Αναμένοντας την απόφαση
Ενδιαφέρουσα βεβαίως αυτή η υπόθεση της απόφασης του Αρείου Πάγου που θα δικαιώνει ή όχι τη χρήση των όρων «Τουρκική Ενωση» και «Τούρκοι της Δυτικής Θράκης» από μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας (ρεπορτάζ στο χθεσινό «Βήμα»). Ενδιαφέρουσα ιδιαιτέρως και η διάθεση της ελληνικής κυβέρνησης (παρασκηνιακώς εκδηλουμένης) να υποδεχθεί ευχαρίστως μιαν απόφαση του Αρείου Πάγου που θα νομιμοποιούσε τη χρήση αυτών των όρων.
Το πρόβλημα είναι παλαιό. Για την ελληνική πλευρά ήταν λυμένο κατά τα καταγραφόμενα στη Συνθήκη της Λωζάννης (1923), στην οποίαν αναφέρεται μόνον η «μουσουλμανική μειονότητα» και καμία «τουρκική». H Αγκυρα, όμως, θεωρεί ότι υπάρχει θέμα άσκησης δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού, το οποίο έχει διεθνώς κατοχυρωθεί KAI στη Χάρτα των Παρισίων (Σύνοδος της ΔΑΣΕ το 1990) και κατά την τουρκική άποψη ξεπερνάει το κείμενο της Λωζάννης, και επιτρέπει και σε άτομα και ομάδες, σύμφωνα με τη δική της ερμηνεία, να αυτοπροσδιορίζονται.
Η Ελλάδα έχει υπογράψει (επί K. Μητσοτάκη) το κείμενο της ΔΑΣΕ στο Παρίσι -το ίδιο και η Τουρκία- αλλά σήμερα η Ν.Δ. δηλώνει (διά του εκπροσώπου της τουλάχιστον) ότι μένει σταθερή μόνο στα της Συνθήκης της Λωζάννης. Και η κυβέρνηση, όμως, αποφεύγει έως τώρα να αναφέρεται σε εκείνη την ελληνική συνυπογραφή της Χάρτας. Γνωστό είναι, άλλωστε, ότι τα ελληνικά κόμματα εξουσίας συχνότατα «ξεχνούν» τι έχουν πει και τι έχουν υπογράψει κατά καιρούς οι αρχηγοί τους δεσμεύοντας διεθνώς τη χώρα.
Ενδιαφέρουσα πολύ, λοιπόν, η υπόθεση που τώρα κρίνεται στον Αρειο Πάγο, και η οποία δεν βρίσκεται φυσικά έξω από το «πακέτο» των θεμάτων που συζητούν με στόχο τη «ρύθμιση» τους η ελληνική και η τουρκική κυβέρνηση. Ενδιαφέρον έχει, επίσης, ο τρόπος με τον οποίον τοποθετούνται παρασκηνιακώς οι κυβερνώντες ΠΡΙαπό την τελική έκβαση της υπόθεσης στο ανώτατο δικαστικό επίπεδο.
Από την «ισχύ» στη μιζέρια
Ετος 2003, Ελλάς «ισχυρή», μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλματωδώς αναπτυσσόμενη (έτσι μαθαίνουμε αρμοδίως), έτοιμη για τη μεγάλη κούρσα προς την «πραγματική σύγκλιση» και οι οργανώσεις των εκπαιδευτικών πληροφορούν τους πολίτες ότι η νέα σχολική χρονιά είναι στον αέρα, αφού λείπουν από τα σχολεία 8.000 αναπληρωτές, δάσκαλοι και καθηγητές, απαραίτητοι για τη λειτουργία τους!
Τρελαίνεται κανείς ακούγοντας τέτοια πράγματα. Διότι πώς να βρει το λόγο για τον οποίο είναι δυνατόν να συμβαίνει σήμερα αυτό που καταγγέλλεται από τις οργανώσεις των εκπαιδευτικών. Γιατί είναι ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ για ένα υπουργείο Παιδείας να μπορεί να εξασφαλίζει κάθε χρόνο μια ΟΜΑΛΗ έναρξη της σχολικής περιόδου; Δεν έχουμε κάνει τη σχετική έρευνα, αλλά μπορούμε να υποθέσουμε ότι συμβαίνουν άραγε τέτοια πράγματα στις άλλες χώρες, σ’ αυτές με τις οποίες θέλουμε τόσο πολύ να «συγκλίνουμε»; Με τέτοιου τύπου προβλήματα ξεκινά η σχολική περίοδος στην Ολλανδία, στη Γαλλία, στην Ιρλανδία, στη Γερμανία ή αλλού στην Ευρώπη;
Πώς έχει καταφέρει η πολιτική ηγεσία να φέρνει κάθε τόσο τα πράγματα σε τέτοιες καταστάσεις; Κι όταν ακόμη σήμερα δεν είναι σε θέση να λύνει αυτά τα ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ προβλήματα στον εκπαιδευτικό τομέα, όταν δεν είναι σε θέση να στείλει δασκάλους να καλύψουν κενά σε σχολικές τάξεις, δεν ακούγονται σαν χοντρά, κακόγουστα αστεία, τα λόγια για επικείμενη «σύγκλιση» με τις ευρωπαϊκές χώρες και οι υπολογισμοί της σχέσης των ελληνικών εισοδημάτων με αυτά των Ευρωπαίων εταίρων;
Κατάσταση απαράδεκτη από κάθε άποψη. Δικαιολογία καμία δεν μπορεί να σταθεί σήμερα από κανέναν κυβερνητικό παράγοντα, όταν η χώρα είναι πέραν άλλων δεδομένων μέλος της Κοινότητας και γενναιότατα και αδιακόπως επιχορηγούμενη από αυτήν επί 23 χρόνια, ακριβώς για να καλύπτει όλες τις ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΙΣ δομικές ανάγκες της σε ΚΑΘΕ τομέα.
Και το χειρότερο είναι να πληροφορείται κάθε «απλός» πολίτης ότι το 2004 θα είναι κακή χρονιά για τον προϋπολογισμό, με «τρύπες» που θα αδυνατούν να καλύψουν επείγουσες ανάγκες στον τομέα της Υγείας (άλλο κακό εκείνο) και της Παιδείας. Τι «ισχύς» κι αυτή!
Ερωτάται ο κ. υπουργός…
Αναφέραμε προχθές σε σημείωμά μας ότι έχει υποχρέωση η αξιωματική αντιπολίτευση να πιέσει την κυβέρνηση για την παροχή λεπτομερούς ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ σχετικώς με την εξέλιξη του ιδιότυπου ελληνοτουρκικού διαλόγου που διεξάγεται εδώ και καιρό με αντικείμενο τις θέσεις των δύο χωρών για το καθεστώς στο Αιγαίο. Και τονίζαμε ότι σε ένα θέμα τέτοιας μεγάλης σημασίας δεν μπορεί να κάνει η Νέα Δημοκρατία το «παγώνι». Προφανώς έχει την ίδια άποψη ο βουλευτής της Ν.Δ. κ. Απ. Ανδρεουλάκος, ο οποίος κατέθεσε χθες για το θέμα αυτό ερώτηση στη Βουλή.
Στο κείμενό του (θέμα: Μυστική διπλωματία στα ελληνοτουρκικά), που απευθύνει στον κ. υπουργό Εξωτερικών, ο βουλευτής τον ερωτά:
1. Προτίθεται, έστω και καθυστερημένα, να ενημερώσει ως οφείλει, τόσο τα αρμόδια θεσμικά όργανα (Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής και Επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής) όσο και την κοινή γνώμη για την πορεία του ελληνοτουρκικού διαλόγου και για το πώς από τις «υπηρεσιακές διερευνητικές επαφές» περάσαμε στην «επικείμενη οριστική διευθέτηση»;
2. Ποιο το περιεχόμενο της προαναγγελθείσης από τον κ. πρωθυπουργό «οριστικής διευθέτησης των ελληνοτουρκικών διαφορών στο Αιγαίο»; Μήπως αυτή γίνεται καθ’ υπέρβαση των διεθνών συμβάσεων και του διεθνούς δικαίου, στη βάση των μονομερών τουρκικών «διεκδικήσεων» (μη ύπαρξη υφαλοκρηπίδας των νησιών, βραχονησίδες, εύρος εναέριου χώρου, χωρικών υδάτων κ.λπ.) ήτοι στη βάση του μοιράσματος του Αιγαίου, πράγμα που θα υπονομεύσει την εθνική μας κυριαρχία στο ζωτικό για την εθνική μας ύπαρξη αιγαιακό χώρο;
Αναγνωρίζουμε στον βουλευτή, κ. Ανδρεουλάκο, ότι αυτός τουλάχιστον αρνείται να κάνει το «παγώνι» σε αυτήν την τόσο σοβαρή υπόθεση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.