O Θεός να μας δίνει μάτια για να βλέπουμε, αυτιά για ν’ ακούμε και άπειρο χρόνο για να μπορούμε να ξανασκεφτόμαστε και να ξαναγευόμαστε τα δωρήματα της ακοής και της όρασής μας. Να μας δίνει μάτια για να βλέπουμε το κοινό να μεταμφιέζεται σε καινό, το βαρύηχο σε βαρυσήμαντο, ο εξαναγκασμός σε πρωτοβουλία (αυτή τη λέξη τη μηρυκάζουν με τόση μανία τούτες τις μέρες οι λιβανιστές του κ. Σημίτη, ώστε να αποκαλύπτουν μόνοι τους την υστεροβουλία τους). Και να μας δίνει αυτιά για ν’ ακούμε τους συγκινημένους πολιτικούς μας ρήτορες την ώρα που ανακοινώνουν τον καλομελετημένο Καζαμία τους με το ύφος δέκα Νοστράδαμων και ισάριθμων Λεφάκηδων, διαλύοντας επί τη ευκαιρία τα ελληνικά αλλά και οποιαδήποτε αντίληψη περί χιούμορ μπορεί να διαθέτει ένας «μέσος» λεγόμενος άνθρωπος.
Η αλήθεια είναι πως όσα είπε χθες ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, κατασυγκινημένος από τη «μεγάλη παρακαταθήκη» του κ. Σημίτη, θα δίσταζε να τα ισχυριστεί οποιοσδήποτε κατασκευαστής Καζαμία, οποιοσδήποτε μάντης και οιωνοσκόπος, όσο ευφάνταστος και, ταυτοχρόνως, όσο φιλέλληνας κι αν ήταν. «H Ελλάδα είναι η νέα μεγάλη δύναμη που θα ανατείλει στο παγκόσμιο στερέωμα τον 21ο αιώνα», προφήτεψε ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, μελετώντας τα σημάδια με την ίδια προσοχή με την οποία μοίραζε τις «διαρροές» τον καιρό των αντιτρομοκρατικών του επιτυχιών.
Και στο άκουσμα του χαρμόσυνου αγγέλματος το πνεύμα της Πυθίας ταράχτηκε σφόδρα. Κι ο Κάλχας δήλωσε απλός σφαγέας αμνοεριφίων, όχι μάντης πια. Και οι ήδη υπάρχουσες μεγάλες και μεγαλούτσικες δυνάμεις του κόσμου -κάποιες Ηνωμένες Πολιτείες, μια αγνώστων λοιπών στοιχείων Κίνα κ.ο.κ.- έσπευσαν περίτρομες να πληροφορηθούν λεπτομερώς τα καθέκαστα, να εξετάσουν τις χρυσοχοΐδειες προβλέψεις, να ελέγξουν και να ξαναελέγξουν τους οικονομικούς δείκτες της Ελλάδας, να δουν τέλος πάντων αν πράγματι οι οιωνοί αναγγέλλουν δόξα οικουμενική και μάλιστα πρωταγωνιστική για τη χώρα που της έλαχε ο κλήρος να διαθέτει ηγέτες μετριοπαθείς, λιγομίλητους και συγκρατημένους.
Ετσι λοιπόν. Δεν μας αρκεί πια η σκέτη «ισχυρή Ελλάδα», που «είναι σεβαστή παντού» κ.τ.λ. Δεν μας αρκεί να μας θαυμάζουν και να μας δοξολογούν για το λαμπρό παρελθόν μας. Θέλουμε κάτι παραπάνω. Δηλαδή τα θέλουμε όλα. Και τα θέλουμε «εδώ και τώρα», ώστε να επιβεβαιωθεί και το παλαιό ρηθέν. Θέλουμε η πατρίδα μας να είναι η «νέα μεγάλη δύναμη που θα ανατείλει στο παγκόσμιο στερέωμα τον 21ο αιώνα». Και γιατί να μην το θέλουμε; Τι κοστίζουν τα όνειρα; Ενα κακό ξύπνημα κοστίζουν, μια κάπως άσχημη προσγείωση. E, και λοιπόν; Θα μας υποχρεώσει μια τόσο ασήμαντη λεπτομέρεια να απεμπολήσουμε το όνειρο για «μια Ελλάδα των δεκαπέντε θαλασσών και των πέντε ηπείρων», αν όχι των έξι πλανητικών συστημάτων;