Περιοδείες, χαμόγελα, μικρές και μεγάλες αγκαλιές, λόγια όμορφα, συνθήματα και πυροτεχνήματα, αποσπασμαστικές επαγγελίες, τηλεπαράθυρα και τηλεδημοσιογράφοι που προκαλούν την κοινή γνώμη εμφανιζόμενοι ως κομματικά στελέχη και πολιτικοί που εξαντλούνται σε μικρολεπτομέρειες, συνθέτουν μέχρι τώρα την εικόνα του προεκλογικού σκηνικού. Ενός σκηνικού που δείχνει να έχει προσαρμοσθεί στα μέτρα των μοντέλων σύγχρονης επικοινωνίας και εξαντλείται στην εικόνα, στα επιμέρους, χωρίς να μπορεί να προσεγγίσει το συνολικό πρόβλημα της χώρας.
Η χώρα, όλα τα προηγούμενα χρόνια, με υστερήσεις πολλές και αδυναμίες μεγάλες, κατάφερε και εξασφάλισε ορισμένες σταθερές. Επέτυχε να ενταχθεί σε ένα από τα ισχυρότερα υπερεθνικά σύνολα του κόσμου, διαθέτει επίσης ένα νόμισμα που πολλοί ζηλεύουν, έχει απαλλαγεί από τις παλαιότερες νομισματικές αβεβαιότητες που τάραζαν την οικονομία, δεν αντιμετωπίζει με την ίδια ένταση εθνικούς κινδύνους, κυριαρχείται όμως από πλήθος ελλειμμάτων, που δεν επιτρέπουν το άλμα που χρειάζεται για να σταθεροποιήσει αυτές τις κατακτήσεις.
Κινδυνεύει, αν δεν κινητοποιηθεί, αν δεν επιχειρήσει τις μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, αν δεν μεταβάλει το μοντέλο παραγωγής, αν δεν αποκαταστήσει αρχές ισονομίας και ισοπολιτείας, αν δεν ξεφύγει από τον προβληματικό κύκλο της διαφθοράς, αν δεν αλλάξει τις δομές του κράτους, της οικονομίας και της παιδείας, να μαραζώσει, να μετατραπεί σε μια φτωχή επαρχία στην περιφέρεια της Ευρώπης.
Με άλλους λόγους, η χώρα χρειάζεται ένα μακρόπνοο σχέδιο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, οι οποίες θα ανοίγουν την οικονομία, θα καθιστούν το κράτος αποτελεσματικό με σταθερά δημοσιονομικά πεδία, θα συγκροτούν ένα σύστημα παιδείας αποδοτικό και συνδεδεμένο με τις επιχειρήσεις, θα αυξάνουν τις ευκαιρίες παραγωγής και επενδύσεων, θα διευκολύνουν την ίδρυση νέων επιχειρήσεων και γενικώς θα κατατείνουν στη δημιουργία περιβάλλοντος ανασυγκρότησης της οικονομίας και ανόρθωσης της χώρας.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, ο πολιτικός διάλογος οφείλει να αναζητήσει συντονισμένες μεταξύ τους πολιτικές για τα δημόσια οικονομικά, τη φορολογία, την ανταγωνιστικότητα, την παραγωγικότητα, την κοινωνική ασφάλιση, την απασχόληση, την παιδεία, την υγεία, το περιβάλλον. Οσο αυτό δεν γίνεται, όσο εκτοξεύονται πυροτεχνήματα σαν αυτό του Λαυρίου ή εκείνο της κατάργησης των εισαγωγικών εξετάσεων στα πανεπιστήμια και αύριο της απαλλαγής των μικρομεσαίων από τη φορολογία, η πολιτική θα χάνει το στόχο της, θα απαξιώνει τα οφέλη τής σταθερότητας που εξασφάλισε η ένταξη στην Ευρωζώνη και θα οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα τη χώρα στο μαρασμό.