Το 3ήμερο της «αποθεώσεως» του κ. Γιώργου Παπανδρέου από το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και με το «λαϊκό δημοψήφισμα» της εκλογής του, είχε φυσικά προετοιμασθεί προ εβδομάδων ως η κορύφωση του «ιστορικού γεγονότος» της αλλαγής ηγεσίας στο κυβερνών κόμμα. Και είχε ως βασικό στόχο να επανασυσπειρώσει τους διαρρέοντας προς πάσα κατεύθυνση ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, να μεταβάλει την απογοήτευση και τη δυσφορία τους, σε εμπιστοσύνη και ελπίδα. Δηλαδή, αυτή η «παράσταση» οργανώθηκε και παίχθηκε για τη μερίδα εκείνη των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, η οποία, με κριτήρια καθαρώς πολιτικά και ανιδιοτελή, είχε αποφασίσει να άρει την εμπιστοσύνη της από το κόμμα αυτό στις 7 Μαρτίου. Οι λόγοι αυτής της μεταστροφής ήταν προφανείς: α) H συγκεκριμένη μερίδα των ψηφοφόρων δεν επιθυμούσε να στηρίζει ένα κόμμα που είχε διαβρωθεί και ήταν σε σωρεία περιπτώσεων υπόλογο για διαφθορά. β) Ηταν απηλλαγμένη οποιασδήποτε πελατειακής σχέσεως ή εξαρτήσεως από τον φορέα της εξουσίας. γ) Διεπίστωσε ότι οι προ 8ετίας διακηρύξεις του κ. Σημίτη περί εκσυγχρονισμού όχι μόνον δεν πραγματώθηκαν, αλλά ότι ο δημόσιος βίος της χώρας, υπαιτιότητι των κυβερνήσεών του, άρχισε να επιστρέφει σε αντιλήψεις, μεθόδους και πρακτικές του νοσηρού παρελθόντος. δ) Εκρινε ότι η πολιτική προσήλωση και ο φανατισμός στο κυβερνών κόμμα είχαν ως πυρήνα μόνον τον διαπλεκόμενο με το κράτος κομματικό μηχανισμό και ως υπόβαθρο την αγωνία της στρατιάς των κρατικοδίαιτων στελεχών στο ενδεχόμενο απογαλακτίσεώς της από τους μαστούς του Δημοσίου.
Με βάση τα παραπάνω δεδομένα, η μερίδα αυτή των πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν είχε κανένα λόγο να διακατέχεται ή -έστω- να ανέχεται την καθεστωτική αντίληψη των επί μια 20ετία κυβερνώντων, αλλά και αποφάσισε, με την αλλαγή της εκλογικής της βουλήσεως, να πρωτοστατήσει για την ανατροπή τους. H αιφνίδια απόσυρση του κ. Κώστα Σημίτη και κυρίως η εικόνα του «μεταλλαγμένου» ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, η οποία προσδίδεται στον κ. Γιώργο Παπανδρέου, επικυρώνει ως πραγματικές καταστάσεις όλα τα προαναφερθέντα αίτια, που είχαν προδικάσει την ήττα του κυβερνώντος κόμματος στις επικείμενες εκλογές. Με το ίδιο σκεπτικό, ο κ. Γιώργος Παπανδρέου εμφανίζεται στον ρόλο του ανατροπέα της καθεστωτικής αντιλήψεως του ΠΑΣΟΚ, του προτιθεμένου να αποκόψει τους διαπλεκόμενους με τη διαφθορά ιστούς του, του ικανού να διαχωρίσει το κόμμα του από το κράτος, του αποφασισμένου να καταργήσει τα -μερίμνη των κρατικών ταμείων- συντροφικά προνόμια κ.λπ. κ.λπ. Βάσει, τέλος, όλων αυτών των δεδομένων υποτίθεται ότι κατά το τελευταίο τριήμερο αναδείχθηκε ένας άφθαρτος, εξυγιαντής και λαοπρόβλητος ηγέτης, ο οποίος, επιτέλους, «αφουγκράσθηκε» το… εκκωφαντικό αίτημα του λαού για ρήξεις, ανατροπές και πραγματική αλλαγή. Με τη διαφορά ότι η διαδικασία αυτή θα συντελεσθεί εσωκομματικώς και κατά τρόπο ανώδυνο, ανεπαίσχυντο και ειρηνικό. Αλλωστε, αφού το ΠΑΣΟΚ, με τη συμμετοχική δημοκρατία θα ταυτιστεί εφεξής με το λαϊκό συμφέρον, η αλλαγή μπορεί να γίνει στο κόμμα, από το κόμμα και για το κόμμα…
Κατά τ’ άλλα ήταν πραγματικά εντυπωσιακό το θέαμα των 4.500 συνέδρων να αποθεώνουν τον νέο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ. Οι πηγαίες εκδηλώσεις και η φρενίτιδα του ενθουσιασμού σε τίποτε δεν θύμιζε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συνέδρων μπορεί να θίγεται άμεσα από τις διακηρύξεις του κ. Γιώργου Παπανδρέου για τον διαχωρισμό του κόμματος από το κράτος, για την απαλλαγή του Δημοσίου από τους «καρεκλοκένταυρους συντρόφους», για την αποκοπή των βλαστών της διαπλοκής, για την πάταξη της διαφθοράς. Δεν υπήρχε καν η σκιά της απειλής που είχε εκτοξεύσει στο προηγούμενο κομματικό συνέδριο ο αείμνηστος Ευάγγελος Γιαννόπουλος, ότι οι μισοί από τους συνέδρους μπορεί να βρεθούν στη φυλακή, αν υπάρξει κυβερνητική αλλαγή. Διαδήλωναν όλοι την άδολη χαρά τους και την αμέριστη εμπιστοσύνη τους στην κυβερνητική αλλαγή που επαγγέλλεται ο κ. Γ. Παπανδρέου. O ίδιος, άλλωστε, είχε δηλώσει προ ημερών: «Αν κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ ενοχλούνται από τη βαθιά αλλαγή και την ανατροπή κατεστημένων ευνοιών και προνομίων, τους απαντώ και τους καλώ να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους». Διαπιστώνεται, λοιπόν, ότι το κέλευσμα του νέου αρχηγού είχε άμεση και καθολική απήχηση. Σύμπας ο πληθυσμός των κρατικοδίαιτων στελεχών, πραγματοποιώντας μια πρωτοφανή υπέρβαση, αποποιείται κάθε ανόμου ή προνομιακής απολαβής ως «νομεύς» της εξουσίας, δεχόμενος, εφεξής, να υπηρετήσει τον τόπο και τον ελληνικό λαό κατά τρόπο ανιδιοτελή, ανυστερόβουλο και αναμάρτητο…
Αναμφίβολα, η τριήμερη κομματική παράσταση που ολοκληρώνεται σήμερα ήταν ενδιαφέρουσα. Εκείνο που απομένει να διαπιστωθεί είναι αν και κατά πόσον οι θεατές, στους οποίους απευθύνθηκε, θεωρούν πράγματι αληθοφανές το σενάριο, αξιόπιστο τον ρόλο του νέου πρωταγωνιστή, ειλικρινή την ερμηνεία μεταμελείας και αυταπαρνήσεως των κομπάρσων και, τέλος, απολύτως εξαγνισμένο και φερέγγυο ολόκληρο τον θίασο. Αυτό, όμως, θα το μάθουμε μετά τέσσερις Κυριακές, που θα κριθεί όχι τόσο η αξιοπιστία του ΠΑΣΟΚ, αλλά πρωτίστως η ύπαρξη και η ευπιστία μιας νεοφανούς κατηγορίας, κατ’ εξακολούθησιν ή καθ’ έξιν, εξαπατουμένων ψηφοφόρων…