Τα δύο συνθήματα

2' 47" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τα κεντρικά συνθήματα των δύο μεγάλων κομμάτων είναι πολύ διαφορετικά στο περιεχόμενο, αλλά έχουν ένα αξιοσημείωτο κοινό σημείο.

Η «πολιτική αλλαγή» της Ν.Δ. προφανώς, αναφέρεται στον τρόπο διακυβέρνησης του παρελθόντος, όπου σημειώθηκαν αυθαιρεσίες, κάκιστοι χειρισμοί των δημοκρατικών θεσμών ή απροκάλυπτη καταπάτησή τους, συγχώνευση του κόμματος και του κράτους σε ενιαίο και εξωθεσμικό μηχανισμό εξυπηρέτησης πελατειακών σχέσεων και ανισομερούς κατανομής του εθνικού πλούτου (έξω από τη λογική της οικονομικής ανάπτυξης), την κάκιστη διαχείριση της εθνικής γης και του εθνικού περιβάλλοντος (φυσικού και ιστορικού) με κυκεώνα αυτοαναιρούμενων κανόνων, ώστε τελικώς να μην υπάρχουν κανόνες και αυτό νομίζω ότι ήταν το επιδιωκόμενο κ.ά.

Πιστεύω ότι κάθε πολίτης έχει τουλάχιστον μια εμπειρία που επιβεβαιώνει αυτές τις γενικές διαπιστώσεις, εμπειρίες που πηγάζουν από την καθημερινή του επαφή με το κράτος, με τη διοίκηση και τα παρακλάδια τους και με το κομματικό παρακράτος. Είναι η βάση, όλες αυτές οι αρνητικές εμπειρίες, πάνω στις οποίες διαμορφώθηκε το διάχυτο κίνημα δυσαρέσκειας και διαμαρτυρίας, ποικιλοτρόπως έκδηλο την τελευταία τετραετία. Το λαϊκό αίτημα για πολιτική αλλαγή ταυτίζεται με την απομάκρυνση του ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση, υποστηρίζεται από τα κόμματα της Αριστεράς και πρακτικά αποβαίνει υπέρ της Ν.Δ. Γι’ αυτό φαίνεται υιοθέτησε αυτό το κεντρικό σύνθημα. Θα μπορούσε να είναι πιο τολμηρή, πιο συγκεκριμένη και ταυτόχρονα πιο δεσμευτική αν έλεγε «πολιτική αλλαγή για τη δημοκρατία». H τελευταία λέξη συμπεριλαμβάνει τα πάντα και δεσμεύει: τον σεβασμό των θεσμών, τη χρηστή διοίκηση, την ισονομία, την κοινωνική δικαιοσύνη με κατεύθυνση την ανάπτυξη…

«Τα αλλάζουμε όλα» του Γιώργου Παπανδρέου δεν είναι βέβαιο αν θα είναι το κεντρικό του πολιτικό σύνθημα. Δεν είναι, επίσης, βέβαιο, αν είναι σύνθημα του ΠΑΣΟΚ ή μόνο του Γιώργου Παπανδρέου. Επαναλαμβάνεται από τον ίδιο και τα στελέχη του και συμπεραίνουμε ότι είναι δικό του σύνθημα.

Αναφέρεται, επίσης, στο παρελθόν με έρπουσα αυτοκριτική, η οποία σε πολλά σημεία συμπίπτει με την κριτική της Ν.Δ. και συνεπώς την αποδέχεται. Τα δύο συνθήματα έχουν αυτό το σημαντικό κοινό σημείο, ίσως το μοναδικό. Είναι σημαντικό γιατί με σχεδόν ταυτόσημο τρόπο, όσον αφορά την κριτική της κυβερνητικής πρακτικής του παρελθόντος, ο Γιώργος Παπανδρέου προσπαθεί να αντιστοιχηθεί με το ευρύ λαϊκό αίτημα της πολιτικής αλλαγής. Είναι σαν να λέει: «Εχετε δίκαιο να είστε δυσαρεστημένοι από τη διακυβέρνηση του παρελθόντος και να διαμαρτύρεστε. Αλλά… το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ και… εμείς θα το αλλάξουμε, θα ικανοποιήσουμε το αίτημά σας».

Προς ποια κατεύθυνση θα τα αλλάξουν όλα δεν είναι βέβαιο. Οταν ήρθε ο Κώστας Σημίτης το 1996 όλοι γνωρίζαμε τι προσκομίζει, επειδή είχε προηγηθεί ολόκληρη 15ετία αλλεπάλληλων πολιτικών συγκρούσεων με τον Ανδρέα Παπανδρέου και το κομματικό κατεστημένο. Ξέραμε τι θέλει να αλλάξει και με ποιον πρέπει να συγκρουσθεί. Αν δεν πέτυχε να το αλλάξει είναι γιατί δεν τόλμησε να συγκρουσθεί. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία.

Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έχει πίσω του ιστορία πολιτικών συγκρούσεων. Αν ερχόταν ο Θ. Πάγκαλος με το ίδιο σύνθημα, «τ’ αλλάζουμε όλα», όλοι θα γνωρίζαμε περίπου τι εννοεί και θα μπορούσαμε να τον κρίνουμε, να τον αποδεχθούμε ή να τον απορρίψουμε. Είναι εμφανής η προσπάθεια του νέου ηγέτη του ΠΑΣΟΚ να συστοιχηθεί και αυτός με το λαϊκό αίτημα της αλλαγής, του λείπει όμως ο αγώνας και η σύγκρουση για την αλλαγή και αυτά δύσκολα αναπληρώνονται με διακηρύξεις και επικοινωνιακά τρυκ.

Για την ώρα, το μόνο που προσκομίζει είναι το βαρύ όνομά του. Αλλά μήπως πρέπει να αναρωτηθεί ότι, χωρίς να απαλλαγεί από τον μύθο του ονόματος, δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή