Εχουν περάσει μερικές ημέρες μόνο από τότε που το σύνολο σχεδόν των κυβερνητικών στελεχών διαβεβαίωναν κατηγορηματικά ότι ο K. Σημίτης είναι το ισχυρό χαρτί του ΠΑΣΟΚ και απέδιδαν ύποπτες προθέσεις σε όσους έγραφαν για το σενάριο αλλαγής καπετάνιου εν πλω, πριν από τις εκλογές. Εάν στους υπουργούς και στους συμπολιτευόμενους βουλευτές μπορούμε καταχρηστικά να αναγνωρίσουμε μια πολιτική σκοπιμότητα, δεν ισχύει το ίδιο για τους δημοσιογράφους, που το προηγούμενο διάστημα λειτουργούσαν σαν «παπαγαλάκια» της εξουσίας. Πολύ περισσότερο, που οι ίδιοι σήμερα, ανενδοίαστα, εμφανίζονται υπέρμαχοι της διαδοχής και προπαγανδιστές των πολιτικών πλεονεκτημάτων της.
Είναι αλήθεια ότι ο πολιτικός μας βίος χαρακτηρίζεται από έλλειψη μνήμης ή, τουλάχιστον, από απεριόριστη ανοχή ακόμα και για τον κραυγαλέο καιροσκοπισμό. O καθένας μπορεί σήμερα να υποστηρίζει με περισσό θράσος αυτό που χθες κατακεραύνωνε χωρίς μέτρο και επιφύλαξη. Ισως, γιατί γνωρίζει ότι κανείς δεν θα τον εγκαλέσει, κανείς δεν θα του ζητήσει εξηγήσεις και, βεβαίως, δεν θα έχει καμία επαγγελματική επίπτωση. Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, όπου η δεοντολογία έχει καταντήσει λέξη κενή περιεχομένου, δεν είναι περίεργο που ανθούν τα κάθε είδους «λαμόγια». H επικείμενη εκλογή του Γ. Παπανδρέου έχει πράγματι προκαλέσει ένα κλίμα συσπείρωσης στον χώρο του ΠΑΣΟΚ και μια τάση παλιννόστησης ενός απροσδιόριστου αριθμού δυσαρεστημένων κεντροαριστερών ψηφοφόρων, που το είχαν εγκαταλείψει. Πριν ολοκληρωθεί η διαδοχή είναι αδύνατον να μετρηθεί αυτή η τάση και να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα για τον συσχετισμό των εκλογικών δυνάμεων. Οι δημοσκοπήσεις αυτήν τη στιγμή μπορούν να δώσουν μόνο μία ένδειξη. Αποτελούν, όμως, ισχυρά όπλα επηρεασμού της κοινής γνώμης. Και ως τέτοια θα χρησιμοποιηθούν πρωτίστως από το κυβερνών κόμμα, το οποίο, με την αμέριστη βοήθεια των διαπλεκόμενων συμφερόντων, επιδιώκει να καλλιεργήσει την εντύπωση ότι η ανατροπή του σκηνικού δεν είναι μόνο δυνατή, αλλά έχει ήδη αρχίσει να συντελείται. O Γ. Παπανδρέου θα το προσπαθήσει. Θα περιοδεύσει σ’ όλη την Ελλάδα, πραγματοποιώντας μια νέου τύπου προσωποκεντρική προεκλογική εκστρατεία. Στόχος του είναι να εκμεταλλευθεί το θετικό κλίμα και να δημιουργήσει μια νικηφόρα πολιτική δυναμική. Σύμφωνα με τους επιτελείς του, θα αρθρώσει έναν νέο οραματικό πολιτικό λόγο, που, όμως, θα περιλαμβάνει μία σειρά συγκεκριμένων ριζοσπαστικών μεταρρυθμιστικών προτάσεων. H διαφοροποίησή του από τη ρητορική του πρωθυπουργού θα είναι προφανής, ακριβώς για να σηματοδοτήσει την αλλαγή εποχής. O νέος ηγέτης του ΠΑΣΟΚ, όμως, θα βρεθεί αντιμέτωπος με σκληρά και πιεστικά ερωτήματα για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Σημίτη. Και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι η επαγγελία ενός φωτεινού μέλλοντος μπορεί να υποκαταστήσει τις απαντήσεις για ένα γκρίζο παρόν.