Ανεμοδεικτης

6' 35" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Θα ‘λεγε κανείς πως η χθεσινή Αθήνα, το Λεκανοπέδιο ολόκληρο δηλαδή, αλλά κυρίως η πόλη, ακόμη και το κέντρο-κέντρο της, ήταν κάτι… «πρωτόγνωρο» (για να είμαστε κι εμείς… εναρμονισμένοι με τις «τάσεις» της εποχής και «πολιτικά ορθοί»!), αφού «αποκλεισμένοι» και στην… Πατησίων, όσο και να το πεις δεν είναι κάτι συνηθισμένο… Αν, όμως, πίσω από την πρώτη έκπληξη και τις συνήθεις αναφωνήσεις πολιτών και τηλεσχολιαστών πως «τέτοιο θέαμα, δεν το ‘χουμε ξαναδεί όσα χρόνια ζούμε στην πόλη!», θελήσει κανείς να ανατρέξει στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, στα δύο-τρία τελευταία χρόνια, θα θυμηθεί πως ανάλογα «ακραία» καιρικά φαινόμενα μάς έχουν ξαφνιάσει αρκετές φορές – απλώς… έχουμε μείνει στη γενική εντύπωση της «ήπιας» Αθήνας, με το «εύκρατο κλίμα» (που μαθαίναμε και στο σχολειό!), κάθε φορά το στρωμένο χιόνι και τους πάγους στην άσφαλτο και τα μπαλκόνια το θεωρούμε «εξαίρεση» και… δεν λέμε να αποδεχθούμε πως… «άλλαξαν οι καιροί»!

Κι από ό,τι λένε οι μετεωρολόγοι, τα χρόνια που έρχονται θα χαρακτηρίζονται περισσότερο από διαμετρικά αντίθετες καιρικές συνθήκες – από τους καύσωνες και τις φοβερές ανομβρίες, τις καταρρακτώδεις βροχές και την «πολική» παγωνιά, με χιόνια ακόμη και σε περιοχές που πολύ σπάνια (και πάντως όχι σε τέτοια έκταση…) «άσπριζαν». Με τον… καιρό, δεν μπορεί, βεβαίως, να τα βάλεις – απλώς τον σέβεσαι και φροντίζεις να είσαι κατά το δυνατόν προετοιμασμένος για τα «σκέρτσα» του. Και το λέμε αυτό, γιατί αν μέχρι πριν από 10-20 χρόνια δεν θα ‘χε κανένα απολύτως λόγο η Αθήνα (οι πάσης φύσεως αρχές της και οι διάφοροι «συναρμόδιοι», δηλαδή) να είναι εφοδιασμένη με… εκχιονιστήρες, «αλατιέρες», εκπαιδευμένα συνεργεία για το άνοιγμα δρόμων, παράδρομων ακόμη και πεζοδρομίων, σήμερα (και ακόμη πιο έντονα «αύριο») τέτοιου είδους «εξοπλισμοί», είναι απαραίτητοι και εκ των ων ουκ άνευ. Οπως άλλωστε και γενικότερα ο κρατικός μηχανισμός, θα πρέπει να αποκτά εξοπλισμούς, ειδικό προσωπικό και υποδομές για την αντιμετώπιση σε ολόκληρη την Ελλάδα «άγριων χειμώνων»…

Μέχρι πριν από 10 χρόνια, ακόμη, στις σπάνιες φορές που η Ελλάδα «κοβόταν στα δύο» (κι όχι σε συνηθισμένες σε βαρυχειμωνιές περιοχές, όπως η B. Ελλάδα και η Ηπειρος…) ακόμη και σε μέρη που ποτέ δεν «έκλειναν» από τα χιόνια, η συνήθης (και λογική…) απάντηση των αρμοδίων του κράτους, ήταν πως «τέτοια φαινόμενα, έχουμε μια φορά κάθε… μισό αιώνα και είναι ασύμφορο η πολιτεία να έχει προμηθευθεί (και να μην τον χρησιμοποιεί, με αποτέλεσμα να… σκουριάζει και να απαξιώνεται) με τον απαραίτητο εξοπλισμό, που έχουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες, στις οποίες όμως τέτοια καιρικά φαινόμενα είναι τακτικότατα κάθε χρόνο και άρα η κατάλληλη υποδομή του κράτους είναι ζωτική για να μην παραλύει η χώρα…

