Τι κατάλαβε ο διάδοχος;
Ολα τα έκανε σωστά και ωραία ο κ. K. Σημίτης στη διάρκεια της οκταετούς ηγετικής θητείας του, από την πρώτη ημέρα της έως και σήμερα: άλλαξε «θεαματικά προς το καλύτερο», όπως λέγει, την Ελλάδα, και για να προλάβει τον «κίνδυνο» να σταματήσει η πρόοδος της χώρας, φρόντισε ώστε να ανανεώσει «δραστικά» την κομματική ηγεσία, το Εκτελεστικό Γραφείο, να αλλάξει το πρόσωπο του γραμματέα του κόμματος, να ανανεώσει κατά 50% τα ψηφοδέλτια με νέα πρόσωπα, και να περάσει από τη Βουλή τον προϋπολογισμό για το 2004, ώστε να διασφαλιστεί η περαιτέρω πορεία του «εκσυγχρονισμού». Τι μένει, λοιπόν, στον διάδοχο, κ. Γ. A. Παπανδρέου, να κάνει, ύστερα από όλα αυτά; Οπως είπε ο κ. K. Σημίτης χθες, ο ηγέτης πρέπει να είναι «εκφραστής της ανανέωσης». O κ. Παπανδρέου θα περιφέρεται συνεπώς κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ως «εκφράζων» όλα όσα έκανε και αποφάσισε ο κ. Σημίτης στη διάρκεια της θητείας του.
Ξεκάθαρος, λοιπόν, ο πρωθυπουργός, δεν αφήνει σε κανέναν εντός ή εκτός ΠΑΣΟΚ το περιθώριο να ισχυρισθεί ότι με την «πρωτοβουλία» του ξεγέλασε τον κ. Γ. A. Παπανδρέου. O φέρων το βαρύ πολιτικό όνομα της οικογενείας του πρόκειται να αναλάβει ως νέο «επικοινωνιακό» προϊόν τη διαφήμιση του «έργου» του κ. Σημίτη, μια και το (διόλου συμπαθές πλέον) πρόσωπο του τελευταίου κρίθηκε ακατάλληλο γι’ αυτήν τη δουλειά, εν όψει εκλογών.
Ο επιλεγείς ως νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι από χθες υποχρεωμένος να σκορπίσει την όποια προεκλογική γοητεία του προς το εκλογικό σώμα, φορτωμένος με όλα τα βάρη της πολιτικής K. Σημίτη και μαζί φορτωμένος με το πολιτικό προσωπικό που έχει επιλέξει για τη συνέχεια ο «νονός» του.
Ο κ. Γ. A. Παπανδρέου αποδέχθηκε, λοιπόν, την ανάληψη αυτού του ρόλου, κρίνοντας προφανώς ότι έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν είχε το περιθώριο να αρνηθεί στη φάση αυτήν την ευκαιρία της ανάδειξής του στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ. O «διάδοχος» κατάλαβε ότι ο κ. Σημίτης του δίνει τώρα -αιφνιδιάζοντας τους άλλους «δελφίνους»- την ευκαιρία να στεφθεί πρόεδρος, αλλά με την προϋπόθεση, ότι προεκλογικώς δεν θα έχει καμιά δυνατότητα να «ακυρώσει» κάτι από αυτά που αφήνει πίσω του ο νυν αρχηγός. Μόνον ως «προέκταση» του K. Σημίτη θα λειτουργήσει συνεπώς στο εξής και έως τις εκλογές ο κ. Παπανδρέου. Ως το «άλλο» πρόσωπο του πρωθυπουργού θα δώσει την προεκλογική μάχη ο φέρων το βαρύ πολιτικό όνομα. Και έτσι ό,τι απογοήτευσε ή και εξόργισε έως τώρα τους πολίτες από τις πολιτικές και από τις συμπεριφορές του κ. K. Σημίτη και των «εκσυγχρονιστών» του την τελευταία τετραετία, θα το υπερασπισθεί στο ακέραιο ο κ. Γ. A. Παπανδρέου έως την 7η Μαρτίου.
Το δίκαιο του αρχηγού
Δεν είναι άδικο βεβαίως αυτό που επιβάλλει τώρα ο κ. K. Σημίτης στον κ. Παπανδρέου. Στη βάση ποιας λογικής ή ποιας «ηθικής» θα έπρεπε σήμερα να εμφανιστεί επί σειράν ετών ο υπουργός του «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ ως μη απολύτως συνδεδεμένος με τα όσα έκανε και δίδαξε ο αρχηγός του; Ενα στέλεχος όπως ο κ. Παπανδρέου, ο οποίος ΟΥΔΕΠΟΤΕ διαφώνησε με κάποια από τις επιλογές του πρωθυπουργού, ένα στέλεχος που πάντοτε ΣΙΩΠΗΣΕ, όταν τόσα και τόσα κρούσματα διαφθοράς στον δημόσιο βίο, με ευθύνες κυβερνητικές, τάραζαν την ελληνική κοινωνία, πώς θα εμφανιζόταν σήμερα διαδεχόμενος τον κ. K. Σημίτη ως «άσχετος» με όλα τα άσχημα και θλιβερά του «εκσυγχρονισμού»; Σωστό είναι να υπερασπιστεί μέχρι τέλους τον προϊστάμενό του ο κ. Παπανδρέου. Στο κάτω κάτω, το «σύστημα ΠΑΣΟΚ» του κ. Σημίτη τον κράτησε τόσα χρόνια μακριά από τα δύσκολα και δυσάρεστα, που τόσοι άλλοι συνάδελφοί του υποχρεώθηκαν τόσες φορές να «λουστούν», ως πολιτικοί προϊστάμενοι παραγωγικών υπουργείων. Αν εξαιρέσει κανείς μερικά οργισμένα «ντιρέκτ» που δέχθηκε κατά πρόσωπο μερικές φορές τον κ. Θ. Πάγκαλο, ο πολυσυζητούμενος σήμερα υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ καθόλου δεν κακοπέρασε από συμπεριφορές «συντρόφων» του.
Εδώ και καιρό, δεν ήταν βέβαια συμπαθές πρόσωπο στο Μέγαρο Μαξίμου ο κ. Γ. A. Παπανδρέου. Αλλά αυτό και ο ίδιος είχε κάθε άνεση να το ξεπερνάει χωρίς απώλειες, και ο πρωθυπουργός δεν εμποδίζεται σήμερα λόγω εκείνης της όχι καλής σχέσης να χρησιμοποιεί τον «δελφίνο» για να κάνει τη δική του δουλειά.
Κομμάτια το «χαρτί»…
Πώς γύρισαν όμως έτσι τα πράγματα για τον κ. K. Σημίτη; Να καταλήγει να είναι το «ισχυρό χαρτί» του ΠΑΣΟΚ χρήσιμο μόνον με την προϋπόθεση ότι θα αποσυρθεί από το τραπέζι του πολιτικού παιγνίου!
Υποχρεώνεται τώρα ο «καταλληλότερος» πρωθυπουργός να εισπράττει τους θερμούς επαίνους και τα ζωηρά χειροκροτήματα της πλειοψηφίας των μελών του ΠΑΣΟΚ, επειδή «γενναίος» ανακοινώνει ότι θα παραδώσει την προεδρία του κόμματος σε άλλο πολιτικό πρόσωπο, στον κ. Γ. A. Παπανδρέου.
Κύματα αισιοδοξίας και προεκλογικού ενθουσιασμού σκορπίζει στο κυβερνών κόμμα η ανακοίνωση απόσυρσης του «καταλληλότερου»! O τόσο πολύ και φανατικά διαφημιζόμενος από τους συνεργάτες του στην κυβέρνηση και στο κόμμα ως πολύ σπουδαίος και εθνικώς χρησιμότητατος ηγέτης, κρίθηκε ότι αποτελεί το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΜΠΟΔΙΟ που έχει ενώπιόν του το ΠΑΣΟΚ εν όψει εκλογών. Σίγουρα είναι καταπληκτική αυτή η περίπτωση. Να είναι η παραμονή του «ισχυρού χαρτιού» στην ηγεσία του κόμματος, σίγουρη συνταγή εκλογικής ήττας! Και να το παραδέχεται αυτό και ο ίδιος ο ηγέτης που δεν κουράζεται να διαλαλεί σε κάθε ευκαιρία, καιρό τώρα, ότι έχει κάνει «κούκλα» την Ελλάδα…
Δύσκολες οι ημέρες για τον κ. K. Σημίτη. Κάθε στενός συνεργάτης του γνωρίζει καλά, ότι ο απερχόμενος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δεν ήθελε να τελειώσει έτσι τη δεύτερη τετραετία του – πιεζόμενος να «δώσει» την προεδρία του ΠΑΣΟΚ σε άλλο πρόσωπο. Δεν βρήκε, όμως, ο κ. K. Σημίτης τη δύναμη να αντισταθεί στην πίεση που δέχθηκε (από πολλές πλευρές) για «αλλαγή σκηνικού» μετά τη μεγάλη δυσφορία που προκάλεσε σε ευρύτατα στρώματα η δεύτερη τετραετία του. O εγωισμός και η αλαζονεία του δεν τον βοήθησαν να αυξήσει τις αντοχές του.