Ομόφωνα και διά βοής!

2' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αυτό που είδαμε την Παρασκευή στο «Σπίτι της Αρσης Βαρών» στη Νίκαια δεν ήταν, βέβαια, συνέδριο ούτε κόμματος ούτε εξωραϊστικού συλλόγου. Συνέδρια συγκαλούσε και ο μακαρίτης Τσαουσέσκου. Και άλλοι… λαοπρόβλητοι δικτάτορες είχαν επίσης τη συνήθεια να καταφεύγουν συχνά… στον λαό, σε καθεστώτα πλήρους κατάλυσης των πολιτικών ελευθεριών. Και ο Στάλιν συγκαλούσε τακτικά συνέδρια του κόμματος, μερικά από τα οποία έμειναν στην ιστορία ως σταθμοί στην ακάθεκτη πορεία του προς το γνωστό απολυταρχικό καθεστώς.

Οι συνθήκες ευτυχώς σήμερα και στη χώρα μας είναι εντελώς διαφορετικές, ώστε τα κοινά σημεία του εκτάκτου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ προς τα διαβόητα εκείνα συνέδρια να υποδηλώνουν περισσότερο την κωμική σχέση κακέκτυπου προς πρωτότυπο, παρά την αναβίωση της απειλής και του εφιάλτη. Υπάρχουν όμως κοινά σημεία και επισημαίνουμε ποια:

Δεν υπήρξε καμιά τεκμηριωμένη εισήγηση ούτε φυσικά αντεισήγηση ως προς τον ένα από τους δύο σκοπούς για τους οποίους συνεκλήθη το έκτακτο συνέδριο: την τροποποίηση άρθρων του καταστατικού. Στο σημείο αυτό δεν βρίσκουμε προηγούμενο ούτε στα συνέδρια του Τσαουσέσκου και του Στάλιν, όπου για κάθε απόφαση υπήρχε τουλάχιστον τεκμηριωμένη εισήγηση.

Στο δεύτερο και σημαντικότερο θέμα της ανάδειξης υποψηφίου προέδρου τα πράγματα εξελίχθηκαν ακόμη περισσότερο αντιδημοκρατικά. Οχι μόνο δεν υπήρξε καμιά εισήγηση που να εξηγεί για ποιους λόγους το συνέδριο καλείται να στηρίξει την υποψηφιότητα του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά δεν υπήρξε και δεύτερη υποψηφιότητα, ώστε οι σύνεδροι να κάνουν την επιλογή.

Είναι υποκριτικός ο ισχυρισμός ότι κανένας δεν εμπόδισε οποιονδήποτε να υποβάλει υποψηφιότητα. Το ίδιο ακριβώς θα ισχυριζόταν ο Τσαουσέσκου και ο Στάλιν. Από χρόνια είναι γνωστές και απροκάλυπτες οι φιλοδοξίες στελεχών του ΠΑΣΟΚ να αναλάβουν την ηγεσία του κόμματος. Το ότι οι φιλοδοξίες αυτές συνετρίβησαν σε μια… «πορεία προς τη βάση» σημαίνει ότι η εσωκομματική τουλάχιστον δημοκρατία που ευαγγελίζεται ο Γιώργος Παπανδρέου, ούτε «συμμετοχική» είναι ούτε καν δημοκρατία. Την άλλη δημοκρατία, ευτυχώς είμαστε ακόμη σε θέση να την υπερασπίσουμε και η πρώτη μάχη θα δοθεί στις 7 Μαρτίου.

Το έκτακτο «συνέδριο» άκουσε τους τρεις διατεταγμένους ομιλητές, δεν συζήτησε απολύτως τίποτα, δεν διατυπώθηκε καμιά αντίρρηση (σ’ ένα κόμμα που όλοι ξέρουμε ότι βράζει), χειροκρότησε τον καθένα κατά το ποσοστό που του ανήκει (ακριβοδίκαια!) και μη έχοντας τι άλλο να κάνει, έλαβε αποφάσεις ομόφωνα και διά βοής και… διελύθη ησύχως. H «φιέστα» θα ολοκληρωθεί την Κυριακή με την εκλογή του νέου «αρχηγού» από τη «βάση» και τους «φίλους» στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας αυτήν τη φορά. Είναι το πρώτο δείγμα «ανοιχτής συμμετοχικής» και ό,τι άλλο θα μπορούσε κανείς να προσθέσει… δημοκρατίας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή