H ελληνική κυβέρνηση, εν όψει εκλογών στη χώρα μας, δεν έθεσε στον «διεθνή παράγοντα» θέμα αναστολής των διαδικασιών που αφορούν τις συνομιλίες για το Κυπριακό. Οταν το 2002 επρόκειτο να διεξαχθούν, 3 Νοεμβρίου, εκλογές στην Τουρκία θεωρήθηκε απολύτως φυσικό και στην Αθήνα να «παγώσουν» τα του Κυπριακού, έως ότου αναδειχθεί στην αμέσως εμπλεκόμενη με το πρόβλημα γείτονά μας χώρα μια νέα πολιτική ηγεσία.
Στην περίπτωση των ελληνικών βουλευτικών εκλογών τέτοιο θέμα λοιπόν δεν ετέθη. Ούτε ο κ. K. Σημίτης, ούτε η αξιωματική αντιπολίτευση (από την οποία μπορεί να προκύψει προσεχώς πρωθυπουργός) ασχολήθηκαν με κάτι τέτοιο. Ετσι, τα πράγματα οδηγήθηκαν στα εξής:
Μια πολιτικά αδύναμη ελληνική κυβέρνηση, αφού αποφάσισε τη διενέργεια εκλογών στις 7 Μαρτίου λόγω Κυπριακού, στη συνέχεια, ευρισκόμενη σε περίοδο προεκλογική, δρομολόγησε (σε συνεργασία με την πανταχόθεν πιεζόμενη Λευκωσία) κρισιμότατες εξελίξεις του… Κυπριακού – αποδεχόμενη τις αμερικανοβρετανικής στήριξης προτάσεις του γενικού γραμματέα του OHE! Και άφησε να χειρισθούν τα μελλούμενα περί το θέμα αυτοί που θα βρίσκονται στη διακυβέρνηση της Ελλάδας την επομένη των εκλογών της 7ης Μαρτίου.
Ολοι γνωρίζουν πως είναι πολύ πιθανό να βρίσκεται τότε στην εξουσία μια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Αυτή θα έχει τότε την ευθύνη των χειρισμών του θέματος, καλούμενη να «χρεωθεί» πολιτικά κάθε κίνηση, κάθε απόφαση που θα αφορά τη στάση της Ελλάδας, συνομιλώντας με την Αγκυρα μέσα στην Τετραμερή Διάσκεψη. Αν πάλι βρεθεί πρωθυπουργός ο κ. Γ. A. Παπανδρέου θα χρεωθεί αυτός πολιτικά το θέμα, την εξέλιξη του οποίου έχει ήδη δρομολογήσει. O κ. K. Σημίτης, ο κ. Γ. A. Παπανδρέου και ο κ. Κώστας Καραμανλής έχουν, λοιπόν, αναλάβει από κοινού την πλήρη ευθύνη των όσων θα ακολουθήσουν στην υπόθεση της λύσης του Κυπριακού. O Κύπριος πρόεδρος, κ. Τάσσος Παπαδόπουλος έχει φυσικά τις δικές του ευθύνες για ό,τι αποδέχθηκε στη Νέα Υόρκη προ ημερών. Αλλά ουδείς στην πολιτική σκηνή αγνοεί τις τεράστιες πιέσεις που αυτός δέχθηκε (και από την Αθήνα) πριν από το «ναι» της ελληνοκυπριακής πλευράς στον κ. Κόφι Ανάν.
Μετά την τελευταία εξέλιξη του Κυπριακού στη Νέα Υόρκη, πάντως, είναι δύσκολο να υποθέσει κανείς ότι η ελληνική πολιτική ηγεσία εκτιμά σήμερα πως η Ελλάδα διατηρεί ιδιαίτερα εθνικά συμφέροντα στην Κύπρο. Το αντίθετο, βεβαίως, δείχνει να εκτιμά για τα δικά της συμφέροντα στη Μεγαλόνησο η ηγεσία της Τουρκίας.