H λήξη της εορταστικής περιόδου σηματοδοτεί και τη λήξη της γκουρμέ κατανάλωσης. Αντί για ελάφι με φρούτα του δάσους, κοτόπουλο με πουρέ. Αντί για σύκα με προσούτο, ψωμοτύρι. Κι αντί για αφρώδες προσέκο, αφρώδεις σόδες για τη βαρυστομαχιά. Σώθηκαν όλες οι κονσέρβες αστακόσουπας της εορταστικής σοδειάς. Στις βιτρίνες των σούπερ μάρκετ τα απολειφάδια του πατέ δηλώνουν ότι τελειώνει ο πόλεμος της γεμιστής γαλοπούλας. Και οι ουρές ανθρώπων με χαρτάκια μπροστά στα αλλαντικά -που περιμένουν με αγωνία τη σειρά τους, όπως στην ουρά της τράπεζας- λιγοστεύουν. H γιορτή της σάρκας ξεθυμαίνει σιγά σιγά.
Παρ’ ότι δεν είμαι χορτοφάγος, υποσχέθηκα πως θα γίνω: παρατηρώντας στα ράφια των σούπερ μάρκετ το κρέας κροκόδειλου, φασιανού, ζαρκαδιού, στρουθοκαμήλου, βίσονα, ακόμη και καγκουρό αναρωτιόμουν για την επακριβή έννοια της πλήξης και της καλοπέρασης σήμερα. H θανάτωση όλου του ζωολογικού κήπου, το μακελλειό της άγριας ζούγκλας, θεωρείται προφανώς ότι μας σώζει από τα καθιερωμένα. H μεταμόρφωση του κοτόπουλου σε ελάφι δίνει στο γιορτινό τραπέζι τον απαραίτητο καλπασμό. Κάτι καινούργιο, κάτι εντελώς διαφορετικό υπόσχεται να αλλάξει την ποιότητα της γιορτής – και κατά συνέπεια της ζωής. Το γλέντι έχει εξωτισμό. Είναι πρωτότυπο.
Λένε πως η φτώχεια θέλει καλοπέραση – αλλά θέλει επίσης και τελετουργικά εγκλήματα. Οι γκουρμέ βιαιοπραγίες έχουν κάτι βέβηλο, όλο και πιο βέβηλο, είναι η νέα εκδοχή της ταριχευμένης κεφαλής αγριόχοιρου που στόλιζε κάποτε το τζάκι όσων ένιωθαν κυνηγοί. Οι νεο-άγριοι πιστεύουν στη μίνιμαλ επίπλωση, φυλάνε τις ακρότητες για το δείπνο με τους καλεσμένους τους.
Θα μου πείτε: και τι πειράζει; Τι μας νοιάζει τι τρώει ο καθένας στο σπίτι του; Ισως το ταμπού της τροφής να ήταν το μόνο που μας είχε απομείνει. Στα ξενυχτάδικα της Ταϊλάνδης τρώνε τηγανητές ακρίδες, αλλά αν κάποτε τις πουλάνε κατεψυγμένες στα μεγάλα αθηναϊκά σούπερ μάρκετ, τότε μάλλον θα μιλάμε για κανιβαλισμό της παγκοσμιοποίησης. Και για κανιβαλισμό της κατανάλωσης επίσης.
Στην Αθηνάς πουλούσαν φίδια αυτές τις μέρες, αλλά από ‘κει ψωνίζουν και οι Κινέζοι και φτιάχνουν τη σούπα της πατρίδας τους. Τα μεγάλα σούπερ μάρκετ δεν εφαρμόζουν ασφαλώς πολιτικές εκδημοκρατισμού για τους μετανάστες. Δημιουργούν τις συνθήκες απόλυτης καταναλωτικής χαύνωσης, διεγείροντας όχι τον ουρανίσκο, αλλά την περιέργεια. Ελάτε να δείτε, τα έχουμε όλα. Και το εννοούμε. Ολα τα ζώα που βλέπατε μέχρι σήμερα στα εικονογραφημένα παιδικά βιβλία μπορείτε πλέον να τα ψήσετε και να περηφανευτείτε για τη σπανιότητα του θηράματος. Οχι πλέον ως κυνηγοί κεφαλών, αλλά ως κυνηγοί απολαύσεων σπάνιων, ακριβών, αβάσταχτα άγριων.