Παιδικός λόγος και διαφήμιση
Αναγκαστικώς υιοθετεί «επιθετικό» στυλ η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, μια και λίγες μόνον ημέρες πριν από το τέλος της προεκλογικής μάχης, βρίσκεται πίσω από τη σταθερά προπορευόμενη Νέα Δημοκρατία. Αλλά, τώρα πια, κι έτσι όπως κινήθηκε ο κ. Γ. A. Παπανδρέου ως αρχηγός του «νέου» ΠΑΣΟΚ από τον περασμένο Ιανουάριο, η «αντι-δεξιά» επιθετικότητά του είναι ελάχιστα, αν όχι και μηδενικά, πειστική. Πώς να διακριθεί τώρα σαν οξύς, αντι-δεξιός ρήτορας, ο κ. Παπανδρέου, που με τόση επιμέλεια έκτιζε έως προσφάτως το «γλυκό», συμπαθητικό, συναινετικό του πρόσωπο; Πώς να ακούγεται τώρα από το ευρύ κοινό, ο «αντι-δεξιός» λόγος του «Παιδιού της Αλλαγής», που έως χθες διαβεβαίωνε τους πάντες, ότι «όλα και όλοι χωρούν» στο δικό του ΠΑΣΟΚ, ότι όλα «συζητούνται»;
Παρ’ όλα αυτά, σωστά μάλλον οι στενοί συνεργάτες και τα μέλη της οικογένειας του νέου αρχηγού τον συμβούλευσαν να γίνει στην τελευταία στροφή της κούρσας, όσο το μπορεί «οξύς», μια και το «sugar» προεκλογικό στυλ δεν του έφερε τα αναμενόμενα προεκλογικά κέρδη. Ολα έδειξαν τον τελευταίο καιρό, ότι η επιχείριση των «επικοινωνιολόγων» του κ. Παπανδρέου που στόχο είχε να κάνει «μοδάτο» τον νέο αρχηγό και να περάσει στην κοινή γνώμη ως στοιχείο «πολιτικής» το α-πολιτικό «λάιφ στάιλ» του, δεν πέτυχε. Παρά το γεγονός, ότι όλα τα γνωστά «ισχυρά» MME προέβαλαν, όσο ήταν δυνατόν – το «προφίλ» του νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, το πολιτικά αδύναμο πρόσωπό του δεν κατέστη δυνατόν να κρυφτεί, πίσω από τα «λίφτινγκ» και τα «ρετούς» που επιχείρησαν οι συνεργάτες του. O πολιτικά αραιός, δεξιός, άνευ ουσίας λόγος του κ. Παπανδρέου νίκησε τους «επικοινωνιολόγους» του, οι οποίοι ενθουσιωδώς διαφήμισαν επί εβδομάδες το 52χρονο «Παιδί της Αλλαγής». Και τα πράγματα έγιναν βεβαίως ακόμη χειρότερα για τον νέο αρχηγό μετά το παγωμένο «ντους» στο οποίο υπέβαλε την οργανωμένη βάση του κόμματός του, ανακοινώνοντας την παροχή «φιλοξενίας» στους γνωστούς δύο νεοφιλελεύθερους αστέρες και στους γνωστούς δύο πρώην αριστερούς.
Τώρα, λοιπόν, κοντά στο «φίνις» ο κ. Γ. A. Παπανδρέου γίνεται πιο «επιθετικός» στις δημόσιες εμφανίσεις του, προσπαθώντας, πάντως, από ό,τι φαίνεται, να κρατήσει στο ρητορικό ύφος του, και κάποια από τα απολίτικα «ζαχαρένια» χαρακτηριστικά του.
Μια κακόγευστη Nouvelle Cuisine
Οι προεκλογικές ημέρες περνούν, αλλά στο «νέο» ΠΑΣΟΚ τα πράγματα είναι λοιπόν, ακόμη μπερδεμένα στα θέματα της κατασκευής των «εικόνων» που θα πρέπει να προωθούνται προς τους εκλογείς. Ετσι, παρά το γεγονός, ότι η «εικόνα» του κ. K. Σημίτη αποσύρθηκε μετά την «εκλογή» του κ. Γ. A. Παπανδρέου στην ηγεσία του κόμματος (μια και ο «καταλληλότερος» εκτιμήθηκε ως εγγυητής σίγουρης «καταστροφής»), στη Θεσσαλονίκη εκτιμήθηκε, ότι η παρουσία του στον εξώστη θα προκαλούσε ενθουσιασμό στους προσελθόντες στην πλατεία Αριστοτέλους. Σχεδιάζεται δε και η επανάληψη του ίδιου «χάπενινγκ» και στη συγκέντρωση που θα γίνει στην Αθήνα.
