Μπέσα: λόγος τιμής που δίνεται αμοιβαία για βεβαίωση φιλίας, συνεργασίας, έτσι μπεσαλής είναι ο άνθρωπος που μπορεί να τον εμπιστευτεί κανείς, ο ευθύς, ο έντιμος.
Συνεπής: αυτός που συμφωνεί με τον εαυτό του και τις εκδηλώσεις του, που τηρεί τις υποσχέσεις και τον λόγο του.
Καιροσκόπος: αυτός που εκμεταλλεύεται την ευκαιρία που του παρουσιάζεται και προωθεί τα συμφέροντά του δίχως ηθικούς φραγμούς, αλλιώς και οπορτουνιστής. (έλα μωρέ, ποιος θυμάται τώρα όσα έλεγα χρόνια πριν;)
Χαμαιλέοντας: ερπετό που αλλάζει χρώμα ανάλογα με το περιβάλλον που βρίσκεται, και μεταφορικά άτομο που αλλάζει φρονήματα ανάλογα με τα εκάστοτε συμφέροντά του
Μετεγγραφή: το να εγγράφεται κανείς κάπου, αφού προηγουμένως διαγράφηκε από κάπου αλλού.
Ψηφίζω: δηλώνω με την ψήφο μου προτίμηση για πρόσωπο ή ομάδα κατά τη διαδικασία εκλογής.
Πλούσιο πολύ το προεκλογικό γλωσσάρι των ημερών, ακόμα πιο καταιγιστικές οι εξελίξεις, τα απρόοπτα, οι γάμοι και οι αρραβώνες πολιτικών ανδρών και γυναικών με κόμματα που κάποτε αποτελούσαν κόκκινο πανί για αυτούς τους ίδιους.
Χρήσιμα μαθήματα αποτελούν για εμάς, τους πολλούς «ανώνυμους» ψηφοφόρους τα γεγονότα που παρελαύνουν μπροστά μας, κι όσοι κορδώνονται με τα λεγόμενά τους μπας και αιτιολογήσουν πειστικά την αλλαγή πορείας.
Πασόκοι που ανακάλυψαν πόσο τους παν τα μπλε, Νεοδημοκράτες που πρασίνισαν για να μη χαθούν από την πολιτική παλέτα και πρώην κομμουνιστές που «εμήδισαν» ανοίγοντας την αγκαλιά στις σειρήνες του μεγαλοκομματισμού.
Οι άνθρωποι αλλάζουν, οι καιροί τρέχουν, όλοι (πλην ασκητών) βάζουν νερό στο κρασί τους, οι μπαμπούλες του παρελθόντος έγιναν συγκάτοικοι, φίλοι παλιοί για πάντα φύγαν, οι συμβιβασμοί και οι υπαναχωρήσεις είναι μέσα στο παιχνίδι. Ανθρώπινο και αναμενόμενο. H κωμωδία ξεκινά όταν προσπαθείς να πείσεις πως συνεχίζεις με το κεφάλι ψηλά, κρατώντας δύο (κάποιοι και τρία) καρπούζια στην ίδια μασχάλη. H κωμωδία συνεχίζεται όταν ο εγωισμός και το ένστικτο της πολιτικής επιβίωσης δεν σε αφήνουν να φωνάξεις ένα απλό, καθάριο «συγγνώμη». Συγγνώμη ρε παιδιά (ψηφοφόροι) αλλού βρισκόμουν και άλλα ήθελα, έπεσαν έξω τα πιστεύω μου, αυτούς που έβριζα κατά βάθος εκτιμούσα, κι αυτούς με τους οποίους συμπορευόμουν κατά βάθος σιχαινόμουν. Ετσι απλά, σταράτα. Ουδείς όμως από αυτούς που άλλαξαν στρατόπεδο δεν ακυρώνει την προηγούμενη εικόνα του, όλοι προσπάθησαν να ενώσουν το πολιτικό παρελθόν τους με τα νέα οράματά τους, ισορροπώντας με λεξιπαίγνια πάνω σε τεντωμένο σχοινί, βέβαιοι ότι ο ψηφοφόροι πάσχουν από επιδημία αμνησίας. Οταν ένας ποδοσφαιριστής άλλαζε ομάδα για τη χαρά του χρήματος, η δήλωση- κλισέ ήταν: από μικρό παιδί ονειρευόμουν να παίξω στη νέα μου ομάδα. Ουδείς τον πίστευε, οι παλιοί οπαδοί τον γιουχάιζαν και οι νέοι περίμεναν στη γωνιά το πρώτο στραβοπάτημά του.