Εξωσχολική γραμματική

2' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στρωμένα μπροστά στην τηλεόραση, τα παιδιά βοηθάνε τον Ταρζάν του πλέι-στέισον να ξεγλιστράει από τίγρεις και ελέφαντες, παίζουν μποξ, διαλέγοντας τον πιο δυνατό μεταλλαγμένο ζωάνθρωπο, βάζουν απανωτά γκολ, αφού φρόντισαν να προγραμματίσουν την αντίπαλη ομάδα με κάπως ράθυμα ανακλαστικά και με μεγάλη αστοχία. Τα δάχτυλά τους ταχύτατα, όσο κι όταν γράφουν μηνύματα στο κινητό, σχεδόν υποχρεωτικό εφόδιο από τα δέκα τους. Το ψηφιακό-τεχνολογικό περιβάλλον, που πολλούς μεγάλους μάς ζαλίζει, είναι το αμνιακό τους υγρό: μέσα του αισθάνονται άνετα και ελεύθερα. Κι αν ο γονιός τους τους πει για τη μέρα που το χωριό του απέκτησε ηλεκτρικό, θα νομίσουν ότι ακούνε κάποιο παραμύθι για τα πολύ παλιά χρόνια ή ότι βλέπουν ταινία εποχής, προ Κόναν.

Θα προτιμούσαν να παίζουν μπάλα ή μπάσκετ. Αλλά πού; Στο παρκάκι της γειτονιάς οι μεγαλύτεροι θέλουν την ησυχία τους, οι κούνιες και οι τραμπάλες είναι φθαρμένες από καιρό, λίγο πιο κάτω, εκεί που πυκνώνουν τα δέντρα, πυκνώνουν και οι σύριγγες. Και καμιά αλάνα στα πέριξ. Σε όλες έχουν υψωθεί πολυκατοικίες κι όλα τα διαμερίσματα είναι εφοδιασμένα με το υποκατάστατο της αλάνας: το πλέι-στέισον. Παίζουν λοιπόν. Και προσπαθούν να παίζουν τρία και τέσσερα μαζί, ώστε κάπως να διασώσουν την έννοια της παρέας, να μην αγριέψουν στην κατοικίδια μοναξιά τους.

Ωσπου έρχεται μεσημέρι και η παρέα χωρίζει βαρύθυμα. «Αυτά τα σιντιά θα τα πάρω σπίτι, μου τα δάνεισε ο Σπύρος», πετιέται ο Μιχαλάκης, που δεν έχει πάει ακόμη στο δημοτικό. «Τα σιντί, ρε», του λένε με μια φωνή οι τρεις μεγάλοι της παρέας, που από Σεπτέμβριο θα παιδεύονται στην πρώτη γυμνασίου. «Οχι, τα σιντιά» πεισματώνει ο μικρός. «Μπαμπά, ποιο είναι το σωστό, τα σιντί ή τα σιντιά;» πέφτει η ερώτηση. Ελα ντε. Ποιο το σωστό; Για το σχολείο, για τον ενήλικο κόσμο γενικά, το σωστό είναι «τα σιντί», μάλιστα οι πιο προχωρημένοι στην αγγλοπρέπεια δεν παραλείπουν να βάζουν κι ένα αχρείαστο σίγμα στο τέλος. Για τα παιδιά όμως που δεν έχουν πάει σχολείο, που ακόμη πλάθουν λεξούλες νοστιμότατες, αν όχι και νομιμότατες, και σχηματίζουν γλωσσικούς τύπους με βάση το αυτί τους και τον «κανόνα της αναλογίας» που χαράσσεται στο μυαλουδάκι τους πριν σιδερωθεί από τους επίσημους κανόνες, το σωστό είναι το αυθόρμητο, δηλαδή τα σιντιά – όπως το παιδί/τα παιδιά, ή, άλλο δείγμα, από άλλον εκτός ρυθμιστικής εκπαιδεύσεως κόσμο, το τρακτέρ/τα τρακτέρια.

Ολοι μας θέλουμε να μας υπακούνε ακόμη και στην κλίση τους τα πράγματα που αποτελούν το περιβάλλον μας, τα πράγματα της δουλειάς ή της διασκέδασής μας. Για τον οικοδόμο, τα μπετά δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από μπετά. Για τα παιδιά, τα σιντιά τι άλλο από σιντιά μπορεί να είναι ώστε να τα νιώσουν απολύτως δικά τους;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή