Μαγνητόφωνα και παράθυρα

2' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πολλά τα κανάλια, πολλά τα τοκ σόου, πολλές κι οι μέρες που απομένουν ώς τις εκλογές. Και πώς να γεμίσει με νόημα, πολιτικό νόημα, τόσος χρόνος, τηλεοπτικός και πραγματικός; Εύκολο είναι βέβαια ν’ ανοίγεις δέκα και δεκαπέντε πορτοπαράθυρα πάνω στη μικρή οθόνη, για να δημιουργήσεις την εντύπωση ενός πλούσιου και ζωηρού διαλόγου (και με τον κίνδυνο να πουντιάσει ο κόσμος από τη τόση ανοιχτοσύνη), αλλά πόση σοφία είναι δυνατόν να βρεθεί για να εκτεθεί εκεί; H αλήθεια ωστόσο είναι πως τα ερωτήματα αυτά τίθενται σε λαθεμένη βάση, για τον απλό λόγο ότι ο στόχος των εκπομπών αυτού του είδους δεν είναι ο πολιτικός διάλογος αλλά ο θόρυβος. O τηλεθεατής μπορεί να βγει ύστερα από τρεις ώρες «συζήτηση» χωρίς να έχει συγκρατήσει οτιδήποτε το συγκεκριμένο, οτιδήποτε το σαφές? το πολύ πολύ να θυμάται ότι εκνευρίστηκε ένας συνομιλητής κι ότι κάποιος άλλος του ανταπάντησε εξίσου οργισμένος. Για ποιον ακριβώς λόγο ενοχλήθηκαν αμφότεροι, δεν το παραθυμάται, ούτε και παίρνει ιδιαιτέρως στα σοβαρά το θυμό τους, μιας και, το ξέρει πια, σ’ αυτήν την εκδοχή της πολιτικής ως κοσμικού συμβάντος, τα πάθη είναι εικονικά.

Εχει πάντως γίνει ήδη σαφές πως υπάρχει μια κάποια έλλειψη στελεχών και ικανών ρητόρων στα δύο μεγάλα κόμματα -και αναφέρομαι σε αυτά, γιατί τα υπόλοιπα έχουν καταδικαστεί στην αφωνία ή στη συμβολική παρουσία. Οσο κι αν ζαλίζεις το τηλεχειριστήριο, σεργιανώντας από κανάλι σε κανάλι κι από τοκ σόου σε τοκ σόου, στα ίδια πρόσωπα πέφτεις, τα ίδια «επιχειρήματα» ακούς και ξανακούς, σαν από μαγνητόφωνο που χάλασε και μόνο μια κασέτα μπορεί να παίζει πια. Την πλευρά του ΠΑΣΟΚ την εκπροσωπούν σχεδόν αποκλειστικά ο κ. Κουλούρης (με την ελπίδα των τηλεδημοσιογράφων ότι θα εκραγεί και θα «δώσει θέμα»), ο κ. Πρωτόπαπας, η κ. Μιλένα Αποστολάκη, η κ. Ελένη Κούρκουλα, ο κ. Κουναλάκης (τον οποίο μερικοί μπορεί να τον θεωρούν ακόμη εκπρόσωπο του Συνασπισμού), και αραιά και πού ο βαρύθυμος πια κ. Πάγκαλος. H Ν.Δ. εκπροσωπείται (επίσης σχεδόν αποκλειστικά) από τον κ. Πολύδωρα (με την ίδια ελπίδα: ότι θα εκραγεί), τον κ. Παναγιωτόπουλο, τον κ. Λιάπη, τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, τον κ. Παυλόπουλο. Σ’ αυτούς τους «μονιμάδες» προστίθενται περιστασιακά λιγοστοί άλλοι.

Γιατί άραγε; Εξαντλείται σε αυτούς τους πέντε-δέκα πολιτικούς το προσωπικό των δύο κομμάτων, καθώς και στους δημοσιογράφους εκείνους που ξέχασαν πως είναι δημοσιογράφοι και εκφράζονται σαν αυθεντικοί κομματικοί εκπρόσωποι; Αυτοί είναι οι μόνοι «εύκαιροι» ή κρίθηκε (από πού άραγε; Από το κόμμα ή από το κανάλι;) πως αυτοί είναι οι μόνοι άξιοι ρήτορες, οι μόνοι ικανοί να υπερασπίσουν αποτελεσματικά τη «γραμμή»; Αλήθεια, πού χάθηκε η τόση ανανέωση που υπόσχονται οι διεκδικητές της εξουσίας;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή