217 ημέρες ώς την εκκίνηση των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας 2004 κι αρχίζουμε να ψηλώνουμε λίγο, να κοιτάμε με καινούργιο βλέμμα τον αττικό ουρανό που θα σκέπει, Παντοκράτορας, κι αυτό το σκέπαστρο του κυρίου Καλατράβα, με τις μυστικές μουσικές που ψάλλουν τα σύννεφα πάνω από τον Σαρωνικό σε κάθε ηλιοβασίλεμα. Μπορεί να σκοντάφτει το μάτι μας ακόμη σε κολόνες από μπετόν, σε σιδερένια καλουπώματα, σε ικριώματα, σε τόξα από μπετόν που θα γίνουν γέφυρες, αλλά πέρα και πάνω από αυτά είναι η Αττική, το τοπίο της Αθήνας που μας γνέφει. Και πέρα από αυτή είναι το τοπίο της Ελλάδας που έχει κι αυτό μερίδιο στο μεγάλο γεγονός της επιστροφής των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα που τους δημιούργησε. Γιατί τα μάτια των χιλιάδων ξένων επισκεπτών, των εκατομμυρίων που περιμένουμε, δεν θα σταματήσουν μόνο στους Ολυμπιονίκες, στο Ολυμπιακό Στάδιο, στο Παναθηναϊκό, στον Παρθενώνα που δεσπόζει στην όλη εικόνα της υποδοχής, στο αθηναϊκό σύγχρονο τοπίο, όπου το αρχαίο κάλλος συμβιώνει με το νέο, όπου αρχαία αγάλματα και ναοί συνυπάρχουν με νεοκλασικά μέγαρα, με αγάλματα του 19ου αιώνα, με τις πολυκατοικίες του Μεσοπολέμου και τις γυάλινες της αντιπαροχής.
Τα χιλιάδες μάτια θα στραφούν και θα αποτυπώσουν κάθε εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας, όπως αυτή αντικαθρεπτίζεται στην έλξη για την κλασική Ελλάδα, και για τη μεταγενέστερη, μεσαιωνική και νεότερη Ελλάδα. Αυτήν την Ελλάδα «μίγμα πολλές φορές αντιφατικό, του αρχαίου και του νέου, της αποκατάστασης και της αναβίωσης, της προβολής στο παρελθόν και της προβολής στο μέλλον», παρουσιάζει ένα Λεύκωμα – ολυμπιονίκη στο είδος αυτό της βιβλιοθήκης με ελληνικά και αγγλικά κείμενα. «Αιώνων Είδωλα, Τέχνης και Πολιτισμού», ο τίτλος -από τις εκδόσεις «Εφεσος» και «αλήθεια»- σ’ επιμέλεια έκδοσης Νίκου Κομν. Χατζηγεωργίου, περιλαμβάνει κεφάλαια, αριστουργηματικά φωτογραφημένα, για το Αρχαίο Θέατρο στην Ελλάδα, την Αρχαία Ελλάδα στα Μουσεία της Αθήνας, τον Αθλητισμό στην κλασική Ελλάδα, Ξένες αρχαιολογικές σχολές στην Ελλάδα, Νεοκλασική Αθήνα, τέλος, τα Γλυπτά της Αθήνας, περισσότερο και λιγότερο γνωστά, πάνω στα οποία θα σμίξουν τα δικά μας μάτια με αυτά των ξένων επισκεπτών. Γι’ αυτό, εμείς που τα αγαπάμε, που τα ζούμε καθημερινά και τα αναπνέουμε, σαν τον αέρα, πρέπει να γνωρίζουμε, να απαντούμε όταν μας ρωτούν, π.χ. για τον μικρό «Θεριστή» του Δημητρίου Φιλιππότη, στο Ζάππειο. Ή για τον Θρόνο στο Αμφιάρειο… Αυτές οι σειρές τα μάτια, βλέπουν και ζουν την κάθε στιγμή, και η στιγμή αυτή είναι ελληνική, άρα ευθύνη μας. Ας έρθει, όπως λέει ο Σεφέρης, μετά «τόση ερημιά».
Η αίσθηση μένει και κατρακυλά τις μαρμάρινες κερκίδες και μας συναντά στον θαυμασμό για την Ελλάδα, για τη γλώσσα της που μιλιέται, όπως από τον Ομηρο… Δεν είναι μόνο τα έργα που θα μείνουν, όπως λένε οι διοργανωτές των Ολυμπιακών Αγώνων. Είναι και τα βιβλία που υποδέχονται τους Ολυμπιακούς Αγώνες με τη δική τους Φλόγα, της γνώσης, γι’ αυτό καλόδεχτα και επαινετέα.
Και για τη νέα γενιά που συνδυάζει ανάγνωση με τεχνολογία, στην έκδοση εμπεριέχεται οπτικοακουστικό υλικό με ντοκιμαντέρ (DVD Video).