T ην «ευρύτερη Αριστερά της συμμετοχής και της ευθύνης», κάλεσε σε συστράτευση με το ΠΑΣΟΚ του Γεωργίου Παπανδρέου, η κυρία Μαρία Δαμανάκη, το μεσημέρι της περασμένης Τρίτης σε άρθρο της στην «Ελευθεροτυπία» και το βράδυ της ίδιας ημέρας στην «Συγκέντρωση Διαλόγου» στο θέατρο «Γκλόρια».
Ο ορισμός της καινούργιας αυτής Αριστεράς, που εφηύρε θα μπορούσε να προσπεραστεί ως μια μέτρια πολιτική ρητορεία που επιχειρεί να δώσει ιδεολογικό υπόβαθρο στα στελέχη του Συνασπισμού που αποφάσισαν να ενταχθούν σε ένα κόμμα εξουσίας.
Επειδή όμως επιχειρείται μια αντιδιαστολή με την Αριστερά της μη συμμετοχής και της ανευθυνότητας, ο νεολογισμός καταντάει προσβλητικός και ελαφρώς ανήθικος.
Είναι σαφές ότι η κυρία Δαμανάκη δεν ενοχλείται από το γεγονός ότι ο νέος ηγέτης υπό τον οποίο καλεί σε συστράτευση, πρώτα εχρίσθη αρχηγός του κόμματος και στη συνέχεια θα εκλεγεί! Μπορεί αυτές οι αυτοκρατορικές διαδικασίες να είναι του γούστου της, προφανώς όμως όποιος αριστερός πολίτης δεν επιθυμεί να συμμετάσχει σε μια τέτοια κωμωδία, δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ανεύθυνος.
Μπορεί η τέως βουλευτής του Συνασπισμού και ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς, να μην ενοχλείται από την «Ντροπή Πάχτα» και όσα η τροπολογία του απλώς υπαινίχθη για τη διαπλοκή και τη διαφθορά της εξουσίας. Προς Θεού, όμως, όποιος αριστερός δεν επιθυμεί να συμμετέχει σ’ αυτήν την τραγωδία δεν είναι ανεύθυνος!
Είναι πολύ πιθανόν να ελπίζει η κυρία Δαμανάκη ότι με τη συμμετοχή της δικής της Αριστεράς θα συντελεστούν στο ΠΑΣΟΚ ορισμένα θαύματα. Μια δοκιμή θα την πείσει. Εν τω μεταξύ, ας μη χαρακτηρίζει ανεύθυνους όσους επιμένουν ότι η Αριστερά είναι πολύτιμη όταν παραμένει το αίσθημα του κόσμου, η συνείδηση της εξουσίας. Οτι υπάρχει για να θυμίζει, να δακρύζει, να θυμώνει, να μάχεται, να ονειρεύεται. Να προκαλεί το ανέφικτο, να προσκαλεί σε μια διαρκή ουτοπία.
Οπως γνωρίζει καλά η κυρία Δαμανάκη, η Αριστερά που έγινε εξουσία έπνιξε με τα ίδια της τα χέρια τα αγνότερα ιδανικά του 20ού αιώνα. Μέχρι να εφευρεθεί λοιπόν ένας καινούργιος τρόπος για έναν καινούργιο κόσμο θα είναι γελοίο, αν όχι εγκληματικό, η Αριστερά να ντυθεί τα ρούχα μιας δανεικής εξουσίας. Μπορεί να το κάνει η Μαρία Δαμανάκη. Ως πρόσωπο. Από την καρδιά μου να της ευχηθώ καλή σταδιοδρομία. Αρκεί να μην επικαλείται μιαν Αριστερά που έτσι κι αλλιώς δεν εκπροσωπεί. Γιατί καταφεύγει σε ένα φτηνό κόλπο που δεν ταιριάζει με την ιστορία της.
Στην εκπομπή του Παύλου Τσίμα στη NET ένας συνταξιούχος του IKA ρώτησε τον κ. Γιώργο Παπανδρέου, με την ελαφρώς ραγισμένη φωνή του, τι σκοπεύει να κάνει με όσους επιχειρούν να ζήσουν με 460 ευρώ το μήνα. O νέος ηγέτης του ΠΑΣΟΚ δεν απάντησε. H Αριστερά που τουλάχιστον εγώ γνωρίζω, κ. Δαμανάκη, που θα έπρεπε να εύχεστε να υπάρχει θα είναι εδώ και τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Εντός ή εκτός Κοινοβουλίου. Και επίμονα θα θυμίζει προς κάθε κατεύθυνση ότι απάντηση ακόμα δεν δόθηκε…