες τέτοιας τελειότητας το 1999. Αντιθέτως, οι «αστέρες» εκείνοι κυκλοφορούν σήμερα μέσα στην καλή χαρά και ως μικροί «δελφίνοι» μάλιστα.)
Τα μικρά
– Ασχολούμενοι με το αγαπημένο σε όλους μας θέμα των κρουσμάτων διαφθοράς στο Δημόσιο, ας υπολογίσουμε τη σχέση του μέσου μισθού των υπαλλήλων με το απαιτούμενο ποσό για μια αξιοπρεπή διαβίωση οικογένειας στα αστικά κέντρα. Και όταν διαπιστώσουμε τη διαφορά μεταξύ των δύο στοιχείων, ας σκεφθούμε ποιοι μπορεί να είναι κάποιοι τρόποι για την κάλυψη της διαφοράς σε μηνιαία βάση.
– Τι να γνωρίζει άραγε αυτή η κυβερνητική «πηγή», που μας λέει στο αφτί ότι το φθινόπωρο κάτι «θεαματικό θα υπάρξει σχετικώς με ένα ζήτημα τρομοκρατών;
– Γιατί να μην περιφρουρούν προκλητικά τους δημόσιους χώρους της πόλης οι εκβαρβαρισμένοι συμπατριώτες μας που χρησιμοποιούν κατά τα άθλια γούστα τους άλση, πλατείες, πεζόδρομους; Μήπως τους ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ κανένας; Μήπως δεν έχουν την «κατανόηση» πολιτικών, διοικητικών και αστυνομικών αρχών;
– Ενας επί μακρόν ισχύσας «μαθηματικός τύπος» για την ανάθεση δημοσίων έργων, παρήγαγε μαθηματικώς μια σειρά ανωμαλιών προσφερόμενων και σε πολιτικώς ενδιαφέρουσες μαθηματικές οικονομικές αναλύσεις.
– Τι το θέλουν να αναφέρονται κάθε τόσο στο «σκληρό ροκ» διάφορα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος; Ούτε για το «σκληρό» ούτε για κανενός άλλου είδους ροκ έχουν ιδέα οι κυβερνώντες. Γι’ αυτό άλλωστε και μιλούν για «χορό» οι περισσότεροι.
– Νομίζει, άραγε, το «επικοινωνιακό» επιτελείο της κυβέρνησης ότι στ’ αλήθεια κάτι κερδίζει με αυτά τα άγαρμπα κακόγουστα «σόου» του κ. Κουλούρη σε ρόλο απηνούς διώκτη των «κερδοσκόπων» στις λαϊκές αγορές; Αν το νομίζει, μάλλον θα έπρεπε να σκεφθεί την απαλλαγή του από τις υπηρεσίες του ο πρωθυπουργός.
(Εκτός και αν έχουν οι του Μεγάρου Μαξίμου την πρόθεση να «κακοποιήσουν» τον επί έτη σκληρό «παπανδρεϊκό» υφυπουργό σήμερα, ενθαρρύνοντάς τον για τέτοια «σόου»…)