Με τις αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις να προκαλούν σύγχυση παρά να αποσαφηνίζουν τα πράγματα (φταίει βλέπετε και το ιδιαζόντως πλην σκοπίμως συσκοτιστικό είδος ορισμένων ερωτήσεων), όσοι βιάζονται να μάθουν τι θα γεννήσει η κάλπη, το πήραν απόφαση ότι οι επιστήμες δεν βοηθούν σε τίποτε και προσέφυγαν στους αστρολόγους. Κρεμασμένα στα περίπτερα τα πρωτοσέλιδα διαλαλούν τις προβλέψεις όσων παίζουν τα άστρα και τους ζωδιακούς στα δάχτυλά τους, ενώ και η μικρή οθόνη (στον χώρο της οποίας κορυφαία επιστήμων θεωρείται η Γεωργία Βασιλειάδου στον ρόλο της μελετήτριας του καφέ) πήρε να μοιάζει με πλανητάριο.
Θεωρητικώς, η μαντική και η οιωνοσκοπία έχουν προοδεύσει από την εποχή που αρκούσε ένα φτάρνισμα (στα αριστερά ή στα δεξιά του παρατεταγμένου στρατεύματος) για να αποφασιστεί αν πρέπει να δοθεί η μάχη ή να αποφευχθεί. Στις μέρες μας, για να προβλέψεις τα μέλλοντα, δεν εξετάζεις τα σπλάχνα ενός σφάγιου ή τη σπάλα του, όπως έκανε ο Κάλχας και στον δικό του καιρό ο Κολοκοτρώνης. Σήμερα έχεις σάιτ στο Ιντερνετ και μια ωραία γυάλινη σφαίρα? καθηλώνεις, λοιπόν, το βλέμμα σου πάνω της, ζαλίζεσαι όπως ζαλιζόταν από άλλες αιτίες η Πυθία, κι αρχίζεις και λες, χωρίς να ξέρεις τίποτε περισσότερο από το εξής απλό: ότι αυτοί που θα σου δώσουν προσοχή, αυτοί που θα πάρουν τοις μετρητοίς τα λεγόμενά σου είναι πολύ περισσότερο ζαλισμένοι από σένα – και μονίμως, όχι περιστασιακά. Οσοι θέλουν να σε πιστέψουν, θα σε πιστέψουν, ό,τι κι αν πεις.
Δεν ξέρω αν διασαλεύτηκε η ουράνια τάξη κι αν μπήκε σε μπελάδες όλο το στερέωμα λόγω των εκλογών στη χώρα μας, η οποία είναι βεβαίως το κέντρο της Γης, και κατά συνέπεια, σύμφωνα και με την «ανθρωπική αρχή», το κέντρο του σύμπαντος. Δεν ξέρω επίσης τι λέει ο Κρόνος επί του θέματος και πού έχει στρέψει την εύνοιά του, στους πράσινους ή στους βένετους. Ξέρω απλώς ότι αυτή η άκρως ορθολογική συνήθεια είναι αρχαιότατη, ένα εμπόριο ελπίδας, ψευδαισθήσεων και πλάνης, κάτι σαν τον γνωστό μας πολιτικαντισμό δηλαδή. Ισως ο μόνος τρόπος να παρηγοριόμαστε είναι να θυμόμαστε πως η επιχείρηση εξαπάτησης με τη βοήθεια των άστρων και της μοίρας έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς ποιητές να ασκήσουν το ταλέντο τους και να γελοιοποιήσουν τους κάθε λογής προφήτες. Εγραφε, λ.χ., ο Νίκαρχος, ποιητής του 1ου αι. μ.Χ., για έναν ακριβολόγο προγνώστη: «Ρώτησε κάποιος τον Ολυμπικό τον μάντη / πώς με ασφάλεια θα ταξιδέψει ώς τη Ρόδο. / «Πρωτίστως», του αποκρίνεται, «πάρε καράβι νέο, / κι όχι χειμώνα αλλά άνοιξη ξεκίνα. / Ετσι αν πράξεις, θα πας και θα γυρίσεις, / εξόν και σε πετύχει μεσοπέλαγα κανένας πειρατής»». Εξίσου σαφή είναι και σήμερα τ’ αστέρια της μαντικής που προβλέπουν ότι «μάλλον θα νικήσει ο Κώστας, εξόν και επικρατήσει ο Γιώργος»…