TJE ΙΝDΕΡΕΝDΕΝΤ
Το γιγαντιαίο βρέφος
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες τρίζουν ευχαρίστως τα δόντια τους μπροστά στην αμερικανική υποκρισία, και η απόρριψη από τις ΗΠΑ του βρετανικού σχεδίου διεθνούς βοήθειας προς την Αφρική είναι απλώς η πιο πρόσφατη ευκαιρία τους για να πουν «εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε, αλλά… Ομως, η αλήθεια είναι ότι η κατάργηση των αμερικανικών και ευρωπαϊκών αγροτικών επιδοτήσεων θα πετύχαινε πολύ περισσότερα πράγματα απ’ ό,τι το βρετανικό σχέδιο βοήθειας. H πραγματικότητα είναι ότι η αμερικανική ατζέντα δεν παρεμποδίζει τον υπόλοιπο κόσμο τόσο όσο θέλουμε να λέμε. Αντίθετα, συχνά κρυβόμαστε πίσω από την αμερικανική επιμονή και στενάζουμε με ανακούφιση όταν το γιγαντιαίο βρέφος καταστρέφει ένα ακόμη από τα σχέδιά μας.
LΕ ΜΟΝDΕ
Οι πρώτες αμυδρές ελπίδες
Οι στιγμές της ελπίδας για ειρήνη στην Εγγύς Ανατολή ήταν τόσο πολλές από την εποχή των συμφωνιών του Οσλο το 1993 και τόσο συχνή η απογοήτευση, ώστε θα πρέπει να είμαστε συγκρατημένα αισιόδοξοι μετά την συνάντηση, την Τρίτη 8 Φεβρουαρίου στο Σαρμ Ελ-Σέικ, των Αριέλ Σαρόν και Μαχμούτ Αμπάς. O Ισραηλινός πρωθυπουργός και ο Παλαιστίνιος πρόεδρος συμφώνησαν να θέσουν ένα τέλος στη βία, αποφεύγοντας επιμελώς τον όρο «κατάπαυση του πυρός», δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο πόσο εύθραυστη είναι η γαλήνη. Οι εξτρεμιστές και των δύο πλευρών δεν δείχνουν διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν τον αγώνα. Από την πλευρά των Παλαιστινίων, η Χαμάς κατέστησε σαφές από την πρώτη στιγμή ότι δεν εξαρτάται από τις δεσμεύσεις του Μαχμούτ Αμπάς. Δεν μπορούμε λοιπόν να αποκλείσουμε την πιθανότητα επιθέσεων κατά των Ισραηλινών, στις οποίες αναφερόταν έως τώρα ο Αριέλ Σαρόν προκειμένου να αρνηθεί κάθε διαπραγμάτευση. H ένδειξη καλή θέλησης που επιδεικνύει ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, η οποία υλοποιήθηκε με την ανάπτυξη των δυνάμεών του στα όρια των εδαφών και του Ισραήλ, θα έπρεπε να είχε πείσει την κυβέρνηση της Ιερουσαλήμ, ώστε να πάψει του αποδίδει την ευθύνη μεμονωμένων επεισοδίων.
ΤΗΕ GUΑRDΙΑΝ
Αν θέλουμε να δούμε τον ήλιο να λάμπει
Εάν οι θερμές λέξεις μπορούν να λύσουν προβλήματα, τότε ας το γιορτάσουμε. O κ. Αμπάς μίλησε για την έναρξη μιας νέας εποχής, ενώ ο κ. Σαρόν, πολύ πιο συγκρατημένος, επέλεξε να τονίσει τη δέσμευσή του στην αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία των Παλαιστινίων. Ωστόσο το σχόλιό του για τον τερματισμό των μη ρεαλιστικών ονείρων θα πρέπει να ισχύσει και για τις δύο πλευρές αν θέλουμε να δούμε να συμφωνείται ένας ειρηνευτικός διακανονισμός που θα είναι συγχρόνως και αποτελεσματικός. Οι σκληρές επιλογές βρίσκονται μπροστά αν θέλουμε να δούμε τον ήλιο να παραμένει στον ουρανό ώς το τέλος, αντί να καταλήξουμε σε δάκρυα, όπως πολλές φορές έχει συμβεί ώς τώρα.
ΕL ΡΑΙS
Τέλος της ιντιφάντα;
Σύνοδοι μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων σε κλίμα αναγκαστικής αισιοδοξίας έχουν πραγματοποιηθεί πολλές στο παρελθόν. Ομως η προχθεσινή στην Αίγυπτο κατέδειξε το τέλος της ιντιφάντα -που αν το καλοεξετάσουμε δεν χρησίμευσε σε τίποτε στους Παλαιστινίους- και σηματοδότησε την έναρξη μιας νέας πολιτικής. Οι πρωταγωνιστές της, ο Αριέλ Σαρόν και ο Μαχμούντ Αμπάς ανακοίνωσαν τη δέσμευσή τους για να τερματιστούν τέσσερα χρόνια ένοπλων συγκρούσεων που άφησαν πίσω τους περισσότερους από 4.000 νεκρούς, στην πλειονότητά τους Παλαιστινίους. Παρότι στη σύνοδο δεν εξετάστηκαν θεμελιώδη ζητήματα, είτε αναφορικά με τα σύνορα, τους πρόσφυγες είτε με τη δυνατότητα δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους -και οι δύο πλευρές στοχεύουν στο να χαμηλώσουν τους τόνους και να υιοθετήσουν σοβαρές αποφάσεις, τόσο ο Αμπάς όσο και ο Σαρόν υιοθέτησαν τόνους αισιοδοξίας όπως άρμοζε στην περίσταση. Ας ελπίσουμε ότι οι χειρονομίες τους στο Σαρμ ελ Σεΐχ θα είναι καλής πίστης και θα αποτελέσουν αχτίδα φωτός μετά τον θάνατο του Αραφάτ.
ΤΗΕ NEW YORK ΤΙΜΕS
Ενας ευπρόσδεκτος διορισμός
Εξω από τους στρατιωτικούς κύκλους, ελάχιστοι Αμερικανοί, Παλαιστίνιοι ή Ισραηλινοί έχουν την παραμικρή ιδέα για το ποιος είναι ο αντιστράτηγος Ουίλιαμ Ουάρντ. Ωστόσο αναμένεται να γίνει μια σημαντική προσωπικότητα στη Μέση Ανατολή. O διορισμός του την περασμένη Δεύτερα από την Κοντολίσα Ράις στον τομέα της παρακολούθησης των ισραηλινών και παλαιστινιακών ενόπλων δυνάμεων είναι ένα ευπρόσδεκτο σημάδι της επιστροφής της Αμερικής στο παιχνίδι της ισραηλοπαλαιστινιακής διένεξης. O αντιστράτηγος Ουάρντ, ο υποδιοικητής του αμερικανικού στρατού στην Ευρώπη, δεν έχει το βεληνεκές του Χένρι Κίσινγκερ ή του Τζορτζ Μίτσελ, οι οποίοι δοκίμασαν τις δυνάμεις στη διπλωματία τόσο στα ισραηλινά ή στα παλαιστινιακά εδάφη. Δεν είναι ούτε σαν τον Αντονι Ζίνι, τον απόστρατο στρατηγό των Πεζοναυτών, ο οποίος διέθεσε έναν ολόκληρο χρόνο ως ειδικός απεσταλμένος, πραγματοποιώντας χωρίς αποτέλεσμα ταξίδια στην περιοχή πριν παραιτηθεί το 2003. Στην πραγματικότητα, ο κ. Ουάρντ δεν έχει πολιτικά διαπιστευτήρια, κάτι βεβαίως που ζητείται σ’ εκείνη την περιοχή όπου και οι δύο πλευρές επιδιώκουν να συνομιλούν με υψηλά ιστάμενες προσωπικότητες. Μόνο που το έργο του νέου ειδικού απεσταλμένου είναι περισσότερο σαφές απ’ ότι στο παρελθόν αυτό των προκατόχων του και έχει κάτι που δεν είχαν οι προηγούμενοι: τον νέο πρωθυπουργό Μαχμούντ Αμπάς. Σε αντίθεση με τον Γιασέρ Αραφάτ, ο οποίος ήταν πολύ περισσότερο επαναστατική φιγούρα απ’ ό,τι ένας πραγματιστής δημόσιος άνδρας, ο Αμπάς φέρνει μαζί του στο χαρτοφυλάκιο έναν ρεαλισμό που έλειπε από τις παλαιστινιακές υποθέσεις. Αν ο Αμπάς συνεχίσει να τοποθετείται στον αντίποδα της βίας και ξεκινήσει να στηρίζει τις δηλώσεις του με πράξεις, θα στρέψει τον Σαρόν σε μια κατεύθυνση που ο Αραφάτ δεν μπορούσε να κάνει: προς την κατεύθυνση μιας πραγματικής ειρηνικής διευθέτησης και της ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους.
L.Α.ΤΙΜΕS
Θέμα προϋπολογισμού
Ο προϋπολογισμός που καταθέτει ένας πρόεδρος αποτελεί έμπρακτη έκφραση της πολιτικής του φιλοσοφίας. Είναι όμως αυτός ο προϋπολογισμός σαφής ένδειξη των προεδρικών προθέσεων, του κόστους τους και του τρόπου που θα πληρωθούν; Αξίζει να πληρώσουμε γι’ αυτές τις προθέσεις; O κ. Μπους υπογραμμίζει ότι προτιμά τα προγράμματα που αποδίδουν, έναντι αυτών που δεν. Εμείς όμως θα προσθέταμε μία ακόμη διάκριση: των προγραμμάτων που σχεδιάστηκαν για να βοηθήσουν φτωχότερους πολίτες, έναντι αυτών που προορίζονται για πλουσιότερους. Δεν είναι επαρκής η κυβερνητική εξήγηση ότι τα προγράμματα στοχεύουν τη μεσαία τάξη. Αυτού του είδους τα προγράμματα είναι τα πλέον λαοφιλή, αλλά και τα πλέον άστοχα: οι φορολογούμενοι επιχορηγούν τον εαυτό τους.
ΑL-ΑΗRΑΜ
Περισσότερα τα ερωτήματα από τις απαντήσεις
Η μόνη βεβαιότητα για τις ιρακινές εκλογές είναι ότι θα επιδεινώσει τις ρωγμές που ήδη απειλούν να εξοντώσουν το Ιράκ. Οι φωνές των σιιτών και των Κούρδων για αυτονομία γίνονται ημέρα την ημέρα εκκωφαντικές, ενώ οι ψήφοι μοιράστηκαν μεταξύ των εθνοτήτων και των φυλών. Αρα, ποια είναι τελικά τα αποτελέσματα των εκλογών; Είναι το Ιράν έτοιμο να δεχθεί μια μη σιιτική κυβέρνηση; Είναι πιθανό για την Τουρκία και τη Συρία να αγκαλιάσουν την ιδέα της κουρδικής αυτονομίας ή του στάτους της μειονότητας των σουνιτών; Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία θα καλωσορίσουν μια ιρακινή κυβέρνηση που τους ζητάει να τερματίσουν την κατοχή και να εγκαταλείψουν τη χώρα; O Αμπντούλ Αζίζ Αλ Χακίμ και ο Ιμπραήμ Αλ Ζααφαρί, που ηγούνται της σιιτικής λίστας των εκλογών, κατέστησαν σαφές ότι θα επιδιώξουν να επιβάλουν τους νόμους της Σαρία σε περίπτωση που αναδειχθούν απόλυτοι νικητές. Αυτό το τελευταίο πώς ακριβώς θα συνυπάρξει με τις θρησκευτικές και εθνικές μειονότητες του Ιράκ; Ανεξαρτήτως του λούστρου που η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο θέτουν στις εκλογές, εγείρουν περισσότερες ερωτήσεις από απαντήσεις.