Για τη «Χάρτα» της σύγκλισης

Για τη «Χάρτα» της σύγκλισης

2' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

H «Χάρτα» για την πραγματική σύγκλιση της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ενωση, την οποία προετοιμάζει η κυβέρνηση με στόχο την αναγόρευσή της σε «σημαία» εξόδου της από την αποτελμάτωση, προαναγγέλλεται από ανώτατα κυβερνητικά στελέχη ως πολιτικό κείμενο υψηλών φιλοδοξιών. Ως κείμενο, που θα θέτει τους στόχους και τις μείζονες τακτικές επίτευξής τους σε όλα τα βασικά κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα – και μάλιστα με ορίζοντα μέχρι το 2008. Αλλά και ως κείμενο, που θα ορίζει ενδιάμεσους μετρήσιμους στόχους, ώστε να είναι εφικτός ο σταδιακός προγραμματισμός δράσης και διαπιστώσιμη η επιτυχία ή μη της εφαρμοζομένης πολιτικής.

Το υψιπετές των προαναγγελιών δεν προεξοφλεί, δυστυχώς, την ευαγγελιζόμενη σοβαρότητα της Χάρτας. Αρκεί να θυμηθεί κανείς τις προσδοκίες, που είχαν καλλιεργηθεί ως προς την ανανεωτική πνοή του κυβερνητικού ανασχηματισμού, για να υιοθετήσει το «κράτα και μικρό καλάθι», ιδίως όταν η πραγματική σύγκλιση αποτελούσε τον διακηρυγμένο στόχο του ΠΑΣΟΚ κατά την επανεκλογή του το 2000, ώστε όσα τώρα θορυβωδώς εξαγγέλλονται έπρεπε να είχαν από καιρό αρχίσει να… υλοποιούνται. Με μία τριετία χαμένη, με το Γ΄ ΚΠΣ να κατανέμεται ερήμην τέτοιου στρατηγικού σχεδιασμού και την κυβέρνηση με εμφανώς μεγαλύτερο το βάρος της φθοράς, έχει κανείς κάθε δίκαιο να φοβάται μήπως ό,τι παρουσιάζεται ως ενδελεχής σχεδιασμός αποδειχθεί κενή προεκλογική συνθηματολογία.

Εναντι των φόβων αυτών, υπάρχει πάντως η ελπίδα ότι το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση κατανοούν πως η συνθηματολογία δεν θα αρκέσει να ανακόψει την πτώση της δημοτικότητάς τους, πολλώ μάλλον να οδηγήσει στη «μεγάλη ανατροπή». Παρά, λοιπόν, τη μεγάλη καθυστέρηση και τις ευθύνες της επί τριετίας αδράνειας, υπάρχει ελπίδα ότι η «Χάρτα» θα αποτελεί όντως σοβαρό πρόγραμμα. Και δεν μπορεί κανείς παρά να εύχεται ότι θα γίνει κάτι τέτοιο, αφού ο στόχος της πραγματικής σύγκλισης, που το ΠΑΣΟΚ παραμέλησε στην τρέχουσα κυβερνητική θητεία του, δεν αποτελεί ζήτημα προεκλογικής ελκυστικότητας, αλλά μείζονα εθνική ανάγκη.

Πράγματι, αμέσως μετά την επιβεβαίωση της ένταξης της χώρας στην ONE, όφειλε να είναι πρώτιστο μέλημα της κυβέρνησης να εκπονήσει αναλυτικό πρόγραμμα μέτρων για τη σύγκλιση της χώρας με την E.E. και να το αναδείξει σε κεντρικό θέμα πολιτικού προβληματισμού, ώστε να αποκρυσταλλωθούν τα προβλήματα και οι στόχοι και να υιοθετηθούν συνδυασμένες πολιτικές για τη σύμμετρη προώθησή τους. Το ότι δεν συνέβη κάτι τέτοιο προκάλεσε όχι μόνον αποτελμάτωση, αλλά και λήψη αποσπασματικών κατά τομέα μέτρων, που ενδέχεται να αποδειχθεί ότι προωθούν ένα στόχο, αλλά παραβλάπτουν άλλους, κρισιμότερους.

Προ αυτών, θέλει κανείς να ελπίζει ότι η κυβέρνηση, έστω με προέχον κίνητρο την προσπάθεια εκλογικής ανάκαμψης, θα κάνει ό,τι έπρεπε να είχε πράξει από το 2000, ώστε είτε από το ίδιο, είτε από τον αντιπολιτευτικό λόγο να προκύψει ένα πρόγραμμα συνδυασμένης πολιτικής, που θα επιτρέψει στη χώρα να προχωρήσει σχεδιασμένα και με εποπτεία του συνόλου των προβλημάτων, ξεπερνώντας την παθολογία των τμηματικών «μεταρρυθμίσεων» που κάθε λίγο γίνονται και «ξηλώνονται»…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή