«Στρατεύθηκα, μόλις εικοσαετής, τον Μάρτιο του 1939, είκοσι περίπου μήνες πριν από την 28η Οκτωβρίου του 1940 και παρουσιάστηκα για κατάταξη και εκπαίδευση στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Ιππικού Λαρίσης, έδρα του B΄ Σώματος Στρατού και συντάγματος πεζικού, ιππικού, πυροβολικού, μηχανικού, καθώς και μοίρας της πολεμικής αεροπορίας». Είναι ο πρώην πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Ράλλης που μιλάει για τον «Πόλεμο του 1940-1941» μπροστά στην κατάμεστη αίθουσα τελετών του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είχε προηγηθεί, με την ευκαιρία του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου 1940 η απονομή του Χρυσού Μεταλλίου του Ιδρύματος με απόφαση των Πρυτανικών Αρχών στον «πρωθυπουργό του ηπίου κλίματος», στον Γεώργιο Ράλλη, που είναι πάντοτε παρών στις μεγάλες δημοκρατικές στιγμές της Ελλάδας, σεμνός και ένθερμος πατριώτης, γιος και εγγονός πρωθυπουργών της Ελλάδας. O κ. Γεώργιος Ράλλης είναι η τρίτη προσωπικότητα που τιμάται με το «Χρυσό Μετάλλιο» του Γεωπονικού Πανεπιστημίου. Οι δύο άλλοι είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος και ο πρώην Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Γλαύκος Κληρίδης. Στην εκδήλωση παρευρέθησαν εκπρόσωποι των πολιτικών κομμάτων, των Ενόπλων Δυνάμεων, των πανεπιστημίων, οι καθηγητές, φοιτητές και εργαζόμενοι του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο πανηγυρικός της ημέρας με τον κ. Ράλλη στο βήμα
Αμέσως μετά την απονομή του Χρυσού Μεταλλίου (φωτο) ακολούθησε χαιρετισμός του πρύτανη του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ανδρέα Καραμάνου και άλλων εκπροσώπων και ήρθε η κορύφωση της εκδήλωσης με τον πανηγυρικόν της μέρας που εξεφώνησε ο τιμώμενος πολιτικός ηγέτης, θέμα που το γνώρισε από ενωρίς, που το έζησε από κοντά, στην πρώτη γραμμή του αλβανικού μετώπου. Ας επιστρέψουμε στην ομιλία, που άκουσε με προσήλωση το νεανικό, στην πλειοψηφία του, ακροατήριο.
«Εχουν περάσει 63 χρόνια από τότε. Μου φαίνεται σαν να ήταν χθες – εξομολογείται ο κ. Γεώργιος Ράλλης. Τόσο ζωηρές είναι οι αναμνήσεις μου, τόσο έντονα τα βιώματά μου από τα γεγονότα που έζησα. H ανεπανάληπτη εθνική έξαρση των Ελλήνων, που φώτισε ολόκληρη την ανθρωπότητα, παραμένει σήμερα -και θα παραμείνει και στο μέλλον- μέγα ιστορικό γεγονός. O πολυαίμακτος αγώνας κράτησε 216 ημέρες με τη μορφή του κλασικού πολέμου. Και ήταν γεμάτος από λαϊκό παλμό, γιατί γινόταν από το σύνολο του έθνους, που πολεμούσε με νύχια και με δόντια για την τιμή του. H διεθνής αναμέτρηση είχε περιέλθει σε δευτερεύουσα μοίρα και η ανθρωπότητα μιλούσε για την Ελλάδα. Γιατί αυτή έδωσε την πρώτη κατά ξηράν νίκη στα ελεύθερα έθνη και εμψύχωσε τους άλλους λαούς, καθυστερώντας επί 6 μήνες τη γερμανική επίθεση κατά της τότε Σοβιετικής Ενώσεως. Αν και στην αρχή του μεγάλου εκείνου πολέμου δεν υπήρχε η ελληνική θυσία -τόνισε ο κ. Γ. Ράλλης- η έκβασή του θα ήταν ίσως εντελώς διαφορετική, όχι μόνο για τη χώρα μας αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο…
Πόνος, θυσία, προσφορά
»Καμιά άλλη ελληνική γενιά δεν γνώρισε δοκιμασίες σαν εκείνες του πολέμου του 1940. Πράγματι, σε οποιαδήποτε περίοδο της ιστορίας και αν ανατρέξουμε, δεν θα βρούμε τόσο συμπυκνωμένο πόνο σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Αλλά και καμιά άλλη γενιά δεν επέδειξε τόσο μεγάλη αντοχή. Οσο θα περνάει ο καιρός, τόσο θα μεγαλώνουν στη συνείδηση των ανθρώπων οι ηθικές διαστάσεις της τραγικής αυτής γενιάς, η οποία δεν δοκίμασε άλλη χαρά, εκτός από εκείνη της θυσίας και της προσφοράς. Ας μην είμαστε λοιπόν, τόσο μικροί και βέβηλοι μπροστά στη μεγάλη εποποιία του 1940-1941, η οποία αποτελεί, μαζί με την εθνική ομοψυχία που επικράτησε τότε, μια από τις ωραιότερες σελίδες που έγραψε το έθνος μας κατά τη μακραίωνη ιστορική διαδρομή του…»
Το χρέος των νέων
Για να καταλήξει, με την ακόλουθη συγκινητική – προτροπή ο πρόεδρος κ. Ράλλης: «Αγαπητά μου παιδιά, εμείς που ζήσαμε αυτές τις αξέχαστες ηρωικές στιγμές, ο ένας μετά τον άλλον φεύγουμε. Ομως, η μνήμη των κατορθωμάτων εκείνων πρέπει να διατηρηθεί ζωντανή εις το διηνεκές και αυτό το χρέος καλείστε σεις να το εκπληρώσετε. Και είμαι βέβαιος ότι πρόθυμα θα το πράξετε». Σείστηκε από το χειροκρότημα η αίθουσα – έμπρακτη επιβεβαίωση ότι οι νέοι επιστήμονες αναλαμβάνουν να εκπληρώσουν αυτό το μέγα χρέος της μνήμης.
Με πολύ μεγάλη δυσκολία απομονώσαμε αυτές τις παραγράφους από τη γεμάτη παλμό και σοφία ομιλία του κ. Γεωργίου Ράλλη. Ολόκληρη η ομιλία είναι μια μαρτυρία ανθρώπου που ήταν εκεί, παρών στην ιστορική εποποιία, που πολέμησε, που γύρισε, που επέλεξε την πολιτική για να υπηρετήσει, ώς σήμερα, την πατρίδα του. Και που συνεχίζει…