T ο ΠΑΣΟΚ, στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού από την καταλυτική επίδραση της υπόθεσης Πάχτα στο εκλογικό σώμα, επιχειρεί τώρα με αφελείς μεθόδους να βρει τα αντίβαρα, ώστε να ανακόψει το μέγεθος της αναπόφευκτης ήττας του, σύμφωνα με κατ’ ιδίαν εκτιμήσεις των δημοσκόπων.
Ανέτρεξαν προς τούτο σελίδα σελίδα το οικονομικό πρόγραμμα της Ν.Δ., το οποίο έχει και δυνατά και αδύνατα σημεία, όπως όλα τα προεκλογικά προγράμματα κομμάτων, και στάθηκαν στην παράγραφο που αναφέρεται στην πλήρη εφαρμογή της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης ’90-’93, με τις απαιτούμενες προσαρμογές, που έχει κωδικοποιηθεί ως «νόμος Σιούφα». Επειδή, πολλά -λαϊκιστικά- επιχειρήματα θα επιστρατευθούν ακόμα και από σοβαρά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως ο κ. Χριστοδουλάκης, πόσω μάλλον από τους επαγγελματίες του συνδικαλιστικού κατεστημένου, ας δούμε μερικά πραγματικά δεδομένα επί του θέματος.
Οταν ο νόμος πρωτοεφαρμόστηκε, παρά τις κοινωνικές αντιδράσεις, τις οποίες προκάλεσε -όπως άλλωστε κάθε νόμος στην Ελλάδα που επιχειρεί τομές- έδωσε ανάσα ζωής στα καταρρέοντα ασφαλιστικά ταμεία. Είναι, δε, η επίδρασή του εμφανής ακόμα και σήμερα, δέκα χρόνια μετά, ενώ οι τρεις επόμενες κυβερνήσεις A. Παπανδρέου και K. Σημίτη παρέτειναν τη ζωή του νόμου έως το 2007 με επιμέρους ρυθμίσεις, παρόλο που ως αντιπολίτευση έλεγαν ότι θα τον καταργήσουν.
Οι Βρετανοί εκτιμητές που ήλθαν στην Ελλάδα το 2000, με εντολή από την κυβέρνηση Σημίτη, να διερευνήσουν τις αντοχές του ασφαλιστικού συστήματος, είχαν αναφερθεί στον νόμο αυτόν με ιδιαίτερα θετικό τρόπο, χαρακτηρίζοντάς τον ως το βασικότερο μέτρο που έδωσε παράταση ζωής στα ταμεία, τα οποία, όμως, κατά την άποψή τους, χρειάζονταν ήδη τότε μια γερή αναδιάρθρωση, προκειμένου να επιβιώσουν και τα επόμενα 20 χρόνια. H ακυρωθείσα προσπάθεια του τότε υπουργού Εργασίας T. Γιαννίτση, το 2001, να αναμορφώσει το συνταξιοδοτικό, ουσιαστικά χρησιμοποιούσε ως βάση τον νόμο Σιούφα και επιχειρούσε να δώσει λύσεις στα κοινωνικά δεδομένα που απαιτούσαν ρύθμιση. Το σχέδιο νόμου, παρόλο που δημοσιοποιήθηκε, δεν έφθασε ποτέ προς ψήφιση στη Βουλή, καθώς τα πιο αναχρονιστικά στοιχεία του ΠΑΣΟΚ και οι οργανωμένες συντεχνίες προέβαλαν ισχυρή αντίσταση και επιχείρησαν να ρίξουν την κυβέρνηση. O κ. Σημίτης υπέκυψε, ακυρώνοντας όλη την προσπάθεια που ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει «δεύτερο κύμα εκσυγχρονισμού» και λειτουργώντας εις βάρος των συμφερόντων της χώρας. Αλλά το βασικότερο επιχείρημα όσων εντίμως έχουν τη διάθεση να αγγίξουν το βασικό αυτό διαρθρωτικό πρόβλημα είναι οι αντίστοιχες προσπάθειες που γίνονται αυτόν τον καιρό στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες. Στη Γερμανία, η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση Σρέντερ πέρασε διά πυρός και σιδήρου ευρύ πλέγμα μεταρρυθμίσεων, προκειμένου να διασώσει τον βασικό κορμό του κοινωνικού κράτους, στην Ιταλία η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι έκανε και αυτή τις δικές της ανατροπές, ενώ στη Γαλλία έχει ήδη ξεκινήσει κοινωνικός διάλογος, που θα οδηγήσει σε αντίστοιχες ρυθμίσεις.