Εως πρότινος το Ιράν αποτελούσε ένα τεράστιο «κόκκινο πανί» για τη μοναδική υπερδύναμη, άλλη μια χώρα με ανάρμοστη συμπεριφορά για τα συμφέροντά της και η πιθανότητα εφαρμογής σεναρίου επέμβασης «τύπου Ιράκ» διαφαινόταν ισχυρή, πάλι με τη δοκιμασμένη συνταγή του κινδύνου από πυρηνικά όπλα – άρα και αυτή η επέμβαση θα πραγματοποιούνταν στο όνομα της προστασίας όλου του δυτικού κόσμου. Ενός δυτικού κόσμου που τρέμει πια και τη σκιά του, αφού «τρομοκράτες είναι πιθανό να χτυπήσουν παντού, ανά πάσα στιγμή». Αυτήν την Πρωτοχρονιά οι δυτικές μεγαλουπόλεις καλύπτονταν από ομίχλη ανησυχίας και οι απανταχού μελαψοί θεωρούνται πριν από όλα ύποπτοι. Ενα φυσικό φαινόμενο, όμως, άλλαξε το σκηνικό. O σφοδρός σεισμός που αφάνισε μια πόλη του Ιράν, οι εικόνες με τους δύστυχους επιζήσαντες να θρηνούν πάνω από τα ερείπια τον χαμό των αγαπημένων τους, έκαναν τον γύρο του κόσμου, άλλους συγκίνησαν, άλλους συγκλόνισαν, αδιάφορους άφησαν μόνον τους ανόητους που θεωρούν εαυτούς αιώνιους και άτρωτους.
Τα Ρίχτερ έθαψαν -τουλάχιστον για την ώρα- τις σκέψεις της μοναδικής υπερδύναμης για επέμβαση σε άλλη μια χώρα του «κακού», αφού ακόμα και ο πλέον φίλα προσκείμενος στους ισχυρούς Θεός δεν θα ευλογούσε αιματοχυσία στο Ιράν, που αυτή τη ώρα συγκεντρώνει τη συμπάθεια όλου του κόσμου και χρειάζεται τη βοήθεια όλων των πολιτισμένων.
Να που ένα φυσικό φαινόμενο έχει και τη δύναμη να ακυρώνει γεωπολιτικούς σχεδιασμούς, να υπενθυμίζει την ιερότητα του αδικοχαμένου νεκρού, να αφυπνίζει ναρκωμένες συνειδήσεις και να αφοπλίζει, έστω και για λίγο, τους «νεο-κυνικούς». Να που ο Εγκέλαδος, θυσιάζοντας δεκάδες χιλιάδες συνανθρώπους μας, ανάγκασε τη υπερδύναμη να αναστείλει τις κυρώσεις εναντίον της σκληρά χτυπημένης χώρας και την Τεχεράνη να δηλώνει ότι «η οριστική και πλήρης άρση αυτών των κυρώσεων θα δημιουργήσει ένα νέο κλίμα μεταξύ των δύο χωρών».
Να που η εικόνα ενός μωρού που ανασύρεται από τα συντρίμμια της Μπαμ και επανέρχεται στο φως της ζωής, ενός ορφανού μωρού, διαψεύδει όσους πίστευαν ότι δεν γίνονται θαύματα. Ποιος θεός επέτρεψε να σκοτωθούν τόσες χιλιάδες άνθρωποι την ώρα του ύπνου τους; ποιος θεός αποφάσισε να «αναστηθεί» αυτό το μωρό μέσα στη βαριά οσμή του θανάτου;
Αραγε, αν ένας τέτοιος καταστροφικός σεισμός εκδηλωνόταν ένα χρόνο πριν, δυτικότερα, εκεί στο Ιράκ, και οι εικόνες του ολέθρου ταξίδευαν σε όλο τον κόσμο μεταφέροντας συγκίνηση, ποιος Μπους θα αποφάσιζε επίθεση για να εξοντώσει τον τύραννο Σαντάμ;
Ποιος νοήμων άνθρωπος δεν βάζει το μίσος στο περιθώριο όταν τα στοιχεία της Φύσης χτυπούν αλύπητα τον εχθρό του; Ισως ο πρόεδρος Μπους να είχε και αυτό κάπου μέσα στο μυαλό του, όταν στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα κάλεσε τους συμπατριώτες του -μεταξύ άλλων- να βοηθήσουν τους επί Γης «λιγότερο τυχερούς».