Δίπλα, λοιπόν, στην εικόνα του κ. Παπανδρέου, που προσπαθεί τώρα να είναι δυναμικός «αντι-δεξιός» ρήτορας, προστέθηκε ενισχυτικώς και η εικόνα ενός «άγριου» αντι-δεξιού K. Σημίτη. Δίπλα στο «νέο» ΠΑΣΟΚ, σε ρόλο «καλού φίλου» (ποιου άραγε;) τώρα, ο αρχηγός μιας άσχημης «εκσυγχρονιστικής» τετραετίας, που όλοι στο κόμμα θέλουν να ξεχάσουν προεκλογικώς και προσπαθούν να πείσουν και το κοινό, ότι έχει κλειστεί από το «Παιδί» στο χρονοντούλαπο της πασοκικής ιστορίας…
Στο «μίξερ» τώρα τα υλικά της πολιτικής συνταγής του ΠΑΣΟΚ: ολίγη κρέμα από νεοφιλελευθερισμό, ολίγη από «σοσιαλισμό», ολίγη τριμμένη αριστερά, μια μεζούρα σημιτικού άλατος και πάνω απ’ όλα τα υλικά μια γερή στρώση άσπρης κρέμας λαχανικών από παιδικές παπανδρεϊκές τροφές.
Πολλή δουλειά για τους στυλάτους σεφ της nouvelle cuisine αυτού του ΠΑΣΟΚ, που με αρχηγό τον κ. Γ. A. Παπανδρέου δεν μπορεί να καταλήξει σε μια καθαρή πολιτική γεύση.
Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, το ότι οι διαφημιστές του μετα-πολιτικού «νέου» ΠΑΣΟΚ στα MME δυσκολεύονται πλέον πάρα πολύ στην προσπάθειά τους να εμφανίσουν, ως αραιό, μοντέρνο και άξιο για πολιτική κατανάλωση αυτό το πρωτότυπο, πλην κακόγευστο μίγμα. Και φυσικά, τα πράγματα έχουν γίνει ακόμη πιο δύσκολα μετά τη διαπίστωση, ότι και ο συμπαθούς όψεως «σερβιτόρος» αρχηγός μόνο ταλέντα για τέτοια δουλειά δεν διαθέτει. Από το φίτνες σέντερ στο πολίτικαλ σέντερ η απόσταση είναι πάρα πολύ μεγάλη, όπως τώρα, φαίνεται να διαπιστώνει και ο ίδιος ο κ. Γ. A. Παπανδρέου.
Τραλαλά!
Κάτι από «παιδική χαρά» θυμίζουν τα καμώματα του προεκλογικού επιτελείου το οποίο βοηθά τον κ. Γ. A. Παπανδρέου στην οργάνωση των δημόσιων εμφανίσεών του: Θέλουμε τετ-α-τετ με τον κ. Καραμανλή, αλλά όπως το θέλουμε εμείς να γίνει! Καλά, ας το κάνουμε κι έτσι… Οχι δεν θα το κάνουμε! Γιατί, παρακαλούμε; Διότι θέλουμε να γίνει συζήτηση και των πέντε πολιτικών αρχηγών. Μα, καλά, εσείς δεν το θέλατε με τίποτε αυτό και απορρίπτατε τη σχετική πρόταση. Ναι, αλλά τώρα το θέλουμε! Γιατί; Διότι άκουσε στην τηλεόραση ο κ. αρχηγός τον κ. Κωνσταντόπουλο να τον ειρωνεύεται για την άρνησή του και θύμωσε!… A, ώστε υποχωρείτε; Μα, όχι, τι λέτε, αντιθέτως εμείς πετούμε το γάντι! O αρχηγός δείχνει, πόσο δημοκρατικός πολιτικός είναι.
Με τέτοια παιδικά καμώματα του «επιτελείου» φθάσαμε στο χθεσινό «Debate» που οργάνωσαν για τους αρχηγούς τα τηλεοπτικά κανάλια. Τραλαλά, τραλαλά, όλα δημοκρατικά!
Τα «μικρά»
ΒΠίσω από το χθεσινό debate οι παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις εκπροσώπων των κομμάτων για το «πώς» της διεξαγωγής του και την επιλογή των απαραίτητων στο σόου τηλεοπτικών παρουσιαστών. Θλίψη…
ΒΠίσω από τις διαπραγματεύσες αυτές κάποια στοιχεία εξόχως ενδιαφέροντα από το πραγματικό σκηνικό μέσα στο οποίο κινούνται οι πρωταγωνιστές του πολιτικού συστήματος της χώρας.
ΒΝα επιλέγουν κόμματα τους δημοσιογράφους των καναλιών οι οποίοι θα υποβάλουν τις ερωτήσεις στους πολιτικούς αρχηγούς; Ναι, γίνεται κι αυτό στην «ισχυρή» μας.