Ανεμοδεικτης

5' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Το γαρ πολύ» του… «αιφνιδιασμού», της «πρωτοβουλίας» και της «επικοινωνίας» τελικά γυρίζει «μπούμερανγκ»! Και μπορεί να σκέφθηκαν εκεί στο ΠΑΣΟΚ της «δημοκρατικής παράταξης», αμέσως μετά την απονομή της… διαδοχής, πως επικοινωνιακά τούς συμφέρει να «δημιουργούν ειδήσεις» πότε με το ένα και πότε με το άλλο «τρικ» και να βρίσκονται στην «πρωτοπορία», αλλά τελικά δείχνουν να παγιδεύονται στην τακτική τους… Προσπάθησαν να εμφανίσουν την ξαφνική αλλαγή πλεύσης σε ό,τι αφορά τους όρους για το «ντιμπέιτ» (με τη μεταμεσονύκτια πρόταση να γίνει ENA και μόνο, μεταξύ όλων των πολιτικών αρχηγών) σε απόδειξη «δημοκρατικής ευαισθησίας» και «απάντηση» στους ισχυρισμούς της Ν.Δ. ότι ο Γιώργος Παπανδρέου αρνείται τον διάλογο με όλα τα πολιτικά κόμματα, αλλά μάλλον κανέναν δεν έπεισαν. Και το χειρότερο: προκάλεσαν εύλογες σκέψεις πως για πολύ συγκεκριμένους λόγους, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ το… ξανασκέφθηκε και προτίμησε από μια αντιπαράθεση με τον κ. Καραμανλή, ένα ευρύτερο «πάνελ», στο οποίο και… ο χρόνος και οι εντυπώσεις θα διαχέονται μεταξύ πέντε, κάτι βεβαίως που αξιολογείται ως «φόβος» της σύγκρισης και φυγομαχία…

Γιατί, φυσικά, η πρόταση για ένα «ντιμπέιτ» μεταξύ ΟΛΩτων αρχηγών (πέραν του «τετ α τετ» μεταξύ των δύο επίδοξων πρωθυπουργών) είχε γίνει επίσημα από τη Ν.Δ., και ο κ. Παπανδρέου θα μπορούσε κάλλιστα να την έχει αποδεχθεί – τότε, πριν από 44 μέρες, που υπήρχε ακόμη χρόνος για περισσότερες της μιας τηλεοπτικής αντιπαράθεσης! Αφησαν να χαθεί τόσος πολύτιμος χρόνος, επιστρατεύθηκαν στελέχη (μέχρι προχθές και η κ. Διαμαντοπούλου!) να επιχειρηματολογούν υπέρ της «ανάγκης» και της «σκοπιμότητος» για ένα μόνο ντιμπέιτ μεταξύ των δύο και… «ξαφνικά» τους έπιασε η «δημοκρατική ευαισθησία»; Προφανέστατα (αν και… ανομολόγητα!) κάτι άλλο (όλοι φαντάζονται τι!) θέλησε να αποφύγει ο αρχηγός της «δημοκρατικής παράταξης», και το… επένδυσε με «δημοκρατικότητα» και «σεβασμό» των άλλων πολιτικών αρχηγών – το θέμα είναι: πείθει κανέναν, ιδίως από την ευαίσθητη ομάδα των αναποφάσιστων στην οποία βεβαίως και στοχεύει;

Βεβαίως και έπρεπε να γίνει μια γενική δημόσια αντιπαράθεση μεταξύ όλων των πολιτικών αρχηγών -μέρες φωνάζουμε για κάτι τέτοιο- αλλά… βεβαιότατα, έτσι όπως έχει εξελιχθεί ο έρμος «πολιτικός πολιτισμός» μας, κάποιος κόσμος θέλει να δει να αντιπαρατίθενται με προτάσεις και προγράμματα οι δύο επίδοξοι αυριανοί πρωθυπουργοί, κάτι στο οποίο (και πολύ καλά κάνει από πλευράς της – και επί της ουσίας και… επικοινωνιακά!) επιμένει και σήμερα ακόμη η Ν.Δ., προκαλώντας τον κ. Παπανδρέου την άλλη εβδομάδα, ακόμη και λίγα 24ωρα πριν ανοίξουν οι κάλπες, να αντιπαρατεθεί με τον κ. Καραμανλή…

Και κάτι πρακτικό, που αποκαλύπτει όμως πώς εννοούν (και ασκούν!) την πολιτική οι άνθρωποι (κυρίως οι «δικοί» του και νέοι στο κομματικό σώμα του ΠΑΣΟΚ…) του Γιώργου Παπανδρέου: σε μια έντονη προεκλογική περίοδο, οι σχεδιασμοί και οι στόχοι τίθενται εξ αρχής και τηρούνται (με κάποιες ήσσονος σημασίας αλλαγές ανάλογες με τις εξελίξεις) απαρέγκλιτα και «παθιασμένα». H κεφαλή δίνει τον «τόνο», τον παλμό και τα… επιχειρήματα στη «βάση» και τον «στρατό» που ακολουθεί τον ηγέτη!

Σπασμωδικές κινήσεις, παλινωδίες, ξαφνικές αλλαγές επιχειρημάτων και «φιλοσοφίας», το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να… τρελαίνουν, να αποσυντονίζουν όλον τον μηχανισμό, που από τη μια μέρα που «υπερασπίζεται», λ.χ., τη «λογική» του ενός ντιμπέιτ μεταξύ των δύο αρχηγών, καλούνται σε μια νύχτα να… δικαιολογούν και να υπερασπίζονται την εντελώς άλλη άποψη, που μέχρι χθες το «κεφάλι» την απέρριπτε μετά βδελυγμίας! Είναι σοβαρά πράγματα αυτά – και πείθουν κανέναν;

Ελεοσ με τα «δαγκωτα»!

