Ποιος «άκουσε» την απολογία;

Ποιος «άκουσε» την απολογία;

3' 1" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

H διατύπωση της ερώτησης που άκουσα απ’ όσους συνάντησα την Πέμπτη, από το απογευματάκι και μετά, ήταν χαρακτηριστική: «άκουσες», ρωτούσαν όλοι αλλήλους, ή ακόμη «είδες» την απολογία του Κουφοντίνα; «Μα, μεταδιδόταν;», απαντούσα αντερωτών, απορημένος μήπως συνέβη το απρόσμενο να επιτραπεί κάποια ραδιοφωνική ή και τηλεοπτική μετάδοση. Αλλά δεν θα ήταν δυνατόν. Οταν έχει καταβληθεί τέτοια προσπάθεια να αποφευχθεί η δημόσια συζήτηση των πολιτικών επιχειρημάτων της «17 Νοέμβρη», όταν έχει προτιμηθεί η άρνηση του πολιτικού της χαρακτήρα παρά η ευθεία και μετωπική αντίκρουση των θέσεων και της δράσης της, δεν θα μπορούσε κανείς να περιμένει μια τέτοια στροφή.

Δεν υπήρχε μετάδοση, φυσικά. Ρωτώντας «είδες;» ή «άκουσες;», οι συνομιλητές μου εξέφραζαν μάλλον μια υποσυνείδητη, εμπεδωμένη παραδοχή ότι γεγονότα κάποιας σημασίας οπωσδήποτε μεταδίδονται (και, εν προκειμένω, ότι η απολογία Κουφοντίνα ήταν γεγονός τέτοιας σημασίας, ώστε έπρεπε να μεταδοθεί)? ότι η μετάδοση, σε ήχο και πολύ περισσότερο σε ήχο και εικόνα, είναι η πανίσχυρη και εύληπτη μορφή πληροφόρησης. O αποκλεισμός της περιορίζει την ενημέρωση.

Στα πολλά σχόλιά της για τη «17 Νοέμβρη», η στήλη, γενικώς επιφυλακτική έναντι της τηλεοπτικής κάλυψης των δικών, δεν έχει κρύψει ότι θεωρεί την απαγόρευση της μετάδοσης σ’ αυτήν την περίπτωση, όπως και σε κάθε τόσο έντονα πολιτικό γεγονός, ευνουχιστική της ενημέρωσης. Ποιος θα δημοσιεύσει και ποιος θα διαβάσει 14.000 λέξεις ημερησίων πρακτικών, γεμάτες ασάφειες, διακοπές, «σας παρακαλώ», «κάτσε κάτω» κοκ.; Ελάχιστοι. Και όσοι το πράξουν, πόσο θα ανασυστήσουν τη δύναμη του «λάιβ», την ελλείπουσα εικόνα του προσώπου του μάρτυρα που αντιφάσκει ή του παράγοντα της δίκης που μοιάζει να σταθμίζει όσα ακούει με βάση όσα μάλλον έχει προαποφασίσει;

Μετά μία προανακριτική και ανακριτική διαδικασία που δεν κολάκευσε τη Δικαιοσύνη (της οποίας τα ιδανικά είναι ασύμβατα με ρέκορντμεν ταχύτητας στη συγγραφή εκατοντάδων σελίδων και με απολογίες κατηγορουμένων παρουσία ενόπλων αστυνομικών) και της οποίας ο δημοσιογραφικός σχολιασμός ήταν εν πολλοίς στερεοτυπική επανάληψη των διωκτικών ισχυρισμών, η έλλειψη της κάλυψης ολοκληρώνει ό,τι έτσι άρχισε: να ξεμπερδέψουμε γρήγορα με την υπόθεση, χωρίς πολλές ενοχλητικές αμφιβολίες και χωρίς ακόμη πιο επώδυνη περίσκεψη ως προς τα σημεία των προκηρύξεων που μοιάζουν επικίνδυνα με κάποιες καταγγελίες αντιπολιτευομένων πολιτικών και σχολιαστών. Την εβδομάδα που πέρασε, όταν, με το κοινό κουρασμένο πλέον από τους ισχυρισμούς των Διω(κ)τών, η πλευρά των κατηγορουμένων έδειξε συγκροτημένο πρόσωπο με τον μάρτυρα υπεράσπισης B. Αγγελόπουλο και με την απολογία του δεδηλωμένου ποινικώς ενόχου Δ. Κουφοντίνα, η αύξηση της κάλυψης των εφημερίδων αντίκρισε το αυξημένο ενδιαφέρον όλων, κοινού και δημοσιογράφων, για τη σοβαρή «άλλη πλευρά». Το προνοητικό μέτρο του τηλεοπτικού αποκλεισμού απέτρεψε ό,τι θα είχε συμβεί: την εξέλιξη της κατάθεσης του μεν και της απολογίας του δε σε θέματα που θα μονοπωλούσαν τον τηλεοπτικό χρόνο, άρα και τη δική μας προσοχή.

Αντιμέτωποι στη «17 Νοέμβρη», ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα σοβαρό κομμάτι της πρόσφατης ιστορίας μας. Με τη δικτατορία, το τέλος της και το έλλειμμα κολασμού των ενόχων (η οργάνωση στην αρχή απέδιδε «σκοτεινή δικαιοσύνη», σχολίασε ο πρόεδρος του Εφετείου), με τον βαθμό που έγινε ψυχικώς ανεκτός από μέρος της κοινής γνώμης ο φόνος κάποιων ανθρώπων ως «συμβολικών» η προσωποποιημένων στόχων, με τα ελλείμματα της δημοκρατίας μας, την οποία η πολιτική ηγεσία εξυμνούσε κατά τη σύλληψη των νυν κατηγορουμένων, αλλά στο τελευταίο Ευρωβαρόμετρο το 50% των Ελλήνων εμφανίστηκε να την απαξιώνει – όπως και η οργάνωση.

Η οργάνωση αυτή σκότωσε έναν προσωπικό μου φίλο – και το θεώρησα το ίδιο άδικο και παράλογο, όσο και τεράστιο πολιτικό λάθος της. Και όμως, δεν πίστεψα ποτέ ότι ήταν καλύτερο να προσπερασθεί γρήγορα η υπόθεση. Και γιατί εδώ κρίνονται οι δικοί μας κανόνες – να μην καταδικασθούν αθώοι. Αλλά και γιατί οι ένοχοι εξέφραζαν έναν λόγο, με τον οποίον οφείλουμε να προβληματισθούμε και αναμετρηθούμε. Οχι να κλείσουμε τους δέκτες και να τελειώνουμε.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή