Οι εχθροί του λαού
Υποφέρουν μισθωτοί και συνταξιούχοι από την ακρίβεια που έχει πάρει την ανηφόρα; Μα, είναι φανερό τι είναι αυτό που κυρίως προκαλεί το μεγάλο πρόβλημα: η τιμή των φρούτων και λαχανικών ειδικώς στις λαϊκές αγορές! Ποιος μπορεί να είναι τόσο κουτός, για να μην το καταλαβαίνει αυτό;
Ακριβαίνουν τα τρόφιμα γενικώς, όλα τα καταναλωτικά είδη καθημερινών αναγκών, τα ρούχα, τα νοίκια, οι λογαριασμοί; Ανεβαίνουν οι τιμές σε ρεστοράν, καφετέριες, ξενοδοχεία; Μεγαλώνουν οι δαπάνες για σχολεία, φροντιστήρια, για υγεία; Ναι, μπορεί να συμβαίνουν αυτά, αλλά ποιος να τα συγκρίνει με το μεγάλο κακό της ακρίβειας στα είδη που πωλούνται στις λαϊκές αγορές;
Σκληρή μάχη λοιπόν των «αρμοδίων» με αντιπάλους τους φορείς μιας άθλιας και εθνικώς ζημιογόνου κερδοσκοπίας, που δεν μπορεί να γίνεται πλέον ανεκτή. Επικεφαλής των επιθεμένων ένας «σκληρός» φρέσκος υφυπουργός, που δηλώνει όπου σταθεί και όπου βρεθεί ότι θα είναι ο ανελέητος διώκτης των άθλιων κερδοσκόπων. Εξυπηρετεί τέλεια και από «επικοινωνιακή» άποψη γενικώς την κυβέρνηση αυτή η εικόνα «πολέμου» μεταξύ κυβερνώντων και μανάβηδων στις λαϊκές. Οι τηλεοπτικές κάμερες σαρώνουν τους χώρους όπου διαπράττεται καθημερινώς το έγκλημα, οι πελάτες των λαϊκών αγορών έτσι κι αλλιώς, όποιες τιμές και αν συναντήσουν θα πουν ότι είναι υψηλές, κάποιες νοικοκυρές τα δίνουν όλα, καταγγέλλοντας με οξύτατους δραματικούς τόνους το κακό, και οι πωλητές, δίκαιοι και άδικοι υπερασπίζονται τις τιμές τους πειστικότατα.
Τι μένει; Μένει το «μπούγιο» και η φιλότιμη προσπάθεια παραπλάνησης του κοινού σχετικώς με το τι είναι αυτό που τον κάνει να λυγίζει οικονομικώς κάθε μήνα που περνάει. Μένει και η μπουρδολογία ποικίλων «αρμοδίων» που κάνουν ό,τι μπορούν για να στρέψουν την κοινή γνώμη εναντίον του ΕΝΟΣ μεγάλου εχθρού της: της λαϊκής αγοράς της γειτονιάς τους.
Ναι, βεβαίως, έχουν σε πολλές περιπτώσεις ανεβεί εντυπωσιακά οι τιμές των οπωροκηπευτικών. Αλλά από αυτό να φθάνουμε να αποδίδουμε σε τούτο το ζήτημα, όλο το πρόβλημα της εντυπωσιακής ακρίβειας στη χώρα μας, η απόσταση είναι τεράστια. Πάνε χρόνια πολλά χρόνια που η «αρπαχτή» είναι το αγαπημένο «σπορ» πολλών μικρών και μεσαίων εμπόρων. Ας ελέγξουν όσο το μπορούν οι αρμόδιες αρχές αυτούς τους «αθλητές». Αλλά, φυσικά το πρόβλημα της ακρίβειας έχει να κάνει με την όλη οικονομική κατάσταση της χώρας, με το παλαιάς κατασκευής, χιλιομπαλωμένο, παραγωγικό μοντέλο της Ελλάδας, με την ανομία που δεν μπορεί ή και δεν θέλει να ελέγξει η διοίκηση σε χίλιους δύο τομείς εμπορικών και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Είναι, λοιπόν, γελοίο να βαπτίσουμε «εθνικό πρόβλημα» κάθε λαϊκή αγορά της γειτονιάς μας.
Χωρίς συνέπειες, εννοείται…
Ενώ διανύεται ο τρίτος χρόνος υλοποίησης του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, έχει απορροφηθεί μόνο το 18% των κονδυλίων που δικαιούται η Ελλάδα. Γιατί αυτό και μάλιστα σε τομείς επενδύσεων όπως η παιδεία, η υγεία, η έρευνα; Διότι, λέει, μπαίνει στη μέση η γραφειοκρατία διαφόρων υπουργείων, διότι φταίει και το ότι προτάσεις που υποβλήθηκαν βιαστικά, «άρτζι μπούρτζι», δεν εγκρίθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Τώρα «σήμα κινδύνου» και αγωνία της κυβέρνησης για διόρθωση του κακού. Μένει, βεβαίως, η απορία (που ουδείς «αρμόδιος» πρόκειται φυσικά να λύσει): Οι υπεύθυνοι αυτής της «γραφειοκρατίας» σε ΚΑΘΕ υπουργείο δεν έχουν καμιά ευθύνη για τη ζημιά που υφίσταται η χώρα; Κανένας δεν πρόκειται να τους ζητήσει εξηγήσεις; Ως αναπόφευκτο «φυσικό φαινόμενο» αντιμετωπίζεται από την πολιτική ηγεσία αυτή η «γραφειοκρατική αγκύλωση».
Αλλά και εκείνοι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι που βιαστικά και πλημμελέστατα έφτιαξαν τις προτάσεις για χρηματοδοτήσεις από το Γ΄ ΚΠΣ, οι οποίες απερρίφθησαν (δικαίως) από την Ευρωπαϊκή Ενωση, τι είναι; Ανίκανα στελέχη της διοίκησης; Ικανοί, αλλά σε λάθος θέσεις; Και αν ναι, με τίνος ευθύνη; Πιέστηκαν μήπως από προϊσταμένους τους να υποβάλουν «άρτζι μπούρτζι» τις ατυχείς προτάσεις, προκειμένου να μη φανεί, ότι «αδρανεί» το τάδε υπουργείο στη διάρκεια ορισμένων χρονικών προθεσμιών; Απλώς «έτσι» θα περάσουν κι αυτά; Είναι για κάποιους κυβερνώντες και για τον πρωθυπουργό «λάιτ» υπόθεση αυτό το κρισιμότατο εθνικό ζήτημα της σωστής και έγκαιρης αξιοποίησης των τεράστιων πόρων του Γ΄ «πακέτου»; Είναι δυνατόν να XANONTAI πολυτιμότατοι πόροι για ανάπτυξη εθνικών υποδομών, λόγω της ανοησίας, της ανικανότητας, της ραθυμίας, της ανευθυνότητας του ενός και του άλλου «παράγοντα» της διοίκησης ή του πολιτικού προϊσταμένου του;
Αλλά, όπως είπαμε, τέτοια ερωτήματα, ουδέποτε απαντώνται «αρμοδίως» στην ισχυρή Ελλάδα μας…
Ποια «ιδεώδη»;
Επτά υπουργοί ισότητας ευρωπαϊκών χωρών διαμαρτύρονται, αν το διαβάσατε χθες, για την πολιτική που θέλει να ακολουθήσει ο Δήμος Αθηναίων στο θέμα των οίκων ανοχής εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και γενικώς των υπηρεσιών του κλάδου αυτού. H αύξηση των διαστάσεων του φαινομένου της πορνείας, είπαν οι επτά Ευρωπαίοι υπουργοί, είναι κάτι που «δεν είναι συμβατό με τα ιδεώδη του Ολυμπισμού». Αλλά, ποια «ολυμπιακά ιδεώδη», άραγε, έχουν στον νου τους οι διαμαρτυρόμενοι υπουργοί; Ενα τεραστίων διαστάσεων διεθνές φεστιβάλ αθλητικού εμπορίου είναι πλέον οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Και το «ιδεώδες» για τους διοργανωτές αυτών των Αγώνων είναι η συγκομιδή των, κατά το δυνατόν, μεγαλύτερων κερδών από τον πελώριο εμπορικό τζίρο της υπόθεσης.
Δεν πρόκειται λοιπόν να τραυματίσει κανένα αληθώς ολυμπιακό ιδεώδες το ποιος μπορεί να είναι στη διάρκεια των Αγώνων ο αριθμός των οίκων ανοχής και γενικώς των κυριών που θα πρόσφεραν επ’ αμοιβή σεξ σε ξένους, φίλους των αθλημάτων, τα οποία περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα των Αγώνων (το τάβλι και το «κουτσό» δεν έχουν ακόμη περιληφθεί στα «ολυμπιακά», λεγόμενα, αθλήματα).