Τα βάρη της «ισχυρής οικονομίας»

Τα βάρη της «ισχυρής οικονομίας»

2' 20" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ακόμα κι όσοι ανεπιφύλακτα πίστεψαν το ιδεολόγημα της «ισχυρής οικονομίας», που τόσο πολύ καλλιέργησε και πρόβαλε ο κ. Κώστας Σημίτης, είναι πια υποχρεωμένοι από τα γεγονότα να αναθεωρήσουν την άποψή τους. Οπως συμβαίνει πάντα, ακόμα και το πιο καλοσερβιρισμένο ψεύδος έχει ημερομηνία λήξεως. H πραγματικότητα είναι πολύ πεισματάρα για να επικαλυφθεί επί μακρόν από επικοινωνιακά τεχνάσματα. Οι προειδοποιήσεις, άλλωστε, δεν έλειψαν το προηγούμενο διάστημα. Αλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο διακριτικά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και διεθνείς οργανισμοί έχουν στείλει το μήνυμά τους.

Τώρα πια, όμως, δεν υπάρχει περιθώριο ούτε και για όσους αρέσκονται στη θαπλωρή των ψευδαισθήσεων. Τον Δεκέμβριο, το ελληνικό Δημόσιο δανείσθηκε 1,2 δισ. ευρώ και εξέδωσε έντοκα γραμμάτια ύψους 500 εκατ., προκειμένου να καλύψει τρέχουσες ταμειακές ανάγκες. Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2003 το σύνολο του δανεισμού έπρεπε να κινηθεί στο επίπεδο των 27 δισ. ευρώ, αλλά στην πράξη έφθασε τα 33 δισ. ευρώ. Στις πρώτες ημέρες του Ιανουαρίου, το ελληνικό Δημόσιο συνήψε κοινοπρακτικό δάνειο 10 ετούς διάρκειας ύψους πέντε δισ. ευρώ για να καλύψει επίσης τρέχουσες ταμειακές ανάγκες.

Η σκληρή αλήθεια είναι ότι τα δημόσια οικονομικά διολισθαίνουν στην εφιαλτική κατάσταση της περιόδου 1992 – 94, όταν η χώρα βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεωκοπίας. H κατάσταση είναι σχεδόν απελπιστική. Οι αρμόδιοι παράγοντες της κυβέρνησης Σημίτη έχουν εξαντλήσει όλα τα περιθώρια της «δημιουργικής λογιστικής». Οι κατά συρροήν αλχημείες βοήθησαν αποφασιστικά να φιλοτεχνηθεί μία εν πολλοίς πλασματική εικόνα υγείας και ευμάρειας, αλλά «το ψέμα έχει κοντά πόδια».

Οι ροές πόρων από το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης συντηρούν ένα σχετικά υψηλό ρυθμό ανάπτυξης, αλλά οι «ενέσεις» αυτές δεν θα υπάρχουν για πολύ ακόμα. Το χειρότερο είναι ότι τα κοινοτικά κονδύλια αξιοποιούνται μόνον εν μέρει για να δημιουργήσουν παραγωγικό περιβάλλον και κατ’ αυτόν τον τρόπο να έχουν πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις στο επίπεδο της οικονομικής ανάπτυξης.

Ενα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού βιώνει με δραματικό τρόπο την παρατεινόμενη και εντεινόμενη οικονομική δυσπραγία. Είναι κοινή διαπίστωση ότι ολοένα και περισσότερα νοικοκυριά δυσκολεύονται να τα «φέρουν βόλτα». Τα εισοδήματα παραμένουν καθηλωμένα και συχνά μειώνονται, την ώρα που οι ανάγκες διογκώνονται. Τα σημάδια της κρίσης είναι εμφανή παντού. H πίεση έχει επεκταθεί και στον χώρο των μικρομεσαίων στρωμάτων, χωρίς προς το παρόν να διαφαίνεται διέξοδος.

Στο σημείο που έχουν φθάσει τα πράγματα δεν μπορεί κανείς να περιμένει τίποτα από την απερχόμενη κυβέρνηση Σημίτη. Οι πρόσφατες δηλώσεις του πρωθυπουργού απέδειξαν ότι παραμένει φανατικά προσκολλημένος στην προσπάθεια να συντηρήσει τον μύθο της «ισχυρής οικονομίας», την ώρα που αυτός καταρρέει. Και να ήθελε, όμως, να αλλάξει γραμμή πλεύσης είναι πια αργά. Το πρόβλημα θα κληροδοτηθεί στην κυβέρνηση που θα προκύψει από τις κάλπες της 7ης Μαρτίου. Και θα είναι οξύτατο.

Μετεκλογικά πλέον, η οικονομία πρέπει να κηρυχθεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Είναι, ίσως, ο μόνος τρόπος για να αναληφθεί συλλογικά μία εκστρατεία αντιστροφής του κλίματος εφησυχασμού. Για να τεθεί σε ανοδική τροχιά απαιτείται αυτοπειθαρχία, περισσότερη εργασία και κυρίως παραγωγικές πρωτοβουλίες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή