Γαία πυρί μιχθήτω…

2' 29" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ενα μόνο κρίσιμο θέμα, και αυτό παρεμπιπτόντως και εκ παραδρομής(!), ετέθη, ακριβέστατα πήγε να τεθεί και απεσύρθη πάραυτα, στην κρίση των ψηφοφόρων και του λαού, και αμέσως προσέκρουσε σε ένα από τα πιο ισχυρά και πιο συντηρητικά κατεστημένα της μεταπολιτευτικής περιόδου, που κανείς δεν τολμάει να θίξει! Πήγε να τεθεί το Ασφαλιστικό και αμέσως αντέδρασε η συνασπισμένη ισχύς των συντεχνιών, των διαπλεκομένων MME και του πολιτικού λαϊκισμού.

Δεν χρειαζόταν η… εκ παραδρομής αναφορά στον προ δωδεκαετίας ψηφισθέντα «νόμο Σιούφα» για να πληροφορηθούμε ότι ελλοχεύει ως βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας μας το Ασφαλιστικό. Περισσότερο κατατοπιστική ήταν η «έκθεση Σπράου», οι εργασίες του Πλάτωνα Τήνιου και προπαντός το νομοσχέδιο Γιαννίτση. Οι διαπιστώσεις ήταν ταυτόσημες: ότι το ασφαλιστικό σύστημα με τη σημερινή του μορφή θα καταρρεύσει στα κεφάλια ασφαλισμένων και συνταξιούχων ή θα φτάσουμε στον παραλογισμό η μισή κοινωνία να εργάζεται αποκλειστικά για τη συντήρηση της άλλης μισής και πάντα να μην επαρκεί. Δεν είναι δαιμονολογία. Είναι πρόβλεψη με την ακρίβεια μαθηματικής εξίσωσης.

Ελάχιστα είναι τα σημεία όπου η πολιτική θα μπορούσε να παρέμβει και να αποτρέψει ή έστω να μεταθέσει την καταστροφή. Τα απαριθμούμε: O εξορθολογισμός στην οργάνωση ενός συστήματος με προκλητικές ανισότητες, με «ρετιρέ» προνομιούχων και «κοινωνικούς πόρους» σε βάρος του λαού και άλλα παράδοξα και παράλογα, που όλα μαζί συνθέτουν το συντεχνιακό «κεκτημένο». Το δεύτερο σημείο είναι το ύψος των συντάξεων και το ύψος των δαπανών περίθαλψης (όπου τα πράγματα είναι πλέον ασυγκράτητα) με τάση τα μεγέθη αυτά να προσεγγίσουν την ανταποδοτικότητα των ασφαλιστικών εισφορών. Και τελευταίο σημείο η επέκταση του ορίου συνταξιοδότησης, ώστε να περιορισθεί κάπως ο αριθμός των συνταξιούχων.

Προτείνεται και μια άλλη λύση, ακραιφνώς και φανατικά «αριστερή». H αύξηση των εργοδοτικών εισφορών και η αύξηση της συμμετοχής του κράτους. Και οι δύο αυτές αυξήσεις, η πρώτη άμεσα και η δεύτερη έμμεσα, σημαίνουν αύξηση του γενικού κόστους εργασίας, το οποίο (κάποιος πρέπει να το πει καθαρά και να το αναλύσει) είναι στην Ελλάδα πολύ υψηλό, δυσβάσταχτο, ιδιαίτερα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αλλά αποτρεπτικό για οποιαδήποτε επιχειρηματική δραστηριότητα (αν αυτή η τελευταία μάς ενδιαφέρει κάπως!). Το πιο πιθανό αποτέλεσμα αυτής της «λύσης» είναι η εκτίναξη της ανεργίας σε πρωτόγνωρα ύψη!

Προς αποφυγήν πάσης παρεξηγήσεως υπενθυμίζουμε ότι το κόστος εργασίας είναι συγκριτικό μέγεθος και συναρτάται από την αποδοτικότητα και την ανταγωνιστικότητα μιας οικονομίας. Το περιβάλλον είναι σκληρό και δυσάρεστο και καλό θα ήταν να το ανατρέψουμε, και γαία πυρί μιχθήτω! Οσο, όμως, δεν το ανατρέπουμε και η ανατροπή του δεν διαφαίνεται ούτε καν ως απώτερος σκοπός, οφείλουμε να το λάβουμε υπόψη μας. Δεν μπορούμε να το καταργήσουμε με ανεύθυνες προτάσεις εκτοξευόμενες από τα όρια της πολιτικής εξαφάνισης και της «δογματικής καθαρότητας».

Μέσα από αυτόν τον κυκεώνα των προβλημάτων μάς προέκυψε ξαφνικά και… παρεμπιπτόντως μια μορφή «εθνικής συναίνεσης»! Πλήρης υπεράσπιση των «κεκτημένων», ακόμη και εκείνων που είναι κραυγαλέα παράλογα, άνισα και άδικα! Καμία επέκταση του ορίου συνταξιοδότησης, καμία μείωση των συντάξεων, κανένας περιορισμός στις δαπάνες περίθαλψης και… κατάργηση όλων των διαπιστώσεων και μετρήσεων που οδήγησαν στο «νόμο Σιούφα» και στο νομοσχέδιο Γιαννίτση.

Μπορούμε πραγματικά να αναφωνήσουμε: Γαία πυρί μιχθήτω…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή