Διαβάζοντας τις επιστολές των αναγνωστών

Διαβάζοντας τις επιστολές των αναγνωστών

5' 54" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Θα αφιερωθεί η σημερινή σελίδα στις επιστολές που έλαβα τον τελευταίο μήνα. Είναι πολλές, πάνω από εκατό, και οι περισσότερες μεγάλες. Μερικές έχουν την έκταση μικρής πραγματείας, άλλες συνοδεύονται από πολυσέλιδες εκθέσεις ερευνών πάνω σε διάφορα θέματα. Αλλες, τέλος, έχουν τη μορφή άρθρου.

Αν θέλαμε να τις ταξινομήσουμε ανά θέμα, οι περισσότερες αναφέρονται στην κρίση της Εκκλησίας και από αυτές οι περισσότερες είναι επικριτικές για τις τοποθετήσεις του γράφοντος πάνω στο ίδιο θέμα. Δύο είναι οι κεντρικές κατηγορίες που μου προσάπτουν: Από πού αντλώ το δικαίωμα να σχολιάζω τα της Εκκλησίας και κυρίως τα όσα λέει και πράττει ο Αρχιεπίσκοπος. Και δεύτερον, ότι αποδίδω στην Εκκλησία τις αδυναμίες, τα παραπτώματα και τις αμαρτίες των λειτουργών της.

Απολογούμενος επιτρέψτε μου να πω ότι στον Αρχιεπίσκοπο και στους Ιεράρχες δεν σχολίασα τίποτε απολύτως που να μην το έχουν παραδεχθεί και να μην το έχουν σχολιάσει οι ίδιοι και συχνά ο ένας εναντίον του άλλου. Ποτέ δεν ταύτισα την Εκκλησία με τους λειτουργούς της. Αντιθέτως, κατηγόρησα το «ιερατείο» επειδή ταυτίζει τον εαυτό του με την Εκκλησία και κατ’ επέκταση με το… έθνος.

Λίγες είναι οι επιστολές που συμφωνούν με όσα έγραψα και προσαυξάνουν. Οταν αναρωτήθηκα γιατί, μερικοί με παρηγόρησαν ότι εκείνοι που συμφωνούν συνήθως δεν γράφουν. Γράφουν εκείνοι που διαφωνούν και οργίζονται. Αισθάνθηκα βαθιά ικανοποίηση από την επιστολή του πρωτοπρεσβύτερου και τέως Αρεοπαγίτη κ. Δημητρίου Τζούμα. Δεν συμφωνεί παρά μόνο σε ένα σημείο που βρίσκεται έξω και πέρα από τα τεκταινόμενα στην Εκκλησία: στο βαθύ και αμοιβαίο σεβασμό, στον απλό, απέριττο τρόπο με τον οποίο ο ορθόδοξος λαός βιώνει την πίστη του, εναποθέτοντας σ’ αυτήν τις ελπίδες και τις αγωνίες του. Αυτό είναι αρκετό, σαν λυχνάρι σε σκοτεινό και κακοτράχαλο δρόμο.

Μετά είναι αρκετές επιστολές, που αναφέρονται στην περιπέτεια και ταλαιπωρία των πτυχιούχων της Ιατρικής μέχρι που να έρθει η σειρά τους να «κάνουν» ειδικότητα, αλλά και γενικότερα στην κατάσταση των ιατρικών σπουδών στη χώρα μας. Θεωρούν, δικαίως, την ειδικότητα συνέχεια των ιατρικών σπουδών και υποχρέωση του κράτους να την εξασφαλίσει και να την εγγυηθεί. Και όχι να παραπέμπει τους πτυχιούχους στο… 2015 για να κάνουν έναρξη της ειδικότητας. Ενας επιστολογράφος, καθηγητής ο ίδιος της Ιατρικής, με κατηγορεί ότι τα λέω «μασημένα» και δεν αποκαλύπτω τις μεγάλες «κομπίνες» που με τη συνενοχή πολλών, χαρακτηρίζουν τη βασανιστική αυτή διαδικασία. Πράγματι, σημειώνονται πολλές «κομπίνες» όπως παντού όπου υπάρχουν ανώμαλες και νοσηρές καταστάσεις. Σκοπός μας ήταν να θέσουμε το πρόβλημα και όχι να αποκαλύψουμε τις «κομπίνες», που άλλες τυχαίνει να τις γνωρίζουμε και για άλλες κάτι έχουμε ακούσει.

Η τρίτη ομάδα επιστολών αναφέρεται στα ναρκωτικά, ιδιαίτερα στην άποψη ότι ορθότερη αντιμετώπισή τους θα ήταν η ελεύθερη διακίνηση και χρήση όλων των ναρκωτικών ουσιών. Με την άποψη αυτή που συχνά διατυπώνεται στα σημειώματά μας, διαφωνούν σχεδόν όλοι και η συζήτηση πάνω σ’ αυτήν έχει μάλλον θεωρητικό χαρακτήρα. Θα συνεχίσουμε, όμως, να την διατυπώνουμε με πείσμα, γιατί η ισχύουσα άποψη και πολιτική της δήθεν απαγόρευσης και δίωξης δεν είχε μέχρι σήμερα παρά ένα μόνο αποτέλεσμα: τη διαφθορά του κρατικού μηχανισμού (αστυνομία, δικαστές, διοίκηση) και σημαντικού μέρους της κοινωνίας. H προσοχή των επιστολογράφων στρέφεται περισσότερο στα αναγκαία μέτρα πρόληψης και στην ελπίδα ότι η χρήση υποκαταστάτων θα ανακουφίσει τους χρήστες και τις οικογένειές τους. Απορία μεγάλη του γράφοντος και πολλών επιστολογράφων είναι τι εμποδίζει την ευρεία, ιατρική χρήση υποκαταστάτων και κυρίως μεθαδόνης, ώστε να μη σχηματίζονται τεράστιες λίστες αναμονής στα προγράμματα μεθαδόνης του OKANA. Αντιλαμβάνεσθε ότι για τη μεθαδόνη ενδιαφέρονται σχεδόν αποκλειστικά οι χρήστες και οι οικογένειές τους.

Τα σκουπίδια, επί το επισημότερο τα απορρίμματα, προσελκύουν το ενδιαφέρον μιας τέταρτης ομάδας επιστολογράφων. Μάλιστα δύο επιστολογράφοι, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Θράκης κ. Δημ. Παναγιωτακόπουλος και ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης κ. Αλεξ. Οικονομόπουλος έκαναν τον κόπο και μας έστειλαν εμπεριστατωμένες μελέτες και συμπεράσματα ερευνών για το θέμα αυτό, οι οποίες πρέπει κάποτε να μας απασχολήσουν.

Δύο είναι τα επίμαχα σημεία: Ποια είναι η καλύτερη για την Ελλάδα μέθοδος διαχείρισης των απορριμμάτων, ο χώρος Υγειονομικής Ταφής ή η ανακύκλωση και η καύση σε ειδικές μονάδες ή ένας συνδυασμός όλων των μεθόδων. Το δεύτερο σημείο, με το οποίο ασχολείται κυρίως η έρευνα του κ. Αλεξ. Οικονομόπουλου είναι η χωροθέτηση των Χώρων Υγειονομικής Ταφής (XYTA), ζήτημα που που στρέφει τους κατοίκους της μιας περιοχής εναντίον της άλλης και προκαλεί έντονες κοινωνικές αντιδράσεις.

Το συμπέρασμα του καθηγητή κ. Οικονομόπουλου είναι ότι ο σχεδιασμός και η χωροθέτηση των XYTA δεν μπορεί να περιορισθεί σε μια μόνο περιοχή, π.χ. μόνο στην πυκνοκατοικημένη B.A. Αττική. Πρέπει να επεκταθεί σε εθνική κλίμακα για να είναι η χωροθέτηση κατάλληλη και αποτελεσματική. Ειδικά για τα απορρίμματα του Λεκανοπεδίου υποδείχνει (και επιχειρηματολογεί) τη λύση της Ριτσώνας.

Στην καθημερινή μας ζωή και ανάλογα με τον βαθμό της «ευημερίας» μας παράγουμε σκουπίδια (περίπου 400 κιλά ο καθένας τον χρόνο), αλλά αντιλαμβανόμαστε τον συνολικό τους όγκο και τον όγκο του προβλήματος μόνο όταν απεργούν οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα ή όταν κλείνει (για διάφορους και συχνά ανεξιχνίαστους λόγους) ο XYTA των Λιοσίων. Για τις κυβερνήσεις είναι βραδυφλεγής βόμβα που μετρούν την ισχύ της με τις ψήφους που θα χάσουν αν καταλήξουν σ’ αυτήν ή την άλλη απόφαση…

Μερικές επιστολές αναφέρονται στα όσα έγραψε ο κ. Ιάν. Φριζής για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Μία-δύο είναι απροκάλυπτα αντισημιτικές, άλλες, ευγενικότερες κρύβουν τον γνωστό υφέρποντα αντισημιτισμό, που συχνά συναντούμε στην κοινωνία μας. Δεν θέλω να τις σχολιάσω περισσότερο…

Υπάρχει και πλήθος άλλων θεμάτων, γενικών ή ατομικών, που θίγουν οι επιστολογράφοι. Πολλοί αισθάνονται την ανάγκη να γράψουν την άποψή τους και τον πόνο τους. Δεν είναι δυνατόν να δημοσιευθούν όλες όταν μάλιστα μερικές καλύπτουν… μισή ή και μία σελίδα της εφημερίδας. Ενας, όμως, γραφιάς που γράφει «Κάθε Μέρα» και «Κάθε Κυριακή», αισθάνεται τους επιστολογράφους, γνωστούς, άγνωστους και ανώνυμους σαν άμεσους συνεργάτες και εκφράζει την ευγνωμοσύνη του που κάνουν τον κόπο να του γράψουν ή να του τηλεφωνήσουν. Πολλές φορές αισθάνεται τύψεις που δεν θα δημοσιευθούν μεγάλες επιστολές για τις οποίες ο επιστολογράφος κατέβαλε κόπο και έμπνευση. Τις ίδιες τύψεις αισθάνεται όταν κάνουν τον κόπο να του στείλουν βιβλία, τα οποία είναι αδύνατο να διαβάσει.

Η οδός Λυσίου παραμένει κόκκινη

Αγαπητέ κύριε Καρκαγιάννη,

Εχω κάμποσο καιρό να σας γράψω, παρ’ όλο που οι ευκαιρίες -εννοώ τα θέματα που θίγετε- δεν λείπουν, αλλά πού να βρεθεί καιρός. Σήμερα, όμως, αποφάσισα να σας γράψω για την άθλια εικόνα του οδοστρώματος της οδού Λυσίου που κάποια στιγμή πέρσι το καλοκαίρι βάφτηκε κόκκινο και φιλοξένησε, όπως έχω πληροφορηθεί, μια διαφημιστική καμπάνια της γνωστής εταιρείας κατασκευής ρολογιών Swatch. Σας εσωκλείω φωτογραφίες του οδοστρώματος που έχουν ληφθεί στις 28 Ιουλίου του 2004. Υποτίθεται πως ο δρόμος, μετά την όποια χρήση του, θα επανήρχετο στην πρότερη μορφή του. Ισως είναι περιττό να σας πω πως η οδός Λυσίου εξακολουθεί να είναι βαμμένη κόκκινη. Ανεξάρτητα από τη μεγάλη μου απορία για το πώς, γιατί και χάριν τίνος μπορεί να γίνεται ανεκτή μια τέτοια άγρια επέμβαση στον δημόσιο χώρο ενός ιστορικού οικισμού όπως η Πλάκα -που προστατεύεται μάλιστα από την κείμενη, ειδικά για την Πλάκα νομοθεσία- διερωτώμαι, ποιας δημόσιας ή δημοτικής υπηρεσίας η ευθύνη και η αισθητική μπορεί να επιτρέπει αυτού του είδους τις κακοποιήσεις και αν υπάρχει ελπίδα να επανέλθει η δύσμοιρη οδός Λυσίου στην αρχική της μορφή. – Διονυσης A. Ζηβας Αρχιτέκτων, Ομότιμος καθηγητής, E.M. Πολυτεχνείου

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή