Το ΔΗ.Κ.ΚΙ., σαν ένα Κίνημα που ιδρύθηκε για να επαναφέρει στο
προσκήνιο τον πολίτη και την πολιτική, ανατρέποντας την απλή
διαχείριση, προτείνει στον Ελληνικό Λαό ένα νέο όραμα.
Οραματιζόμαστε μία κοινωνία αλληλεγγύης και ελευθερίας.
Πιστεύουμε στην αξία και στην αυτόνομη ύπαρξη του έθνους και του
λαού μας, που πρέπει να συνεργάζεται με τα άλλα Έθνη και τους
λαούς, σε όλο τον πλανήτη, στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και
κατανόησης. Πιστεύουμε στην ομάδα, μέσα στην οποία η κάθε μονάδα θα
έχει όλες τις ελευθερίες της ανάπτυξης. Πιστεύουμε στην κοινωνική
δικαιοσύνη, που θα συνδυάζει με τον άριστο τρόπο την ελευθερία των
ατόμων με τις υποχρεώσεις τους προς το σύνολο.
Αυτό είναι το όραμα μιας εθνικής ανασυγκρότησης, στην κατεύθυνση
της σοσιαλιστικής αντίληψης με ανθρωπιά και δημοκρατία. Που
προϋποθέτει, για να υλοποιηθεί, την ολόπλευρη Ανάπτυξη.
Το ΔΗ.Κ.ΚΙ. έχει ορίσει το περιεχόμενο της Ανάπτυξης, ως ένα
σύνθετο προγραμματικό στόχο, που καλύπτει το σύνολο των ανθρώπινων
δραστηριοτήτων. Μιλάμε δηλαδή για τα πραγματικά επίπεδα της
καθημερινής ζωής. Για την ανάπτυξη του ανθρώπου και όχι μόνο του
κεφαλαίου και, πολύ περισσότερο, των δεικτών.
Για μία τέτοια Ανάπτυξη, χρειάζεται να καταπολεμηθούν τα
ολιγαρχικά, γραφειοκρατικά και τεχνοκρατικά στοιχεία μέσα στους
θεσμούς. Χρειάζεται η ενεργοποίηση των πολιτών και η θεμελίωση των
θεσμών στην κοινωνική συναίνεση, στη λαϊκή συμμετοχή και στον λαϊκό
έλεγχο. Έτσι, ώστε να σχηματισθεί στην πράξη ένα νέο Μέτωπο
Ανάπτυξης και Δημιουργίας, που θα ευνοεί:
Τους εθνικούς στόχους,
Τη διάχυση της ευημερίας
Και θα απαλείφει σταθερά την κοινωνική αδικία.
Μία κοινωνία μπορεί να πραγματώσει σκοπούς, μόνο όταν
ενοποιείται μέσα από ένα κοινό πρόγραμμα. Μία δική της προοπτική.
Ένα ευρύτερα αποδεκτό όραμα. Άρα, κάθε αναπτυξιακό πρόγραμμα είναι,
πριν απ’ όλα, επιλογή και κατάφαση αξιών και βασίζεται στη συμβολή
του ανθρώπινου παράγοντα. Προκειμένου για την Παιδεία, του Μαθητή,
του Δασκάλου, της Οικογένειας.
Δυστυχώς όμως σκόπιμα τα τελευταία χρόνια, στα πλαίσια της
παγκοσμιοποίησης της αγοράς, που αναδεικνύει ως κυρίαρχο στόχο το
κέρδος των οικονομικά ισχυρών στον πλανήτη, στην Ευρώπη, αλλά και
σε κάθε χώρα, αυτές οι ανθρώπινες αξίες παραμερίζονται, μπαίνουν
στο περιθώριο.
Έτσι μπαίνουν στο περιθώριο και οι άνθρωποι και ιδίως οι νέοι.
Γι’ αυτό και βλέπουμε αυτή την αποστασιοποίηση απ’ τα κοινά, απ’
την πολιτική, κάθε μέρα που περνάει και μεγαλύτερων τμημάτων των
πληθυσμών της Ευρώπης, της ανθρωπότητας, αλλά και της χώρας
μας.
Δεν είναι στόχος μιας προοδευτικής οικονομικής πολιτικής η
σύγκλιση των αριθμών και η επιτυχία το ταχύτερο δυνατόν, της
οικονομικής και νομισματικής ένωσης (ΟΝΕ), που μας προβάλλουν από
το 1990 οι κυβερνήσεις που κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτόν τον
τόπο.
Τα σημερινά αδιέξοδα, σε όλους τους τομείς, δείχνουν ότι δεν
μπορεί να υπάρξει αναθεώρηση, αναγέννηση, μεταρρύθμιση, ιδιαίτερα
μάλιστα στο χώρο της εκπαίδευσης, αν δεν αλλάξει ριζικά η
οικονομική πολιτική, ώστε να προσεγγίζει στόχους και αξίες της
κοινωνίας, για να δίνει όραμα και προοπτική και στη νεολαία και στο
σύνολο.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν θα δώσουμε τη μάχη μας και για
τους θεσμούς και για την Παιδεία. Άλλωστε, για το ΔΗ.Κ.ΚΙ., η
αλλαγή στην Παιδεία είναι και μέσο για την ευρύτερη κοινωνική
αλλαγή.
Πηγή: