Στην αυγή του 21ου αιώνα και σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης, η Ελλάς βρίσκεται αντιμέτωπη με μεγάλες προκλήσεις, υπό την έννοια και των ευκαιριών και των κινδύνων. Γι’ αυτό και επιβάλλεται η ανάληψη τολμηρών πρωτοβουλιών με σκοπό την υπέρβαση αγκυλώσεων και το άνοιγμα νέων δρόμων. H διεξαγωγή ενός εποικοδομητικού διαλόγου μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας θα βοηθούσε αποφασιστικά προς αυτήν την κατεύθυνση. Αυτός είναι και ο λόγος που η «K» παγίως υποστηρίζει την αναγκαιότητά του, αφού, άλλωστε, σε πολλά θέματα υπάρχουν μεγάλα περιθώρια συγκλίσεων. Αλλά ακόμα και όπου δεν είναι δυνατόν να βρεθούν κοινοί τόποι, η αποσαφήνιση των εκατέρωθεν θέσεων και η οριοθέτηση των υφισταμένων διαφωνιών θα συμβάλει αποφασιστικά στην αναβάθμιση του πολιτικού μας βίου.
Οι καθημερινές «κοκορομαχίες» από τα τηλεοπτικά παράθυρα είναι μία διαστροφή του πολιτικού διαλόγου. Τα περιβόητα «τοκ σόου» έχουν καταντήσει μια πασαρέλα, επί της οποίας κατά κανόνα προβεβλημένοι πολιτικοί διαγωνίζονται στο άθλημα της πιο εύστοχης «ατάκας». Περισσότερο διασκεδάζουν τους πολίτες – τηλεθεατές, παρά τους ενημερώνουν. H πολιτική, όμως, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την παγιδεύσουμε στις σκοπιμότητες ενός μάλλον φθηνού θεάματος. Αφορά το παρόν και το μέλλον της χώρας και των πολιτών της. Κατά συνέπειαν, η κοινωνία έχει ανάγκη από καθαρές κουβέντες. Εχει ανάγκη από συνθέσεις, όπου αυτό είναι δυνατόν, και από καθαρές θέσεις όπου οι διαφωνίες είναι αγεφύρωτες.
Το γεγονός ότι επικεφαλής των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας βρίσκονται δύο νέοι μετριοπαθείς πολιτικοί, που υποστηρίζουν ότι διαθέτουν όραμα για το μέλλον της χώρας και απόψεις για τα προβλήματά της, είναι μια ευκαιρία να ξεφύγουμε από την στείρα κομματική αντιπαράθεση του παρελθόντος. Είναι μια ευκαιρία και για τους ίδιους να υπερβούν τον εύκολο εντυπωσιασμό και να θέσουν επί τάπητος την ουσία. O πειστικός προγραμματικός λόγος ίσως επηρεάσει πολύ περισσότερο από την εικόνα τους πολίτες, που δεν έχουν ακόμα αποφασίσει ποιο κόμμα θα ψηφίσουν.
Η διεξαγωγή οργανωμένου τηλεοπτικού διαλόγου των πολιτικών αρχηγών και ειδικά των δύο διεκδικητών της εξουσίας είναι ζωτική ανάγκη για το πολιτικό μας σύστημα, η αξιοπιστία του οποίου είναι εδώ και καιρό τραυματισμένη. Το γεγονός ότι η πρόταση έγινε από τον κ. Κώστα Καραμανλή δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα άρνησης εκ μέρους της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Είναι παρήγορο ότι ο κ. Γιώργος Παπανδρέου δεν ακολούθησε το κακό παράδειγμα του κ. Κώστα Σημίτη, ο οποίος απέφυγε συστηματικά και το 1996 και το 2000 μία απ’ ευθείας ανοιχτή συζήτηση με τον αρχηγό της Ν.Δ. Ανταποκρίθηκε κατ’ αρχήν θετικά, αλλά μένει ακόμα να δούμε την οριστική του θέση.