H αγωνιώδης προσπάθεια της υπουργού Παιδείας κ. Γιαννάκου να επιβάλει το αυτονόητο, δηλαδή την αξιολόγηση πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, είναι γνωστή. Αυτό που παραμένει άγνωστο στην κοινή γνώμη είναι γιατί αντιμετωπίζει τόσο έντονη αντίδραση των καθηγητών, οι οποίοι με λίγες φωτεινές εξαιρέσεις αρνούνται πεισματικά να δεχθούν μια αυτονόητη υποχρέωση για οποιονδήποτε διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα.
Η αλήθεια είναι σκληρή, αλλά εξαιρετικά απλή. Αρνούνται τον δημόσιο έλεγχο επειδή δεν θέλουν κανενός είδους αξιολόγηση, που θα έθετε σε κίνδυνο τις «ιδιωτικές τους υποθέσεις». Πολύ χαρακτηριστική είναι η περίπτωση που είδε το φως της δημοσιότητας και αφορά τα πιστοποιητικά πληροφορικής. Σύμφωνα με δημοσίευμα εβδομαδιαίας εφημερίδας, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με επιστολή προς τον πρόεδρο του ΑΣΕΠ κ. Βέη, υπαγορεύει με απειλητικό ύφος με ποιον τρόπο πρέπει να παρέχονται τα πιστοποιητικά αυτά σε υποψηφίους για πρόσληψη στο Δημόσιο. Την επιστολή υπογράφουν ο αντιπρύτανης του πανεπιστημίου κ. A. Κάζης και οι καθηγητές κ. I. Μανωλόπουλος και I. Σταμέλος. Οι τεχνικές λεπτομέρειες του θέματος δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία. Αυτό που έχει ουσία είναι ότι ζητούν να ακυρωθούν τα πιστοποιητικά που ήδη έχουν λάβει χιλιάδες άτομα και να υποχρεωθούν να αποκτήσουν καινούργια εφόσον επιθυμούν να προσληφθούν στο Δημόσιο. Στην πραγματικότητα, οι τρεις καλοί καθηγητές προσπαθούν να αποσπάσουν από τους αρμόδιους στο όνομα ενός μεγάλου και σημαντικού πανεπιστημιακού ιδρύματος της χώρας, την ευχέρεια μεγάλου κύκλου εργασιών για την εκπαίδευση και πιστοποίηση χιλιάδων νέων ανθρώπων.
Ο ανύποπτος αναγνώστης μπορεί να υποθέσει ότι οι καθηγητές επιθυμούν από ιδεαλισμό να ενισχύσουν το επίπεδο γνώσεων των νέων δημοσίων υπαλλήλων. Θα δεχόμασταν και εμείς την αυτοθυσία των καθηγητών Πληροφορικής, αν δεν γνωρίζαμε την πεζή πραγματικότητα: Και οι τρεις είναι μέτοχοι ιδιωτικής ανωνύμου εταιρείας που έχει ως αντικείμενο την πιστοποίηση γνώσεων πληροφορικής! Συνέστησαν πέρυσι εταιρεία με τη βαρύγδουπη επωνυμία «Αριστοτέλειες καταρτίσεις αξιολογήσεις πιστοποιήσεις A.E.» και τον διακρατικό τίτλο «Acta A.E.». Στην εταιρεία αυτή οι ίδιοι καθηγητές είναι συνεταίροι με ιδιώτες που έχουν σχετικά φροντιστήρια. Παράλληλα, βέβαια, η επιχειρηματικότητα αλά ελληνικά συμπληρώνεται με την ανάλογη διαπλοκή… χαμηλού επιπέδου. Στην επιστολή οι δραστήριοι καθηγητές εκθειάζουν τις απόψεις του γενικού γραμματέα Δημόσιας Διοίκησης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης του υπουργείου Εσωτερικών κ. Ανδρονόπουλου, τη σύμφωνη γνώμη του οποίου φαίνεται έχουν αποσπάσει. Ισως κι αυτός είναι ειδήμων στις μπίζνες της πληροφορικής.
Και οι καθηγητές μπορούν να έχουν επιχειρηματική δραστηριότητα. Δεν είναι κατ’ ανάγκην κατακριτέο να ξεκινούν επιχειρηματικές πρωτοβουλίες από τα πανεπιστήμια. Είναι όμως απαράδεκτο να χρησιμοποιούν τη «σφραγίδα» του όποιου πανεπιστημιακού ιδρύματος για να δημιουργούν τζίρο στην ιδιωτική εταιρεία. Και όταν αυτό συμβαίνει τόσο απροκάλυπτα πρέπει να επεμβαίνουν οι πρυτανικές αρχές και η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Διαφορετικά κινδυνεύουν να θεωρηθούν όλοι συνένοχοι ή συνεταίροι.