Οι «εκσυγχρονιστές» διαχωρίζουν…
Η περίπτωση του «ξεσπάσματος» του υφυπουργού Ανάπτυξης προχθές, εναντίον δημοσιογράφων δεν θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον αν το σχετικό επεισόδιο δεν σημειωνόταν σε μια συγκεκριμένη περίοδο την οποία διανύουμε. Τι ενδιαφέρον να έχει κατ’ αρχήν η απώλεια ψυχραιμίας ενός κυβερνητικού στελέχους μέτριου πολιτικού βεληνεκούς, ο οποίος προσπαθεί αγωνιωδώς να καταλάβει κι αυτός μια θέση στην άκρη της «επικαιρότητας»; Ομως, τυγχάνει να «ξεσπάει» ο εν λόγω υφυπουργός εναντίον δημοσιογράφων, με τον τρόπο που το έκανε, σε μια περίοδο κατά την οποία στον χώρο της «εκσυγχρονιστικής» ηγεσίας υπάρχει διαμορφωμένη «άποψη» για το πώς θα «έπρεπε» να ασκείται η δημοσιογραφία, ασχολούμενη με τα έργα της κυβέρνησης.
Στριμωγμένη στον στενό χώρο ενός άκρατου πολιτικού εγωισμού, η ηγεσία K. Σημίτη εμφανίζεται καιρό τώρα τόσο πολύ πεπεισμένη για το αλάνθαστο των αποφάσεών της σε κάθε τομέα πολιτικής, ώστε κάθε έντονη κριτική στα έργα της να δικαιολογεί την εκδήλωση και του πιο έντονου θυμού της.
Δεν αγνοείται, εδώ και αρκετά χρόνια, στην πολιτική σκηνή, ότι οι πλέον φανατικοί «φρουροί» της «εκσυγχρονιστικής» ηγεσίας έχουν χαράξει γραμμή διαχωριστική μεταξύ «καλών» και «κακών» δημοσιογράφων. Οι μεν εκτιμώνται ως συντεταγμένοι «σταυροφόροι» που μάχονται κάτω από τα λάβαρα του «εκσυγχρονισμού», θεωρουμένου ως ιερής υπόθεσης, για το μέλλον της χώρας. Οι δε, αποτελούν δυνάμεις «ατάκτων», δυνάμεις «απίστων», που στόχο έχουν είτε κακοβούλως είτε εν τη βλακεία τους, τη διατήρηση του «εθνικού κακού» που οι πολεμιστές του «εκσυγχρονισμού» θέλουν να εξολοθρεύσουν.
Προσαρμογές και άτακτοι
Αυτοί οι «άτακτοι» είναι ό,τι πιο αντιπαθητικό για τη «φρουρά» της πολιτικής ηγεσίας που καταβάλλει πολλές προσπάθειες -όχι χωρίς επιτυχίες- προκειμένου να «προσαρμόσει» στις απόψεις της όσο γίνεται περισσότερους εκπροσώπους μέσων ενημέρωσης. O ιδιαιτέρως ενοχλημένος προχθές από δημοσιογραφικές ερωτήσεις υφυπουργός, αφού «στόλισε» με προσβλητικά σχόλια τους ρεπόρτερ, τους προέτρεψε οργισμένος και να κάνουν «σωστά» και «αξιοπρεπώς» τη δουλειά τους! Σίγουρα ο εν λόγω πολιτικός δεν μίλησε έτσι ευρισκόμενος έξω από ένα «κλίμα» που καλλιεργεί συστηματικά η γνωστή «φρουρά» της πολιτικής ηγεσίας στον χώρο των MME, εν όψει της σκληρής επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης. Είτε με τρόπους «κυριλέ» είτε με «τσαμπουκάδες», οι πιο ανήσυχοι για το μέλλον της ηγεσίας K. Σημίτη «εκσυγχρονιστές», φροντίζουν να περνούν «μηνύματα» προς κάθε «άτακτο» των MME: με την ελπίδα ότι όλο και κάποια νέα μέλη θα προστεθούν στις ομάδες των «προσαρμοσμένων». Και στο πλαίσιο αυτό έχει τη δική του σημασία το «ξέσπασμα» του υφυπουργού, που τελευταίως διασκεδάζει το κοινό με τα «σόου» του στην αγορά.
Επίθεση
Είναι μάλλον δύσκολο να αποδώσουμε σε αποκλειστικώς προσωπική επιλογή του υφυπουργού το ότι αιτιολόγησε απολύτως τη συμπεριφορά του απέναντι στην ΕΣΗΕΑ και δεν ανακάλεσε τα «όσα υβριστικά» οργισμένος ανέφερε για τους δημοσιογράφους. Είναι δε, ενδεικτικό της συγκεκριμένης «άποψης» της ηγεσίας K. Σημίτη για τη δημοσιογραφία, το «μάθημα» που έδωσε στην ΕΣΗΕΑ ο εν λόγω υφυπουργός δηλώνοντας ότι αυτή πρέπει να ασκείται στη βάση «πραγματικών δεδομένων» και όχι για «αλλότρια συμφέροντα». (Και τα δύο αυτά στοιχεία, τα «δεδομένα» και τα «συμφέροντα» προσδιορίζονται, εννοείται, κατά το πώς το θέλει μια αυταρχική πολιτική ηγεσία.)
Προφανής είναι, πλέον, ότι η επιθετική τακτική προς «ενοχλητικούς» δημοσιογράφους αποτελεί μέρος του όλου σχεδίου «αντεπίθεσης» της ηγεσίας K. Σημίτη.
Ενα χρήσιμο «κόλπο»…
Η σημερινή ηγεσία, ασκώντας τις «επικοινωνιακές» πολιτικές της δεν πρωτοτυπεί στις επιλογές της με στόχο την καθυπόταξη των «απροσάρμοστων» στα δεδομένα της «νέας εποχής». Είναι διεθνής η ακολουθούμενη τακτική: κάθε ανυπότακτος πρέπει να πεισθεί ότι αν δεν προσαρμοστεί στη μία και μοναδική σκέψη, θα είναι απομονωμένος, είτε ως άτομο που παραλογίζεται είτε ως «γραφικός» τύπος είτε όμως και ως υπηρέτης σκοτεινών «αλλότριων συμφερόντων».
Πόσες φορές οι «φρουροί» της σημερινής ηγεσίας δεν διοχέτευσαν την τελευταία τριετία, στην κοινή γνώμη την άποψη ότι σκοτεινά «συμφέροντα» και «συνωμοσίες» βρίσκονταν πίσω από σκληρές κριτικές κατά της κυβέρνησης, από δημοσιογραφικές αποκαλύψεις ή από την παραγωγή δυσάρεστων για την ηγεσία γεγονότων στην πολιτική σκηνή;
Και δεν είναι μήπως μια από τις σταθερές της προπαγάνδας που προωθούν από το 1996 οι φανατικοί του «εκσυγχρονισμού» η καλλιέργεια της άποψης, ότι γενικώς οι αντιτιθέμενοι σε αποφάσεις της ηγεσίας είναι «οπισθοδρομικοί» που δυσκολεύουν τον «εκσυγχρονισμό», και στερούνται μάλιστα και πατριωτισμού – όπως αυτός ορίζεται (από την πολιτική ηγεσία) στις μέρες μας;
Γνωστό, λοιπόν, το «κόλπο», μια και ουκ ολίγα κέντρα κυβερνητικής εξουσίας το χρησιμοποιούν και σε Ευρώπη και ΗΠΑ (ιδιαιτέρως), ασχέτως των προβαλλόμενων από ηγεσίες ιδεολογημάτων. Στη χρησιμότητά του πιστεύουν σήμερα το ίδιο και σκληροί νεοφιλελεύθεροι και μοντέρνοι κεντροαριστεροί και «σοσιαλιστές» του τύπου τον οποίον υιοθετεί η «εκσυγχρονιστική» ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Τα μικρά
Κάποτε, επιδεικνύοντας αυξημένη κοινωνική ευαισθησία, ο κ. Γιάννος Παπαντωνίου εκτιμούσε ότι οι «εκσυγχρονιστές» δεν πρέπει να ξοδεύουν για «κανόνια» αλλά για βούτυρα, έλαια και λίπη. Τώρα, ως υπουργός Εθνικής Αμυνας είναι ικανοποιημένος διότι σε λιγότερο από δύο χρόνια υπέγραψε συμβάσεις προμηθειών συνολικού κόστους 8 δισ. ευρώ.
– Γιατί άλλαξε άποψη; Μα, γιατί έτσι!
– Πώς θα τιμωρούσε, άραγε «αυστηρά» τον ατίθασο αμπελουργό της Κέας, ο αρχηγός (του); Γούστο θα είχε να…
– Τελωνειακή Ενωση Τουρκίας – ψευδοκράτους στην Κύπρο. Αλλη μια «λεπτομέρεια» για την «αναθεωρημένη» πολιτική K. Σημίτη στον τομέα των σχέσεων με την Αγκυρα.