Τρία καίρια ερωτήματα

2' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σίγουρα δεν κινδυνεύει η Δημοκρατία με τη μονοπρόσωπη και δημοψηφισματική εκλογή του κ. Γιώργου Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. O νέος αρχηγός του κυβερνώντος -για άλλες 25 ημέρες- κόμματος, ευτυχώς δεν διακατέχεται από αυταρχικές βλέψεις. Κάθε άλλο παρά έδωσε, έως τώρα, δείγματα αυτεξουσιότητος, τόλμης και δυναμισμού ενός επαναστάτη. Γενικά, δεν θεωρείται κατάλληλος ή ικανός να συνεγείρει και να συμπαρασύρει τα πλήθη σε αποκοτιές. Ολοι οι Ελληνες συμφωνούν ότι πρόκειται περί ενός συμπαθούς, μετριοπαθούς και καλοπροαίρετου πολιτικού, ο οποίος εκ χαρακτήρος προτιμά να συμφωνεί παρά να διαφωνεί. Κυρίως να συμβαδίζει και όχι να πρωτοπορεί. Περισσότερο να υπακούει και λιγότερο να δίδει εντολές. Αυτή είναι η εικόνα που έχει διαμορφώσει ο ίδιος από το 1981, που εκλέγεται συνεχώς βουλευτής και κυρίως κατά την εξ ίσου μακρά υπουργική του θητεία, από το 1985 έως σήμερα, σε τρεις ζωτικούς τομείς της κυβερνητικής δραστηριότητος. (Πολιτισμός, Παιδεία, Εξωτερικές σχέσεις)

Ωστόσο όλα τα παραπάνω ανώδυνα, ήπια και εν πολλοίς θετικά χαρακτηριστικά του κ. Γιώργου Παπανδρέου, είναι εκείνα που προκαλούν ερωτηματικά και ανησυχίες. Διότι υφίσταται μια κραυγαλέα αντινομία μεταξύ των πολιτικών χαρακτηριστικών του νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ και του ρόλου, τον οποίο ο ίδιος ανέλαβε ή -έστω- εδέχθη να επωμισθεί. Διακηρύσσει, συγκεκριμένα, ρήξεις, τομές και ανατροπές, οι οποίες, υποτίθεται, ότι έχουν ως στόχο τη μέχρι σήμερα πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, το οικείο κομματικό κατεστημένο, τα συντροφικά συμφέροντα, τη διαπλεκόμενη διαφθορά…

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλες οι παραπάνω επαγγελίες αποτελούσαν και αποτελούν επιτακτικά αιτήματα του ελληνικού λαού, ο οποίος θεωρεί στο σύνολό του υπεύθυνο για τα συναφή προβλήματα το κυβερνών κόμμα. (Χαρακτηριστικό είναι ότι σε προχθεσινή δημοσκόπηση το 70% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ απαιτεί από τον κ. Παπανδρέου να απομακρύνει «όλα ή τα περισσότερα» από τα πρωτοκλασάτα στελέχη που διαχειρίσθηκαν τα τελευταία 20 χρόνια την εξουσία). Συγχρόνως, όμως, πρέπει να επισημανθεί ότι με τον τρόπο εκλογής του κ. Παπανδρέου, στην ουσία καταργήθηκαν όλα τα συλλογικά όργανα του ΠΑΣΟΚ (Συνέδριο, Κεντρική Επιτροπή, Εκτελεστικό Γραφείο, Κοινοβουλευτική Ομάδα). Δηλαδή ο κ. Γ. Παπανδρέου καλείται να διαχειρισθεί την «του ενός ανδρός αρχή», αφού -τουλάχιστον έως τη διεξαγωγή των εκλογών- δεν υπάρχει θεσμικό κομματικό όργανο, στο οποίο έχει την υποχρέωση να αναφέρεται, να συμβουλεύεται, να λογοδοτεί.

Ανακύπτουν, λοιπόν, τρία καίρια ερωτήματα: Με ποιους ο κ. Παπανδρέου θα πραγματοποιήσει τις εσωκομματικές -κυρίως- ρήξεις, τομές και ανατροπές; Ποια είναι η πολιτική και η κομματική κάλυψη που διαθέτει; Και πάνω απ’ όλα? ποιοι συνέλαβαν και διαμόρφωσαν τον ρόλο του ανατροπέα, του εξυγιαντού και του αναμορφωτού, στον οποίο ο ίδιος προσπαθεί -φιλοτίμως μεν ανεπιτυχώς δε- να ανταποκριθεί; Μπορεί τα συλλογικά όργανα του ΠΑΣΟΚ να θεωρούνται από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού υπεύθυνα και υπόλογα για τα αρνητικά ή αμαρτωλά πεπραγμένα των κυβερνήσεων Σημίτη. Ωστόσο τα όργανα αυτά είναι γνωστά, θεσμικά και ελεγκτέα. Αλίμονο, για όλους μας, αν έχουν ήδη υποκατασταθεί από άγνωστα, αδίστακτα και ανεξέλεγκτα κέντρα αποφάσεων…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή