Π ροσπάθησε επί οκτώ χρόνια ο K. Σημίτης να ξεχωρίσει την πρωθυπουργία του και την κυβερνητική ομάδα των «εκσυγχρονιστών» του από το ΠΑΣΟΚ! Το πολιτικά ανορθόδοξο αυτό εγχείρημα απέτυχε φυσιολογικά. Και το μόνο που κατάφερε ο απερχόμενος σήμερα πρωθυπουργός ήταν απλώς να ενισχύσει σημαντικά το τμήμα εκείνο του ΠΑΣΟΚ, που εμφανίστηκε επί των ημερών του ιδιαιτέρως ευλύγιστο απέναντι σε συγκεκριμένες ομάδες οικονομικών συμφερόντων. Δεμένος με αυτό το ΠΑΣΟΚ ο κ. K. Σημίτης οδηγήθηκε στην παραδοχή αποτυχίας, αποσυρόμενος της ηγεσίας του πριν από μια κρισιμότατη εκλογική μάχη.
Σήμερα, για δεύτερη φορά ένας αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ο «υποψήφιος» πρόεδρός του κ. Γ. A. Παπανδρέου, επιχειρεί απεγνωσμένα να πείσει τον ελληνικό λαό ότι ηγείται ενός κόμματος που δεν έχει -και σύντομα δεν θα έχει καμιά- σχέση με το… κόμμα του! Και ακόμη περισσότερο, ο κ. Παπανδρέου ζητεί από το εκλογικό σώμα να εμπιστευθεί και προσεχώς για τη διακυβέρνηση της χώρας αυτό το κόμμα που ακόμη δεν υφίσταται!
Το 1996 οι καταχωρισμένοι ως «παπανδρεϊκοί» στο ΠΑΣΟΚ παραμερίστηκαν από τους «εκσυγχρονιστές» και οι τελευταίοι ανέλαβαν να κάνουν μέσα στο κόμμα αυτό που έκαναν οι παραμερισθέντες. Τώρα, έτος 2004, οργανώνεται ο παραμερισμός των «εκσυγχρονιστών» της οκταετίας, προκειμένου να ελέγξουν το ΠΑΣΟΚ οι κατασκευαστές ενός «δεύτερου κύματος παπανδρεϊσμού». Τα πάντα για τη διατήρηση της εξουσίας.
Το 1996 ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας και ένα κουρασμένο από τον «παπανδρεϊσμό» ΠΑΣΟΚ έφεραν στην εξουσία τον κ. K. Σημίτη με την ελπίδα ότι το κόμμα αυτό θα ήταν σε θέση να ανανεωθεί και να εκσυγχρονιστεί κατά τρόπο ουσιαστικό. O νέος αρχηγός «απάντησε» σε αυτά, κατά τον τρόπο που όλοι πλέον σήμερα γνωρίζουν στην Ελλάδα.
Το 2004, ο κ. Γ. A. Παπανδρέου, συμμέτοχος στην αποτυχία του λεγόμενου «εκσυγχρονιστικού μπλοκ», μηδέποτε ενοχληθείς από το ύφος και το ήθος εξουσίας του «σημιτικού» ΠΑΣΟΚ, προσπαθεί με απίθανες όσο και πρόχειρες ρητορικές ακροβασίες να αξιοποιήσει εκλογικά τη βαθιά απογοήτευση ενός σημαντικού τμήματος της κοινωνίας. Και κάνει ό,τι το δυνατόν για να ξεκινήσει ηγετική σταδιοδρομία ως αθώο «νέο» πρόσωπο στην πολιτική σκηνή, ως εξολοθρευτής του «σημιτισμού» μέσα στο κόμμα και ως όχι ιδιαίτερα σχετικός πλέον με το γνωστό στους Ελληνες ΠΑΣΟΚ.
Με αυτά, το μόνο που κάνει ο κ. Παπανδρέου είναι να προσβάλλει τη νοημοσύνη των πολιτών, τους οποίους υποτίθεται ότι επιθυμεί να επηρεάσει υπέρ αυτού.