Παραφράζοντας το σαιξπηρικό «Πολύ κακό για το τίποτε» που θέλει, ξαφνικά, την υπόθεση της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα να γίνεται θέμα για πολύστηλα απανωτά άρθρα στον αγγλικό Τύπο, αλλά και στην κυριακάτικη έκδοση των «Νιου Γιορκ Τάιμς», ο Τήλεφος, που έχει αγωνισθεί για την ιερή υποχρέωση του επαναπατρισμού των Γλυπτών, καταλήγει να… συμφωνεί με τον… διευθυντή του Βρετανικού Μουσείου κ. Νιλ Μακ Γκρέγκορ, ο οποίος στους λονδρέζικους «Σάντεϊ Τάιμς» μιλά για «πολυτελή και πολυέξοδη εκστρατεία δημοσίων σχέσεων». Δεν συμφωνεί, όμως, με το γνωστό του «τροπάρι», ότι «το Βρετανικό Μουσείο αποτελεί το καλύτερο πλαίσιο για τα Μάρμαρα, εφόσον η ελληνική τέχνη ανήκει στην παγκόσμια κληρονομιά». Είναι σαν να ισχυρίζεται κανείς ότι ένα «παιδί-θαύμα» πρέπει να μην επιστρέφει στην οικογένειά του, αφού θριάμβευσε σε ξένη καλλιτεχνική εκδήλωση, αλλά να μείνει εκεί όπου τον χειροκρότησαν και να απαρνηθεί τις ρίζες του…
Η γνώμη της στήλης είναι ότι η διεκδίκηση των Γλυπτών του Παρθενώνα πρέπει να γίνεται αποκλειστικά και μόνο από την ελληνική κυβέρνηση, από το αρμόδιο υπουργείο Πολιτισμού, από φορείς πολιτισμού, όπως είναι το «Ιδρυμα Μελίνας Μαρκούρη», η Δήμαρχος Αθηναίων, η πρόεδρος του «Αθήνα 2004», επώνυμοι πνευματικοί άνθρωποι. Γιατί ή έχει κανείς δίκιο ή δεν έχει. Κι αυτό το δίκιο της ελληνικής πλευράς, ότι τα Γλυπτά πρέπει να επιστραφούν για να γίνει η επανένωσή τους, οπτικά, με τον Παρθενώνα, μέσα από την Αίθουσα του νέου Μουσείου Ακροπόλεως, όποτε αυτό είναι έτοιμο, είναι αυταπόδεικτο. Δεν χρειάζονται καταχωρίσεις στον ξένο Τύπο, διοργανώσεις εκδηλώσεων, όπου ο ελληνικός Τύπος δεν έχει ιδέα, γιατί και από ποιους γίνονται. Μέχρι τώρα, η Βρετανική Επιτροπή για την Επιστροφή των Μαρμάρων, η ελληνική πρεσβεία μας στο Λονδίνο έκανε πολύ καλή δουλειά.
Με την προεκλογική δίνη, κι ούτε λέξη για το μέγα αυτό θέμα απ’ όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, που να τους δεσμεύσει μετά την 7η Μαρτίου, η μοναξιά των Μαρμάρων, που βρήκαν ξαφνικά υπερασπιστές από τους φύλακες και τους δεσμώτες, προκαλεί θλίψη.
Λέγε – λέγε, γράφε – γράφε, θα φθαρεί το θέμα, θα γίνει κουραστικό, εφόσον δεν υπάρξει πολιτική βούληση και συνάντηση για το θέμα αυτό από ελληνική και βρετανική κυβέρνηση… Οπου λαλούν πολλοί κοκόροι, αργεί να ξημερώσει… Σαίξπηρ και λαϊκή παροιμία συναντώνται στο μη αποτέλεσμα.