…μόνο στα χαρτιά! Μπορεί να βρίσκονται στη σκιά του βράχου της Ακρόπολης και ώς πριν από είκοσι χρόνια που οι ένοικοί τους ζούσαν και ασβέστωναν τα σκαλοπάτια, φρόντιζαν το περιβόλι κι έφτιαχναν τα κεραμίδια, να ‘ταν γραφικά και χαριτωμένα, ιδίως για τους τουρίστες που τα φωτογράφιζαν. Για τις φτωχές οικογένειες που έμεναν μέσα ήταν πάντα μια δύσκολη ζωή, ιδίως τον χειμώνα. Αλλά στην Αθήνα το καλοκαίρι κρατάει πέντε μήνες, στο περβολάκι, κάτω από τη γαζία και το γιασεμί, με ένα κατοσταράκι ρετσίνα για συντροφιά, η φτώχεια γινόταν υποφερτή. Αυτοί όμως γέρασαν, έφυγαν, τα σπίτια άδειασαν ένα-ένα και ίσως η παλαιότερη αθηναϊκή γειτονιά, τ’ Αναφιώτικα της Πλάκας, είδαν τη μοίρα τους να αλλάζει. Ενώ η υπόλοιπη Πλάκα βρήκε τρόπο αξιοποίησης με τα παραδοσιακά σπίτια που πουλήθηκαν σε εύπορους και ευπρεπίστηκαν και σηκώθηκαν υψηλοί φράχτες με κάγκελα και μπήκαν πόρτες σιδερένιες που απαγορεύουν το βλέμμα στις άλλοτε φιλικές αυλές, τα Αναφιώτικα, επειδή εκεί δεν υπάρχει συμφέρον, έμειναν να ρημάζουν.
Οι τακτικοί μας αναγνώστες ξέρουν τον αγώνα που κάνει η στήλη αυτή για να σώσει διατηρητέα που δίνουν τη συνέχεια στην αθηναϊκή μας οικιστική πορεία, με την αρχιτεκτονική τους και τα διακοσμητικά στοιχεία τους. Και δεν μιλούμε για τα νεοκλασικά, τα οποία το ΥΠΠΟ αναγκαστικά κηρύττει διατηρητέα και οι κληρονόμοι τα αφήνουν κατάκλειστα, μη μπορώντας μόνοι τους, χωρίς επιδότηση να τα επισκευάσουν, αφήνοντας τον χρόνο να λύσει το πρόβλημα. Γιατί εκείνο που είναι ακριβό, περιζήτητο, άμεσα εξαγοράσιμο είναι το Οικόπεδο -και η προοπτική να χτιστεί σ’ αυτό μια ακόμη πολυκατοικία με τζάμια και μέταλλα, χωρίς μπαλκόνια, με τεχνητό φωτισμό και κλιματισμό- μοντέρνα πράγματα, σύγχρονα!