Μπορεί να μας πρήζουν το κεφάλι με τα «νεωτεριστικά» και την ανάγκη «πολιτικής αλλαγής», τα «νέα ξεκινήματα» και τις απαιτήσεις της «νέας εποχής» (σημειώστε πως αυτό το τελευταίο σύνθημα, το χρησιμοποιούν σε διαφημίσεις και προεκλογικά φυλλάδια τόσο η Ν.Δ. όσο και το ΠΑΣΟΚ!) οι δύο πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων εξουσίας, όταν μιλούν σε ανοιχτά ακροατήρια και σε συγκεκριμένες «ομάδες πολιτών» (νέους, γυναίκες, επαγγελματοβιοτέχνες, μικρομεσαίους κ.λπ.), αλλά κατά πώς φαίνεται στο εσωτερικό των κομμάτων τους τέτοιες κουβέντες δεν γίνονται – και αν γίνονται, τις γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους οι υποψήφιοι βουλευτές! «Βαρώνοι» (φυσικά και υπάρχουν και στα δύο κόμματα!) αλλά και νέοι, που ακολουθούν την «πεπατημένη» χωρίς να ξεφεύγουν πόντο!

Μας εξομολογιόταν φίλος βουλευτής (και πάλι υποψήφιος) της επαρχίας, πως τούτες τις τελευταίες μέρες το μεγαλύτερό του πρόβλημα είναι να μαζέψει εθελοντές, συγγενείς και φίλους στο γραφείο του τόσο στην Αθήνα όσο και στην επαρχία, για να τους… αγγαρέψει με το «σταύρωμα» δεκάδων χιλιάδων ψηφοδελτίων του κόμματος (φυσικά με ένα μόνο σταυρό – αυτόν μπροστά από το όνομά του!), προκειμένου να τα στείλει ταχυδρομικώς σε χιλιάδες ψηφοφόρους, τόσο στην εκλογική του περιφέρεια όσο και στην Αθήνα για να… «πιάσει» τους ετεροδημότες!

Ομολογούμε ότι το μοίρασμα «σταυρωμένων» ψηφοδελτίων είχαμε να το δούμε από τα νιάτα μας, τον… περασμένο αιώνα – και η εμπειρία μας αφορούσε μονάχα την Αθήνα. Και πιστεύαμε πως την πρακτική αυτή θα την είχαν εγκαταλειψει πια (στον 21ο αιώνα!) κόμματα και (κυρίως) υποψήφιοι, αφού και ο αναλφαβητισμός έχει μειωθεί δραματικά (παλιότερα υπήρχε το επιχείρημα «μην κάνει λάθος στο παραβάν ο θείος…»!) και πια η επαρχία έχει σημαντικά «εκσυγχρονισθεί» σε ό,τι αφορά τους… ψηφοθηρικούς τρόπους προσέγγισης των υποψηφίων με την εν δυνάμει (γιατί κανείς δεν είναι βέβαιος!) «πελατεία» τους!

Οι καιροί αλλάζουν, το «χούι» όμως φαίνεται πως μένει! «Και οι ίδιοι οι ψηφοφόροι έχουν την αίσθηση ότι «τους φροντίζεις», αλλά και… πρακτικά προβλήματα, για μια κατηγορία υπερηλίκων που μπερδεύονται με τα δεκάδες ψηφοδέλτια λύνεις – γι’ αυτό εξακολουθούμε να στέλνουμε σταυρωμένα ψηφοδέλτια. Να γαϊδουροδένουμε…», μας εξήγησε ο φίλος βουλευτής, προσθέτοντας (ούτε αυτό το ξέραμε!) πως γι’ αυτήν τη διαδικασία καταβάλλουν υψηλότατο κόστος, αφού τα ψηφοδέλτια τούς τα δίνει μεν το κόμμα «αλλά οι ίδιοι οι πολιτευτές τα πληρώνουν στο κόμμα»!

Τώρα, τι μας έπιασε κι ασχολούμαστε με το θέμα; Απλώς… τα νεύρα μας! Γιατί αν (πολύ «αν»!) υποτεθεί πως για την επαρχία η μέθοδος των σταυρωμένων ψηφοδελτίων (και δη μονοσταυρικά!) έχει κάποια δικαιολογία, για την Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις, ποιο άραγε να είναι το νόημα αυτής της μικροπολιτικής, παλαιοκομματικής τακτικής; Γιατί τέτοια «έτοιμα» ψηφοδέλτια στέλνονται εν έτει 2004 στο… Κολωνάκι, στην Εκάλη, στο Ψυχικό! Ακόμη και στα… δημοσιογραφικά γραφεία (γι’ αυτό «μπουρινιάσαμε!») στα οποία υποψήφιοι (της «νέας εποχής», της «πολιτικής αλλαγής» και του «πρωτόγνωρου νέου ξεκινήματος» – με άλλα λόγια και «πράσινα» και «γαλάζια»… μπουμπούκια!) στέλνουν τα φυλλάδιά τους (ας πούμε για κάποια προβολή και διαφήμιση…) μαζί με προσταυρωμένα ψηφοδέλτιά τους, προδικάζοντας τις πολιτικές προτιμήσεις των δημοσιογράφων αποδεκτών και υποτιμώντας τη νοημοσύνη τους! Ελεος!

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή