Ανανεώνουν ή αλλοιώνουν και συρρικνώνουν τη γλώσσα μας τα ξενόφερτα στοιχεία; Δεν είναι τυχαίο το ερώτημα. Προκύπτει από τις καθημερινές κουβέντες, την ίδια τη ζωή, και προβληματίζει. Κυρίως εκείνους που εξακολουθούν να έχουν τέτοιες ευαισθησίες. Και μπορεί μεν η Πληροφορική να έχει τους δικούς της τρόπους έκφρασης και επικοινωνίας, αλλά από κει και πέρα τι γίνεται; Αμ, δεν πονοκεφαλιάζει εύκολα ο μοντερνισμός. Ισως γι’ αυτό είναι φαν του καταναλωτισμού και των ειδώλων που ξεπετάγονται από σόου μπίζνες, τρώει σνακ σε μπαρ, πίνει σναπς ή παντς, κάνει κλάμπινγκ, χαρακτηρίζει κιτς την κακογουστιά, προσέχει το ίματζ, ενδιαφέρεται για το πρεστίζ και αναζητεί ευκαιρίες για μπρέικ, ώστε να γίνει κουλ. Ασε που τρέχει στα μαγαζιά για σόπινγκ θέραπι, στολίζεται με περίτεχνα τατουάζ, προτιμά αξεσουάρ του στιλ πανκ και ακούει ροκ, για να είναι ιν. Σάματι δεν τον εντυπωσιάζουν τα ηλεκτρονικά φλερτ, η συνεννόηση σλαγκ και οι φλου καταστάσεις με τα ακατάληπτα μηνύματα του κινητού; Κι άντε μετά να βρεις επιχειρήματα για να αποδείξεις πως ο ξενισμός δεν σχετίζεται με την «εμπορευματοποιημένη κουλτούρα» του καιρού μας.
«Μόδα είναι και θα περάσει…», υποστηρίζει η αισιόδοξη άποψη, που απορρίπτει, εξαρχής, την οπισθοδρομικότητα. Ωστόσο, έφτασε η ώρα να συνειδητοποιήσουμε ότι κανένας νεωτερισμός δεν αξιώνει να παραμερίσουμε τις ελληνικές λέξεις που συνθέτουν το λόγο της πατρίδας μας, τον δικό μας λόγο. Γιατί να ξεχνάμε, λοιπόν, πως υπάρχουν στα βιβλία και στον Τύπο, προσδιορίζουν τις ορθές έννοιες, και πιδακίζουν από τις συνομιλίες των πραγματικών αναγνωστών, που αναζητούν τις ιδέες και τα νοήματα στις γραπτές φράσεις, για να λύσουν τις όποιες απορίες τους; Και γιατί να ξεχνάμε πως η ελληνική λαλιά -που παρά τις περιπέτειες και τις ταλαιπωρίες της κατάφερε να μείνει ολοζώντανη- έχει άπειρες εκφραστικές ομορφιές και διαχρονική στοχαστική συμπεριφορά στον πολιτισμό και στις πνευματικές εξελίξεις; Μην αμφιβάλλετε. Δεν «ανανεώνουν», μα ούτε και απειλούν με αφανισμό τη γλώσσα μας τα ξενόφερτα στοιχεία του συρμού. Αλλωστε, και η γιαγιά είχε αντικαταστήσει κάποτε την καλή συμπεριφορά με το σαβουάρ βιβρ και την κοινωνική εσπερίδα με το σουαρέ. Και ας μην είχε βγει ποτέ έξω από τα σύνορα της χώρας μας. Αρκεί, αυτήν τη φορά, να θυμηθούμε -έστω και καθυστερημένα- τη συμβουλή του μεγάλου διδασκάλου του Γένους Αδαμάντιου Κοραή, ότι «το πρώτο βιβλίον κάθε Ελληνος είναι το λεξικόν του…».