H Ελλάς είναι η χώρα των πανηγύρεων και των «συμβόλων» και ο Αλβανόπαις της Μηχανιώνας ανεδείχθη σε «σύμβολο» της μάχης που δίδουν οι αυτοπροσδιοριζόμενες ως προοδευτικές δυνάμεις εναντίον των υπολειμμάτων της «αντιδράσεως» και του «συντηρητισμού», δηλαδή όλων όσοι φρονούν ότι η εκάστοτε κυβέρνηση θα πρέπει να ασχολείται με τη βελτίωση της καθημερινότητος, τη χρηστή διαχείριση των εσωτερικών και εξωτερικών ζητημάτων, τη διατήρηση των στοιχείων της ιδιοσυστασίας του ελληνικού έθνους, αντί να επιδίδεται σε ιδεολογικούς αγώνες «εκσυγχρονισμού» των πεποιθήσεων των πολιτών της χώρας.
Αλλοι, ικανότεροι των Ελλήνων «εκσυγχρονιστών» -στην πρώην Σοβιετική Ενωση- έδωσαν έναν παρόμοιο αγώνα ιδεολογικού μετασχηματισμού της κοινωνίας και ηττήθησαν οικτρώς, και σήμερα η προσπάθεια των ΗΠΑ να επιβάλουν την αμερικανική αντίληψη στον μουσουλμανικό κόσμο φαίνεται να μην τελεσφορεί.
Το ζήτημα, όμως, του Αλβανόπαιδος είναι απλό και σαφέστατο. Οι κάτοικοι της Μηχανιώνας προ τριετίας περίπου, ενεργούντες κατά τον τότε ισχύοντα νόμο, απαίτησαν να μη φέρει την ελληνική σημαία ο συγκεκριμένος αλλοδαπός, στην παρέλαση εθνικής επετείου. Το θέμα θα μπορούσε να έχει κλείσει εκεί, αφού αφορούσε τη στάση μίας μικρής κοινωνίας πολιτών σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα. Αλλά ο υπουργός Παιδείας κ. Π. Ευθυμίου, εις εφαρμογήν της εκσυγχρονιστικής πολιτικής της κυβερνήσεως του κ. K. Σημίτη, εξέδωσε εγκύκλιο, που δίδει πλέον τη δυνατότητα σε αριστούχους αλλοδαπούς να φέρουν την ελληνική σημαία κατά τις παρελάσεις.
Οταν προ δεκαημέρου ετέθη εκ νέου το θέμα και οι κάτοικοι της Μηχανιώνας αντέδρασαν για μία φορά ακόμη, το πολιτικό σύστημα της χώρας συνηγέρθη, και αντί να αφήσουν τους πολίτες της παραθαλασσίου αυτής μικρής πόλεως να ρυθμίσουν τα της περιοχής τους, επί ένα δεκαήμερο εδόθη η εικόνα ότι η Ελλάς είναι μία χώρα, το κατ’ εξόχην πρόβλημα της οποίας είναι φυλετικό.
Προβλήματα από την ανεξέλεγκτη είσοδο μεταναστών στην Ελλάδα έχουν δημιουργηθεί ασφαλέστατα, αλλά η ιδεολογικοποίησή τους απέτυχε και οι δήθεν «φυλετικές» διαφορές αξιοποιούνται από την κυβέρνηση -ιδιαίτερα σε αυτήν την προεκλογική περίοδο- αφού θεωρεί ότι δι’ αυτού του τρόπου θα ενισχύσει την άκρα δεξιά. Την πολιτική αυτή εφήρμοσε πρώτος σε ευρωπαϊκό επίπεδο ο Φρανσουά Μιτεράν και έτσι ανεδύθη στη Γαλλία ο κ. Ζαν Μαρί Λεπέν, που η ισχυρή παρουσία του στην τελευταίες προεδρικές εκλογές είχε ως αποτέλεσμα τη συντριπτική ήττα του σοσιαλιστού υποψηφίου κ. Λιονέλ Ζοσπέν.
Αλλά η προεκλογική σκοπιμότητα δημιουργίας φυλετικών ζητημάτων είναι εφήμερη και το πλέον επικίνδυνο είναι ότι επιδιώκεται από την εκσυγχρονιστική ομάδα που διοικεί τη χώρα ένας νέος διαχασμός μεταξύ προοδευτικών και αντιδραστικών πολιτών.
Βεβαίως, παρόμοιες τάσεις υπήρχαν πάντα ισχυρότατες και στο παρελθόν, αλλά τότε υφίστατο δυνατότης εφαρμογής διαφορετικής πολιτικής στον τομέα της οικονομίας, της κοινωνικής προνοίας, που άμεσα επηρέαζαν το βιοτικό επίπεδο των πολιτών – ασχέτως του γεγονότος ότι βασικές τομές στην κοινωνική ασφάλιση, όπως το IKA, εισήχθησαν από έναν «μη προοδευτικό δικτάτορα», τον Ιωάννη Μεταξά.
Σήμερα όμως που ισχύει ο «αυτόματος πιλότος» της Ευρωπαϊκής Ενώσεως στη χάραξη των κατευθυντηρίων γραμμών της οικονομικής πολιτικής, η «προοδευτική» μειοψηφία βρήκε τον τρόπο να ορίσει νέα διακριτική γραμμή από τους «αντιδραστικούς», που έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι ένας Αλβανόπαις κατάφερε να μονοπωλήσει μία λαμπρή επέπειτο, που οφείλεται, κατά κακή μοίρα των προοδευτικών δυνάμεων της Ελλάδος, στην απόφαση του I. Μεταξά να αντιταχθεί στις δυνάμεις του Αξονος.