Υπό… κανονικές συνθήκες θα επρόκειτο για «μιαν ακόμη» προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή που θα είχε περάσει ανώδυνα, θα έδινε για μια-δυο (το πολύ…) μέρες πρωτοσέλιδους τίτλους στις εφημερίδες, θα απασχολούσε κάποια τηλεοπτικά «πάνελ», όπου στελέχη των δύο κομμάτων θα «εξηγούσαν» γιατί κέρδισαν τις εντυπώσεις οι «δικοί» τους αρχηγοί, και η ζωή θα συνεχιζόταν κανονικά. Δεν πρόκειται, βεβαίως, για μια καλή «συνήθεια» του κοινοβουλευτικού μας βίου, αλλά κάπως έτσι εξελίσσονται αυτές οι «μάχες» στο Κοινοβούλιο. Για να ‘μαστε πιο δίκαιοι, τούτη τη φορά, με τις δεδομένες συνθήκες στην οικονομία και με διακηρυγμένη την απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει, ακόμη και με ρήξεις και συγκρούσεις, σε διαρθρωτικές αλλαγές και μάλιστα μέσα σε συγκεκριμένο και περιορισμένο χρονικό ορίζοντα, η χθεσινή «προ ημερησίας» θα μπορούσε να αποτελέσει το «γήπεδο» για μια ουσιαστική αντιπαράθεση απόψεων και πολιτικών, να υπάρξουν αποσαφηνίσεις και ξεκαθαρίσματα θέσεων και στρατηγικών (ιδίως από πλευράς ΠΑΣΟΚ, όπου καταγράφεται ένας… πλουραλισμός που φθάνει στα όρια της πανσπερμίας!), να βελτιωθούν σχέδια και προθέσεις της μιας πλευράς, με αντιπροτάσεις, συμπληρώματα, εναλλακτικές λύσεις και βελτιώσεις της άλλης…
Θα μπορούσαν να εξελιχθούν έτσι τα πράγματα – αλλά δεν εξελίχθηκαν. O «κρυφός άσος», που βρισκόταν «κρυμμένος» (αν και είχαν διαρρεύσει σε μικρή μερίδα του Τύπου πληροφορίες περί της πιθανής «έκπληξης»…) στο μανίκι του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου, άλλαξε όλη την εικόνα, έστρεψε το ενδιαφέρον των βουλευτών αλλά και της κοινής γνώμης στη «βόμβα», έθεσε πρόωρο τέρμα σε μια συζήτηση, που εν δυνάμει ήταν ενδιαφέρουσα, και τώρα… πάμε γι’ άλλα!
Πολύ δύσκολα κατανοεί κανείς τι ώθησε τον κ. Παπανδρέου κλείνοντας την ομιλία του να καταθέσει πρόταση μομφής εναντίον του υπουργού Οικονομίας, μια κίνηση από την οποία ουδείς πιστεύει ότι το ΠΑΣΟΚ και ο αρχηγός του βγήκαν «κερδισμένοι» (ούτε καν τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης το ισχυρίζονται αυτό!), που έδωσε την ευκαιρία στον πρωθυπουργό να «πετάξει» πίσω το «μπαλάκι», ζητώντας τη μετατροπή της πρότασης μομφής κατά του υπουργού του σε πρόταση παροχής ψήφου εμπιστοσύνης της κυβέρνησης συνολικά – που, βεβαίως, όλοι ξέρουν πως θα την εξασφαλίσει και δη πανηγυρικά.
Τη θεωρία της «συνωμοσίας» μεταξύ των δύο κομμάτων εξουσίας, που έσπευσαν να διατυπώσουν δημόσια τα κόμματα της Αριστεράς, ούτε καν τη συζητούμε. Από μια συνωμοσία δύο πλευρών, ένα μίνιμουμ (τουλάχιστον…) κέρδους θα πρέπει να συναποκομίζουν και οι δύο – και στη συγκεκριμένη περίπτωση, αδυνατούμε να σκεφθούμε ποιο, παραμικρό έστω, όφελος έχει να κερδίσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (άλλωστε η… αγαλλίαση με την οποία υποδέχθηκαν την εξέλιξη της συζήτησης τα κυβερνητικά στελέχη, μιλάει από μόνη της!) που τώρα θα κληθεί επί τρεις μέρες να δεχθεί την επίθεση και την κριτική των «πεπραγμένων» του όταν ασκούσε κυβερνητικές ευθύνες.
Θα «φωτισθούν» ιδιαίτερα, τα αποτελέσματα της «δημιουργικής λογιστικής», τα μεγάλα ελλείμματα που κληροδοτήθηκαν στη σημερινή κυβέρνηση (γιατί άλλο πράγμα να διατυπώνεις ενστάσεις ως προς τον τρόπο διαχείρισης της πολυσυζητημένης «δημοσιονομικής απογραφής» και άλλο να κάνεις τον… ανήξερο για την εκτόξευση του χρέους και των ελλειμμάτων στα ύψη, που αποκαλύπτουν πως η εικόνα της «ισχυρής οικονομίας» ήταν επικοινωνιακό τρικ με… δυσβάστακτα παρελκόμενα, που κάποια στιγμή θα αναδύονταν στην πραγματική οικονομία, με ή χωρίς την «εποπτεία» της E.E.), οι αστοχίες, ολιγωρίες, ερασιτεχνισμοί και… αδιαφάνεια περί τη διαχείριση των κονδυλίων δύο Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης, εξαιτίας των οποίων καλείται σήμερα η χώρα (που κάνει «κρα» για χρήματα και επενδύσεις!) να πληρώσει 520 εκατομμύρια ευρώ σε πρόστιμα, που πάει να πει «πεταμένα χρήματα»!
Τώρα, σε μια διεξοδική και «φορτισμένη» τριήμερη συζήτηση θα αναδυθούν πάλι στην επικαιρότητα ο ρόλος και οι πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων σε καυτά ζητήματα, όπως το ασφαλιστικό, η υπερφόρτωση του Δημοσίου με στρατιές υπαλλήλων, οι μικροπολιτικάντικες τακτικές, λ.χ. στο ζήτημα των συμβασιούχων – και από κοντά εσφαλμένες τακτικές σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, κοινωνικής πολιτικής κ.λπ. Θα δοθεί επίσης η ευκαιρία στην κυβέρνηση με την κριτική της να εστιάσει την προσοχή του κόσμου (περισσότερο από ό,τι το έχουν καταφέρει η αρθρογραφία και τα σχόλια ακόμη και του φίλα προσκείμενου προς το ΠΑΣΟΚ Τύπου…) στην έλλειψη κοινής γραμμής και πολιτικών απόψεων στους επιμέρους τομείς της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τις εσωτερικές διαμάχες, την έμπρακτη αμφισβήτηση του σημερινού αρχηγού της από φιλόδοξα στελέχη.
Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση θα μπορεί -εν όψει ενός «καυτού» εξαμήνου, μέσα στο οποίο λέει πως θα έχει δρομολογήσει όλες τις διαρθρωτικές αλλαγές- να εμφανίζεται ανανεωμένη (και συσπειρωμένη…), πιο αποφασιστική και με «πολιτικό αντίλογο» στις όποιες, ειλικρινείς ή υποκινούμενες, αντιδράσεις εκ των ρήξεων και των συγκρούσεων στις οποίες δηλώνει αποφασισμένη να προχωρήσει…
Αν απλώς και μόνο επιζητούσε «πέντε λεπτά επικαιρότητας» και δημιουργίας εντυπώσεων ο κ. Παπανδρέου και οι όποιοι (γιατί οι «θεσμικοί» συνεργάτες του δήλωσαν άγνοια του «αιφνιδιασμού») εισηγητές της πρότασης μομφής, τα κέρδισε – και τα εξήντλησε. Να δούμε τώρα πώς θα… διαχειρισθεί τη φωτιά (στα μπατζάκια του…) που άναψε!