Επαναφορά των Ολυμπιακών Αγώνων στο μέτρο και την αρμονία που τους αρμόζει και εγκατάλειψη του κερδοσκοπικού γιγαντισμού τους, επαγγέλθηκε η κυβέρνηση, όταν η Αθήνα επελέγη ως διοργανώτρια πόλη. Δυστυχώς, όταν ήρθε η ώρα της πράξης, οι υποσχέσεις ξεχάστηκαν και οι επιλογές σφραγίσθηκαν από έργα που φέρουν το στίγμα της μεγαλομανίας, της επίδειξης και της άνευ λόγου πολυτέλειας.
Αποφασίσθηκε η εκτέλεση έργων πολλαπλάσιων από όσα πραγματικά χρειάζονταν, προτιμήθηκαν λύσεις άκρως πολυδάπανες, μεγαλεπήβολες – σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα τόσο σύνθετες, ώστε να προσεγγίζουν τα όρια τεχνικής ικανότητας κατασκευής τους.
Αυτές οι επιλογές δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα αλαζονικής «ύβρεως» της «ισχυρής Ελλάδας» των κυβερνώντων ή του αρχοντοχωριατισμού τους. Τις επέβαλαν πολύ πιο πεζοί και κερδοφόροι λόγοι:
Η μελέτη των έργων αυτών έγινε ουσιαστικά καθ’ υπαγόρευσιν των κατασκευαστών, με καθοριστικό κριτήριο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των τελευταίων.
Η πολιτική ηγεσία, δέσμια των κύκλων αυτών μέσω πολλαπλών ιμάντων διαπλοκής, και ο διοικητικός και κρατικός μηχανισμός που είναι βαθύτατα διαβρωμένος σε καίριους αρμούς του από τα ίδια συμφέροντα, όχι μόνο δεν εμπόδισαν, αλλά, αντιθέτως, διευκόλυναν τα μέγιστα την επιβολή των απόψεων κατασκευαστών.
Κατασκευαστών, οι οποίοι από μεν πλευράς τεχνικών ικανοτήτων δεν συγκαταλέγονται βεβαίως μεταξύ των επιφανεστέρων της ηπείρου, από δε πλευράς επιχειρηματικής ηθικής φροντίζουν αποκλειστικά το συμφέρον τους, συχνά χωρίς να ορρωδούν προ μεθόδων που καταστρατηγούν κάθε έννοια κανόνων υγιούς λειτουργίας του ανταγωνισμού, αν όχι και της νομιμότητας.
Το πρώτο θύμα αυτής της πολιτικής υπήρξε φυσικά η εθνική οικονομία, καθώς πόροι δαπανώνται αφειδώς για έργα μεγάλα, ακριβά και όχι αναγκαία τούτη τη στιγμή, σε αυτήν τη συγκυρία ειδικής οικονομικής κατάστασης που συνεπιφέρει η διοργάνωση ενός τόσο πολυδάπανου γεγονότος, όπως είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Οι συνέπειες του μεγαλομανούς σχεδιασμού, οι οποίες απεκρύπτοντο μέχρι τώρα, αρχίζουν πλέον να γίνονται ορατές. H κοινοπραξία που έχει αναλάβει την κατασκευή στεγάστρου στο κολυμβητήριο του OAKA, διεμήνυσε ότι δεν προλαβαίνει να το κατασκευάσει μέχρι τους αγώνες και έτσι αναζητείται λύση εκτάκτου ανάγκης. H εταιρεία που είχε αναλάβει το έργο της Μαραθώνιας Διαδρομής κηρύχθηκε έκπτωτη. H κυβέρνηση έχει ήδη καταργήσει τον θόλο του Καλατράβα για τον σταθμό της Νεραντζιώτισσας, όπου θα συνδέονται ο ηλεκτρικός και ο προαστιακός σιδηρόδρομος και στο ΥΠΕΧΩΔΕ έχουν αποφασίσει να προτιμήσουν άλλο σχέδιο που έχουν εκπονήσει Γάλλοι μελετητές. H Παγκόσμια Ομοσπονδία Υγρού Στίβου έχει ήδη στείλει τρεις επιστολές, με τις οποίες διαμαρτύρεται για τις καθυστερήσεις στο Ολυμπιακό Κολυμβητήριο. H ΔΟΕ ανησυχεί για το τραμ, ενώ πολλοί απορούν αν θα είναι έτοιμος στην ώρα του ακόμη και ο περίφημος θόλος Καλατράβα στο Ολυμπιακό Στάδιο…
Ας ελπίσουμε ότι στο τέλος θα σωθεί τουλάχιστον η αξιοπρέπεια της χώρας. Το αντίτιμο, όμως, της προθυμίας της κυβέρνησης να υποταχθεί στις επιθυμίες εκτέλεσης υπερφίαλων ή άκαιρων έργων καθ’ υπαγόρευσιν των διαπλεκομένων κατασκευαστών, θα είναι οπωσδήποτε βαρύτατο για τον ελληνικό λαό.