Εκ των πραγμάτων κι έτσι όπως άλλαξαν οι συνθήκες, απαιτείται ο επανασχεδιασμός εκ βάθρων των μηχανισμών εξασφάλισης της απρόσκοπτης λειτουργίας της χώρας – και η αλήθεια είναι ότι γίνονται κινήσεις προς την κατεύθυνση αυτή, έστω με τους… συνήθεις ράθυμους νεοελληνικούς ρυθμούς. Απορίες, όμως, προκαλεί ο βαθμός οργάνωσης, πρόβλεψης και προετοιμασίας αντιμετώπισης καταστάσεων που πια δεν είναι «έκτακτες», νέων υπηρεσιών και οργανισμών, όπως λ.χ. (δεν είναι «κρατικός», αλλά… σε λίγο τίποτε στην Ελλάδα δεν θα ‘χει μείνει κρατικό!) της «Αττικής Οδού», που διαχειρίζεται ένα από τα πλέον σύγχρονα και ομολογουμένως άψογα έργα που έχουν γίνει στη χώρα…

Η «Αττική», δρόμος «κλειστός», κατασκευασμένος για να ικανοποιεί μεγάλους «φόρτους» και με τις πλέον σύγχρονες μεθόδους, είναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ, ακόμη και σε σφοδρές κακοκαιρίες και χιονοπτώσεις (που, πάντως, δεν θυμίζουν… Βόρειο Καναδά!) σαν τη χθεσινή να παύει να λειτουργεί και να παγιδεύονται σε αυτόν δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες αυτοκίνητα! H εταιρεία που τον διαχειρίζεται (και οικονομικά τον εκμεταλλεύεται!), θα μπορούσε κάλλιστα να έχει εφοδιαστεί με κάμποσους (όχι πολλούς – δεν είναι δα τόσο μεγάλο το συνολικό μήκος της οδού!) εκχιονιστήρες και «αλατιέρες», ώστε να εξασφαλίζει την αδιάκοπη και συνεχή ροή των οχημάτων!

Και οι «επίμαχοι» δήμοι ή έστω οι νομαρχίες που τους «καλύπτουν», όφειλαν να έχουν προβλέψει να υπάρχει ανάλογος εξοπλισμός και σε αυτούς, χωρίς την ανάγκη να καταφεύγουν να… ενοικιάζουν «γκρέιντερ» και απλές μπουλντόζες, ή σε εκκλήσεις «συνδρομής» προς διάφορες τεχνικές εταιρείες, για να διασφαλίσουν πως οι βασικές τουλάχιστον οδικές αρτηρίες, αυτές τις οποίες κινούνται τα μέσα μαζικής μεταφοράς, θα μένουν ανοικτές για να εξυπηρετούν τον κόσμο! Και ακόμη, πώς δικαιολογείται η διακοπή της λειτουργίας του «ηλεκτρικού», όταν είναι τοις πάσι γνωστόν ότι σε περιπτώσεις σφοδρών χιονοπτώσεων (δεν μιλάμε, βεβαίως, για πραγματικά «ακραίες» συνθήκες, με στρωμένο χιόνι ύψους άνω του 1,5 μέτρου!) τα μόνα «μέσα» που μπορούν να κινούνται χωρίς προβλήματα, είναι αυτά της «σταθερής τροχιάς».

Αυτά από πλευράς κράτους και υπευθύνων οργανισμών που διαχειρίζονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο την «καθημερινότητά» μας – υπάρχει, όμως, και η… άλλη πλευρά, αυτή των πολιτών, που και αυτή επιμένει να αντιδρά και να λειτουργεί ανεύθυνα, ανώριμα, ακατανόητα! «Ουρλιάζουν» ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, πως η κυκλοφορία σε κάποιους δρόμους, τοπικούς και «εθνικούς»,γίνεται μόνο με αντιολισθητικές αλυσίδες, και πως οι οδηγοί πρέπει να αποφεύγουν να κινούνται χωρίς αυτές, όπως ειδοποιούν οι αρχές – και όμως: ο καθένας μας, παίρνει το αυτοκίνητό του (για… «χάζι», τις περισσότερες φορές!) και ξεκινάει γι’ αυτές ακριβώς τις διαδρομές, είτε γιατί (Νεοέλληνες, γαρ!) πιστεύει πως «έλα μωρέ, εγώ θα τα καταφέρω!», είτε γιατί ποντάρει πως «μέχρι να φθάσει, ο δρόμος θα έχει καθαρίσει – τι διάολο… τι κάνουν οι αρμόδιοι»!

Αποτέλεσμα; Το… γενικό μπάχαλο και ένα απερίγραπτο κομφούζιο! Αλλοι καταφέρνουν και περνάνε τα «μπλόκα» της Τροχαίας και λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα… «κολλάνε» και κλείνουν τον δρόμο (εμποδίζοντας την κίνηση ακόμη και στα αυτοκίνητα που έχουν «φορέσει» αλυσίδες και θα μπορούσαν να κινηθούν!), οι περισσότεροι «μένουν» και δεν μπορούν να πάνε ούτε μπρος ούτε πίσω εκεί που έχουν στηθεί «μπλόκα», με συνακόλουθο να παρατηρούνται τρομακτικά «μποτιλιαρίσματα» – και το «αστείο»; «Μετά», όλοι οι «εξυπνάκηδες», τα… βάζουμε με τις αρχές που δεν φρόντισαν να πάρουν μέτρα!

«Τime past and time present…»

Δεν βαριέστε, «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν…»! Και δεν μιλάμε για χρονικές αποστάσεις κάποιων ετών ή έστω δεκαετιών, αλλά για… 20 αιώνες πίσω!

Παρουσιάστηκε προχθές και προλάβαμε να ξεφυλλίσουμε (σας συνιστούμε να το αγοράσετε – είναι ένα έξοχο και πολύ… διδακτικό πόνημα!) το «Εγχειρίδιο Προεκλογικής Εκστρατείας» (εκδόσεις Πατάκη), μια έξοχη μετάφραση (με σχόλια, παρατηρήσεις, ιστορικό «περίγραμμα» κλ.π.) του λατινικού «Commentariolum Petitions» μιας επιστολής του Κουίντο Τούλιο Κικέρωνα, στον αδελφό του Μάρκο Τούλιο Κικέρωνα (τον γνωστό Κικέρωνα), όταν ο τελευταίος αποφάσισε να κατέβει στην πολιτική και να διεκδικήσει τα ύπατα αξιώματα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Ο Κουίντο υπηρέτησε τον αδελφό του ως επικεφαλής του «πολιτικού του γραφείου» που θα λέγαμε σήμερα και ως «επικοινωνιολόγος» του! Και στην επιστολή του, προσπαθεί να εξηγήσει στον Κικέρωνα τι είναι το εκλογικό σώμα, πώς το προσεγγίζεις, πώς το… δελεάζεις, πώς αντιπαρατίθεσαι με τον αντίπαλο και πώς… προσεγγίζεις τους υποστηρικτές (απλούς πολίτες αλλά και «ισχυρούς» της εξουσίας και της οικονομικής ισχύος – τα… «διαπλεκόμενα», στο καθ’ ημάς)! Ολο το έργο, είναι μια… συγκλονιστική πραγματεία, που κάλλιστα θα μπορούσαν να την εκμεταλλευθούν και ν’ ακολουθήσουν τα διδάγματά της, και οι… σημερινοί πολιτικοί (ιδίως στην Ελλάδα!) που αυτές τις ημέρες αποζητούν την ψήφο μας – γι’ αυτό ίσως και η μεταφράστρια του έργου που επιμελήθηκε και τα σχόλια και τις παρατηρήσεις, η κ. Αθηνά Δημοπούλου – Πηλιούνη (διδάκτωρ Ρωμαϊκού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Paris II) που διδάσκει στη Νομική Σχολή στην Αθήνα Ιστορία του Δικαίου και Ρωμαϊκό, θέλησε να συμπέσει η έκδοση με… την προεκλογική περίοδο!

Πώς να πλησιάσεις τη νεολαία, πώς να μιλάς και να «κινείσαι», τι μεγάλη σημασία έχει (τότε, πριν από 2.000 χρόνια!) να κατάγεσαι από… «πολιτικό τζάκι», πόσο άρρηκτα συνδεδεμένα είναι η πολιτική και το χρήμα, πώς πρέπει να προσεγγίζει κανείς τα… «μεγάλα συμφέροντα» (ειδικά αναφέρονται οι ανάδοχοι δημοσίων έργων!) που επηρεάζουν πολιτικούς και υπαγορεύουν πολιτικές αποφάσεις! Την αξία του… ρουσφετιού, αλλά και την εξασφάλιση πόρων για «τις πολυέξοδες προεκλογικές περιόδους», πώς να προφυλάσσεται ο πολιτικός, για ν’ αποφεύγει τη (σύλληψη!) για διαφθορά, ακόμη και το πώς… να φροντίζει ο πολιτικός για τον προσωπικό πλουτισμό του από την πολιτική ενασχόληση – χωρίς όμως να ξεχνά την επίλυση των προβλμάτων της… «καθημερινότητας» του Ρωμαίου πολίτη!

Ο Tempora, o Mores, που είπε και ο Κικέρων – μόνο που «οι χρόνοι» πέρασαν, αλλά τα «ήθη» παραμένουν τα ίδια!

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή