Αντίπαλοι…
Δεν ξέρω αν το έχετε ξανακούσει…
Ενας πολιτικός να σου ασκεί έντονη κριτική, να επιτίθεται μετά σφοδρότητος εναντίον σου…
Κι εσύ που τον παρακολουθείς να νιώθεις ιδιαίτερη ικανοποίηση από αυτό το γεγονός…
Να λες μέσα σου: «Πες κι άλλα εναντίον μου, με σώζεις»…
Οσο κι αν σας ακούγεται παράξενο, κι όμως αυτό συνέβη χθες…
Θα διαβάσετε για την επίθεση που εξαπέλυσε ο Μητσοτάκης…
Εναντίον της κυβέρνησης, και προσωπικά κατά του Χριστοδουλάκη, για την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική…
Παρόντος του υπουργού Οικονομίας, που προφανώς δεν είχε κανένα μα κανένα λόγο να είναι ενοχλημένος…
Αντιθέτως, μάλιστα, από τη στιγμή που η επίθεση αυτή έγινε από τα Χανιά…
Στο πλαίσιο της συνεδρίασης που έγινε για την «παρακολούθηση της απορρόφησης των κονδυλίων του Γ΄ ΚΠΣ»…
Η εκεί παρουσία Μητσοτάκη και Χριστοδουλάκη στα Χανιά…
Είχε διπλή σημασία, και οικονομική αλλά κυρίως πολιτική…
Διότι, όπως σας έχω γράψει εδώ και καιρό, ο υπουργός Οικονομίας δεν πρόκειται οριστικά να πολιτευθεί στη B΄ Αθηνών…
Και αποφάσισε να εκτεθεί στη γενέτειρά του, τα Χανιά…
Εχοντας να αντιμετωπίσει πολλούς και ισχυρούς συνυποψηφίους…
Οπως τον Σκουλάκη και τον Βαλυράκη…
Τοποθετήσεις…
Ομως, όπως ίσως ξέρετε, στα Χανιά τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά απ’ ό,τι σε όλες τις άλλες εκλογικές περιφέρειες…
Εκεί δεν πολιτεύονται οι πολιτικοί ως πασόκοι και νεοδημοκράτες…
Και οι πολίτες δεν ψηφίζουν ανάλογα με την κομματική τους τοποθέτηση…
Εκεί, αν είσαι κεντροδεξιός, για να εκλεγείς πρέπει να έχεις την υποστήριξη του Μητσοτάκη…
Κι αν είσαι αριστερός και θέλεις να εκλεγείς…
Ιδίως αν προέρχεσαι από την παλιά Ενωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου ή φυσικά από το ΠΑΣΟΚ…
Πρέπει οπωσδήποτε να είσαι αντίπαλος του Μητσοτάκη…
Οι πολίτες μάλλον χωρίζονται σε «μητσοτακικούς» και «αντιμητσοτακικούς»…
Και υπό την έννοιαν αυτή, ένας υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να εκλεγεί…
Εφ’ όσον έχει εξασφαλίσει την εναντίον του τοποθέτηση του Μητσοτάκη…
Αν μάλιστα ο πρώην πρωθυπουργός τον επιλέξει ως προνομιακό του αντίπαλο…
Τότε έχει μεγάλες πιθανότητες εκλογής…
Οπότε καταλαβαίνετε τη χαρά του Χριστοδουλάκη όταν άκουγε τον επίτιμο της Ν.Δ…
Να τον… «καταχεριάζει»…
Ρεαλιστές…
Πολύ μου άρεσε η απόφαση του Γλέζου να συνεργασθεί με τον Τσοβόλα και το ΔΗΚΚΙ…
Για να διαμορφώσουν, όπως οι ίδιοι ανακοίνωσαν, τον… «Τρίτο Πόλο»…
Εναντι του δικομματισμού προφανώς, του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ…
Και όχι βεβαίως τον… «τρίτο πόλο» της Αριστεράς…
Γιατί τότε μόνο τη θέση του… Μπίστη θα φιλοδοξούσαν να πάρουν…
Ομως ακόμα κι αν έχουν τη θέληση αυτή, όπως καταλαβαίνετε η όποια προσπάθειά τους…
Είναι μάλλον ουτοπική ή έστω ρομαντική στην εποχή μας…
Και τούτο διότι τέτοιου είδους σχήματα μικρή πια αξία μπορεί να έχουν στην πολιτική ζωή του τόπου…
Που κυριαρχείται από τα δύο μεγάλα κόμματα…
Και θα συνεχίσει να κυριαρχείται στο ορατό μέλλον…
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ιστορική προσφορά του Γλέζου…
Αλλά σε μια εποχή που υπάρχου έστω κι αγράμματοι μαθητές, που γράφουν…
Οτι τη σημαία από την Ακρόπολη την κατέβασε ο… Απόστολος Γκλέτσος…
Αντιλαμβάνεστε ότι η επιρροή του στα πολιτικά πράγματα μάλλον θα φθίνει παρά θα αυξάνεται…
Στην πολιτική, που είναι η τέχνη του εφικτού, σύμφωνα με τον Πλάτωνα…
Πρέπει να ξέρεις να είσαι ρεαλιστής…
Πικρίες…
Σε άλλες στήλες θα διαβάσετε την επίθεση που εξαπέλυσε ο Καραμανλής εναντίον της κυβέρνησης…
Για την… «κοινωνική αναλγησία» της και την αποτυχία της στο… κράτος πρόνοιας…
Επισκεπτόμενος χθες το Ιωσηφόγλειο Ιδρυμα στη λεωφόρο Συγγρού…
Επί της ουσίας τόσο η τοποθέτηση του προέδρου της Ν.Δ…
Οσο κι η απάντηση της κυβέρνησης, μικρή σημασία έχουν…
Ηταν η επανάληψη της ίδιας λογικής, της συχνά στείρας αντιπαράθεσης ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση…
Ομως αυτό που έχει σημασία είναι ποιος ανέλαβε το έργο να απαντήσει εκ μέρους της κυβέρνησης…
Θα μου πείτε, ο αρμόδιος υφυπουργός Πρόνοιας…
Ποιος νομίζετε, όμως, ότι κατέχει αυτή τη θέση;
Ο… Κοντογιαννόπουλος…
Ο πολιτικός εκείνος, που διετέλεσε επί σειράν ετών βουλευτής και υπουργός της Ν.Δ…
Και διεγράφη το 1998…
Εκτοτε, ο Κοντογιαννόπουλος ακολούθησε άλλον δρόμο προσχωρώντας στο ΠΑΣΟΚ και σήμερα είναι υφυπουργός του…
Και όπως καταλαβαίνετε, η πικρία εκείνης της διαγραφής, ίσως ευλόγως, δεν έχει ακόμα εκλείψει…
Πείσματα…
Μεγάλη συζήτηση προκάλεσε το χθεσινό μου σημείωμα για το θέμα της εκλογής μητροπολίτη Θεσσαλονίκης…
Εχω μπροστά μου το νόμο του 1928, που προβλέπει ρητώς…
Οτι διοικητικά οι αποκαλούμενες «νέες χώρες», δηλαδή Μακεδονία, Θράκη, Ηπειρος και Ανατολικό Αιγαίο…
Ανήκουν στην Αυτοκέφαλο Εκκλησία «επιτροπικώς»…
Ενώ το Οικουμενικό Πατριαρχείο διατηρεί τον πνευματικό έλεγχο των μητροπόλεων εκεί…
Δηλαδή, πρέπει να μνημονεύεται το όνομα του Πατριάρχη…
Δεν υφίσταται οποιαδήποτε άλλη ουσιαστική παρέμβαση στα διοικητικά από την Κωνσταντινούπολη…
Και πώς θα μπορούσε να συμβεί άλλως, αφού όλες αυτές οι χώρες ανήκουν πλήρως εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα…
Ας εγκαταλείψουν, λοιπόν, τα όποια πείσματα οι ιεράρχες, είτε ανήκουν στην Αυτοκέφαλη Εκκλησία είτε στο Πατριαρχείο…
Και ας εργασθούν προς όφελος του ορθόδοξου Ελληνισμού…