Δεν της έφταναν όλα τα άλλα της κυβέρνησης Σημίτη, έχει τώρα να αντιμετωπίσει και τις συνέπειες από τη διαμάχη μεταξύ του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, ακριβέστερα μεταξύ των δύο «προκαθημένων», του κ. Βαρθολομαίου και του κ. Χριστοδούλου αντιστοίχως (οι γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγματα, μέσα από τη διαμάχη διαβλέπουν τις απώτερες βλέψεις και φιλοδοξίες των δύο πρωταγωνιστών, οι οποίες αφήνουν μάλλον αδιάφορη ή εχθρική τη μεγαλύτερη μερίδα των πιστών, όπως απεκάλυψε πρόσφατη δημοσκόπηση).
Προσέξτε ένα «σενάριο» που αν θα επαληθευθεί θα φέρει σε απόγνωση την κυβέρνηση Σημίτη και θα την κάνει να μετανιώσει για τη δήθεν «ουδέτερη στάση» που προσπάθησε μέχρι τώρα να τηρήσει:
Αν το Φανάρι απορρίψει την τελευταία πλειοψηφική απόφαση της Ιεραρχίας, πράγμα που από πολλούς θεωρείται πολύ πιθανό, και ο κ. Χριστόδουλος προχωρήσει στην εκλογή μητροπολιτών Θεσσαλονίκης και Ελευθερουπόλεως, σύμφωνα με όσα προβλέπει ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Ελλάδος, δηλαδή ο νόμος, τότε είναι αναγκαία η έκδοση δύο Προεδρικών Διαταγμάτων, ώστε οι δύο νέοι μητροπολίτες να ασκήσουν νομίμως τα καθήκοντά τους.
Αν προχωρήσει στην έκδοση των Διαταγμάτων, θα δυσαρεστήσει το Φανάρι. Αν δεν προχωρήσει στη λύση αυτή και αφήσει το ζήτημα σε εκκρεμότητα τουλάχιστον ώς τις εκλογές, εκτός του ότι θα προσθέσει ένα ακόμη σημείο τριβής στις ήδη τεταμένες σχέσεις με τον κ. Χριστόδουλο, θα κατηγορηθεί ότι δεν αναγνωρίζει το αποτέλεσμα διαδικασιών προβλεπομένων από την ελληνική νομοθεσία. Οταν τα πράγματα φθάσουν στο σημείο αυτό, τα περιθώρια του συμβιβασμού μάλλον θα έχουν εξαντληθεί και θα φανεί πόσο υποκριτική είναι η «ουδέτερη στάση» της κυβέρνησης σε ένα ζήτημα που αφορά περισσότερο την ελληνική Πολιτεία (όπου δεν νοείται «ουδέτερη στάση») παρά την ελληνική Εκκλησία.
Αλλά η εκκρεμότητα φαίνεται ότι θα συνεχισθεί και μετά την έκδοση των Προεδρικών Διαταγμάτων, όταν οι έχοντες έννομο συμφέρον θα τα προσβάλουν ως αντισυνταγματικά ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η απόφαση του ΣτΕ θα είναι σύμφωνη με τις δύο προηγούμενες, όσον αφορά την ερμηνεία του σχετικού εδαφίου του Συντάγματος.
Υπάρχει, βέβαια, και η «λύση» να παραμείνει σε εκκρεμότητα, ώς τις εκλογές, η εκλογή των δύο μητροπολιτών. Εικάζεται ότι αυτή η «λύση» θα περιπλέξει ακόμη περισσότερο τις σχέσεις κυβέρνησης και Εκκλησίας, εις βάρος της πρώτης.
Ενώπιον του αδιεξόδου, καλοί χριστιανοί προσπαθούν να σκεφθούν κάποια συμβιβαστική λύση που και το γόητρο του Πατριαρχείου δεν θα έθιγε, αλλά και τα δικαιώματα της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας «εις τα του οίκου της» θα σεβόταν. H προσοχή στρέφεται στην ερμηνεία του όρου «προς έγκριση». Αν έγκριση σημαίνει υποχρέωση της ελληνικής Εκκλησίας να δεχθεί τις υποδείξεις του Πατριαρχείου, συμβιβασμός και λύση δεν υπάρχουν.
Αν, όμως, οι υποδείξεις του Πατριάρχη έχουν, όπως αρμόζει στις σχέσεις «μητέρας και κόρης», συμβουλευτικό χαρακτήρα, τότε το μεν γόητρο του Πατριάρχη θα περισωθεί με την αναγνώριση των «δικαιωμάτων» του, έστω και αν δεν τα ασκήσει, η δε ελληνική Εκκλησία θα διατηρήσει την ευχέρεια να δεχθεί ή όχι τις «μητρικές συμβουλές».
Ασφαλώς, ούτε ο κ. Βαρθολομαίος ούτε ο κ. Χριστόδουλος θα πρέπει να είναι ικανοποιημένοι από τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας στην Ιεραρχία και των δημοσκοπήσεων. O πρώτος είδε τους μητροπολίτες «των εν Ελλάδι εκκλησιαστικών επαρχιών του Οικουμενικού Θρόνου», έτσι αποκαλεί τις «νέες χώρες», να απορρίπτουν με σημαντική πλειοψηφία τις παρεμβάσεις του και τη δημοτικότητά του στην Ελλάδα να περιορίζεται στο 17,5%. Μερικοί διερωτώνται ποια μέτρα θα λάβει εναντίον των απείθαρχων μητροπολιτών, οι οποίοι αγνόησαν την επιστολή του και τις απειλές του.
Ο κ. Χριστόδουλος είδε και αυτός να περιορίζεται η δημοτικότητά του στο 27,7%, από 92% που είχε φτάσει κάποτε, και το κυριότερο ότι έχει να κάνει με μια βαθιά διχασμένη Ιεραρχία, για πολλούς λόγους και όχι μόνο για το ζήτημα που ανέκυψε τελευταία. Και σαν καλός ιεράρχης ασφαλώς θα σκέφτεται και θα διερωτάται αν όλα όσα έπραξε ως Προκαθήμενος και προπαντός αν όλα όσα είπε με το γνωστό χαρισματικό του ύφος, ήσαν και ορθά. Οι πλειοψηφίες στην Ιεραρχία δεν μοιάζουν καθόλου με τις πλειοψηφίες της Βουλής…
Η Αυτοκέφαλη Εκλησσία της Ελλάδος, ασφαλώς, δεν είναι εθνοφυλετική, όπως ίσως πιστεύει και ο κ. Χριστόδουλος. H Αυτοκεφαλία, όμως, προέκυψε και είναι συνδεδεμένη με την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού και με την εθνική ανεξαρτησία. Εθνοφυλετισμός και εθνική ανεξαρτησία είναι έννοιες διαφορετικές και αντίθετες. Ωστόσο, τα ζητήματα που μας απασχολούν τώρα θα τα είχαμε αποφύγει αν Κράτος και Εκκλησία ήσαν δύο ξεχωριστές και ανεξάρτητες η μία από την άλλη οντότητες.
Πώς αλλάζουν οι καιροί!..
Ο «προοδευτικός» και δυτικόφρων του 19ου αιώνα, ο Θεόκλητος Φαρμακίδης, ήταν συγχωριανός του γνωστού για την αγωνιστικότητά του αγροτιστού και νυν ευρωβουλευτού του KKE, του κ. Πατάκη. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο πάλαι ποτέ Νεμπεγλέρ, τη σημερινή Νίκαια, 5 – 6 χιλιόμετρα από τη Λάρισα. Δεν γνωρίζουμε αν ο κ. Πατάκης συμμερίζεται τις απόψεις του συντοπίτη του λογίου και ιερωμένου επί του Εκκλησιαστικού. Το KKE όμως έχει αρχές, αραχνιασμένες ίσως, αλλά αρχές!
Ο άκρως «συντηρητικός» αντίπαλος του Φαρμακίδη, ο Οικονόμος ο εξ Οικονόμων γεννήθηκε και μεγάλωσε στην επίσης Θεσσαλική Τσαρίτσανη. Και οι δύο υπήρξαν μεγάλες προσωπικότητες του 19ου αιώνα, εκπαιδευμένοι και ευφυέστατοι, με ευρωπαϊκή φήμη. Αν τώρα με ρωτήσετε πώς και γιατί μερικοί σύγχρονοι «προοδευτικοί» ασπάζονται επί του Εκκλησιαστικού, κατά γράμμα και πνεύμα, τις απόψεις του «συντηρητικού» Οικονόμου των εξ Οικονόμων και απορρίπτουν τον «προοδευτικό» Θεόκλητο Φαρμακίδη, θα σας πω ότι αυτό οφείλεται στην αλλαγή των καιρών και των ανέμων, φαινόμενο σύνηθες στο κλίμα και στην πολιτική…