«Επικοινωνιακά» ήταν… ό,τι έπρεπε αυτή η ξαφνική(;) σφοδρότατη κακοκαιρία που έπληξε ολόκληρη σχεδόν την Ελλάδα, αλλά με μεγαλύτερη ένταση την Αθήνα και την Αττική – που άλλωστε «προσφέρονται» κιόλας για σχόλια και υψηλούς τόνους, αφού φιλοξενούν περίπου το 50% του ελληνικού πληθυσμού! Με τον… νου στραμμένο στις τελευταίες γερμανικές εκλογές, όπου ο καγκελάριος Σρέντερ έσπευσε να είναι «παρών» και να «ελέγχει» τις καταστροφικές πλημμύρες, ενώ ο χριστιανοδημοκράτης αντίπαλός του… έλειπε σε διακοπές (με αποτέλεσμα ο πρώτος να αντιστρέψει το εναντίον του προεκλογικό κλίμα και να πάρει την εξουσία!), Παπανδρέου και Καραμανλής, κατάλληλα ενδεδυμένοι και… με συνοδεία τηλεοπτικών συνεργείων, «υποδύθηκαν» τους… ρεπόρτερ και βρέθηκαν «στην πρώτη γραμμή» των μεγάλων προβλημάτων, κοντά στους αποκλεισμένους και τους ταλαιπωρούμενους πολίτες, αποδεικνύοντας (και… τηλεοπτικώς εκπέμποντας!) το «άμεσο ενδιαφέρον» τους…
Θα πρέπει να παραδεχθούμε, πως ο «τόνος» των σχολίων τους, σε ό,τι αφορά την ετοιμότητα(;) της κρατικής μηχανής (πέραν του έμψυχου υλικού που έσπευσε υπό αντίξοες συνθήκες να συμπαρασταθεί στους πολίτες, και η αίσθηση του καθήκοντός τους εξήρθη και από τους δύο πολιτικούς αντιπάλους…), κινήθηκε σε ήπιες κλίμακες -κυρίως από πλευράς του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης- σε αντίθεση με τους… «κεραυνούς» που εξαπέλυαν τα αντιπολιτευόμενα MME (και… γενικότερα τα MME, που σε τέτοιες περιπτώσεις δεν χάνουν την ευκαιρία να το παίξουν… ακόμη πιο φιλολαϊκά). O μεν κ. Παπανδρέου, κατά βάση, περιορίστηκε σε «διαπιστώσεις» (χωρίς να… απολογείται για τις ολιγωρίες και τις ελλείψεις που σε πολλές περιπτώσεις παρατηρήθηκαν – άλλωστε… μήπως αυτός είναι ο «υπεύθυνος πρωθυπουργός»;), ο δε κ. Καραμανλής έξυπνα… άφησε την «παγωμένη καθημερινότητα» να θυμώνει τους πολίτες (που λογικά, αν και ως συνήθως «συλλήβδην», τα ‘βαζαν «με το κράτος που δεν υπάρχει!»), θυμίζοντας απλά πως στα τελευταία δύο χρόνια ανάλογες συνθήκες αντιμετωπίστηκαν από το κράτος με τον ίδιο «βαθμό ετοιμότητας»!
Η αλήθεια είναι ότι η κακοκαιρία και απότομα ενέσκυψε και πολύ πιο «άγρια» από άλλες φορές – ιδίως στην Αττική, αλλά και μέρη (όπως η Κρήτη και τα νησιά) που οι σημερινοί μεσήλικες, τέτοια χιόνια δεν τα ‘χουν ματαδεί! Καλόπιστα, πάντως, θα παρατηρήσει και ο πλέον αντικειμενικός παρατηρητής ότι, από πλευράς προετοιμασίας, το κράτος αλλά και οι άλλοι αρμόδιοι δημόσιοι οργανισμοί (των δήμων μη εξαιρουμένων!) αντέδρασαν… εκ των υστέρων και σίγουρα με «διαφορά φάσεως»! Οπως άλλωστε και άλλοι φορείς «κοινής ωφέλειας», που ως διοικούμενοι με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και αρχές «μάνατζμεντ», άλλη συμπεριφορά και αντανακλαστικά περιμέναμε να έχουν – με πρώτους και καλύτερους το «Ελευθέριος Βενιζέλος» και την Αττική Οδό, δύο υπερσύγχρονα και πολυδιαφημισμένα «έργα στολίδια» της… «εκσυγχρονισμένης» και «ισχυρής» Ελλάδας!
Δόξα τω Θεώ, οι μετεωρολόγοι διαθέτουν σήμερα υπερσύγχρονα μέσα πρόβλεψης των καιρικών φαινομένων, έτσι ώστε το «ξαφνικό» και «αναπάντεχο» να μην αποτελεί σε καμιά περίπτωση δικαιολογία – άλλωστε, τόσο η EMY όσο και ο Οργανισμός Πολιτικής Προστασίας κάτι περισσότερο από «έγκαιρα» είχαν προειδοποιήσει για την επερχόμενη σφοδρότατη κακοκαιρία και είχαν μιλήσει για σφοδρή χιονόπτωση ακόμη και στο κέντρο της Αθήνας! Εύλογα, λοιπόν, δημιουργούνται ερωτήματα ως προς τον… βαθμό προετοιμασίας τους προκειμένου να υποδεχθούν αυτήν την κακοκαιρία των λογής-λογής «υπευθύνων», με πλήρη συνυπολογισμό του γεγονότος ότι στα σίγουρα η Ελλάδα δεν είναι μια «βόρεια χώρα», που χιόνια ύψους μέτρου και άνω ακόμη και στις πόλεις αποτελούν συνηθισμένο φαινόμενο και άρα υπάρχουν οι υποδομές αντιμετώπισής τους…
Παρά ταύτα (και με δεδομένο ότι τα 5 τελευταία χρόνια «ακραία καιρικά» φαινόμενα έχουν εμφανισθεί και στην Αττική πάνω από δυο φορές – άρα, οι «υπεύθυνοι» ήταν «ψυλλιασμένοι» και όφειλαν να ‘χουν προβλέψει για ορισμένες, στοιχειώδεις έστω, υποδομές…) το κράτος, που είναι υπεύθυνο για τη συντήρηση και τη λειτουργία των βασικών οδικών αρτηριών, θα μπορούσε κάλλιστα ΠΡΙενσκήψει η πρωτοφανής χιονόπτωση να ‘χει φροντίσει να ρίξει αλάτι στους «καίριους» τουλάχιστον δρόμους, αυτούς που κινούνται τα μέσα μαζικής μεταφοράς, ώστε να εξασφαλισθεί τουλάχιστον η «επικοινωνία» των διαφόρων περιοχών! Εδώ… ακόμη και η λεωφόρος Μεσογείων, η Κηφισίας, η Πατησίων από ένα σημείο και μετά, «πάγωσαν» και έκλεισαν! Γιατί;
Το ίδιο ακριβώς, ένα «πέρασμα» από τις ειδικές «αλατιέρες», θα μπορούσε να έχει συμβεί και στις «αστικές προσβάσεις» (αυτές, τουλάχιστον!) των δύο εθνικών οδών, ώστε να μη σημειωθούν τα ατέλειωτα «μποτιλιαρίσματα» και ο ουσιαστικός αποκλεισμός της Αθήνας. Αν, μάλιστα, ένα συντονιστικό όργανο είχε σχεδιάσει σωστά, μαζί με την τοπική αυτοδιοίκηση, πέραν των βασικών οδικών αρτηριών, να ‘χουν κρατηθεί «ανοικτές» και κάποιες (κάποιες, έστω, όχι όλες!) «κάθετες» προς αυτές προσβάσεις σε πυκνοκατοικημένες περιοχές και συνοικίες (και δεν… μιλάμε για ορεινές περιοχές – για το… Χαλάνδρι, την Αγία Παρασκευή, το Μαρούσι και την Πεύκη!), τότε η πόλη -και εκατομμύρια κάτοικοί της!- θα λειτουργούσε. Με προβλήματα και δυσκολίες, αλλά στοιχειωδώς θα λειτουργούσε!
Σε μεσογειακή χώρα (ακόμη τουλάχιστον) γιατί οι ειδικοί προβλέπουν στα επόμενα χρόνια το φαινόμενο βαρυχειμωνιάς να μας γίνει «μόνιμο»!) δεν θα απαιτούσε κανείς το «Ελευθέριος Βενιζέλος» να διαθέτει θερμαινόμενες πίστες προσ-απογείωσης, όπως συμβαίνει με τα αεροδρόμια βορειοευρωπαϊκών χωρών. Αλλά, βρε αδερφέ, κάποια ΣΩΣΤΑ εκχιονιστικά μηχανήματα (και όχι… μπουλντόζες, που άλλη είναι η βασική τους δουλειά!) δεν μπορούσε να διαθέτει «το τελειότερο και πλέον σύγχρονο αεροδρόμιο της Ευρώπης»; Και πόσο θα κόστιζαν να υπάρχουν, έτσι να… βρίσκονται, και τα ειδικά μηχανήματα «αποπαγοποίησης» των αεροσκαφών; Κι επιτέλους (επειδή σε κάποια στιγμή, έπειτα από… 20 ώρες ο διάδρομος «καθάρισε» – αν και όχι σε όλο του το μήκος!) τι σόι «μάνατζμεντ» είναι αυτό που διαθέτει το «Ελευθέριος Βενιζέλος», που δεν είχε καν φροντίσει να… ρίξει (με τα φτυάρια έστω!) αλάτι στους χώρους σταθμεύσεως των αεροπλάνων, που από τον πάγο και τα χιόνια δεν μπορούσαν να μετακινηθούν από εκεί μέχρι τον διάδρομο απογείωσης – όταν επιτέλους «καθάρισε»;
Και πώς και… δεν «βρέθηκαν» εργάτες να καθαρίσουν τα πεζοδρόμια έξω από το κτίριο του αεροδρομίου, ώστε όσοι επιβάτες έφθαναν σε αυτό (σχετικά εύκολα -το προς το αεροδρόμιο τμήμα της «Αττικής» λειτούργησε- το άλλο προς Ελευσίνα περιέργως «έκλεισε»!) να μπορούν να μπαίνουν ασφαλώς μέσα, χωρίς να χρειάζεται να κάνουν «κρος-κάντρι» επιδείξεις δεξιοτεχνίας πάνω στα «βουνά χιονιού» που είχε στιβαχθεί εκεί;
«Δεν υπάρχει κράτος!», η… συνήθης επωδός των πολιτών, που «κακομαθημένοι» περιμένουν το κράτος να τους καθαρίσει ακόμη και… την αυλόπορτα – να ομως που κι εκεί που το κράτος «ιδιωτικοποιήθηκε» και παραχώρησε στην «ευέλικτη» ιδιωτική πρωτοβουλία τομείς βασικών λειτουργιών, παρατηρούνται οι ίδιες… ολιγωρίες, υστερήσεις, ανοργανωσιά, περιφρόνηση του «δημόσιου χαρακτήρα» της δραστηριότητος που επιτελείται! Πολύ φοβούμεθα πως στην Ελλάδα και «ο γιαλός είναι στραβός», και εμείς (ΟΛΟΙ εμείς!) «στραβά αρμενίζουμε» – γιατί βεβαίως για να φταίει κάποιος, καλύτερα να μην το κουβεντιάζουμε καν!